Δεν έχουμε παρά να δημοσιεύσουμε την αδιαμεσολάβητη φωνή των πολιτών που πλήττονται αυτές τις ώρες και περιγράφουν το τι συμβαίνει. Του Stelios Fot:
Γράφω 16 χλμ μακριά από το ανατολικό μέτωπο της φωτιάς στην Εύβοια. Ζούμε με δυσκολία ένα μαύρο καλοκαίρι. Τίποτα δεν είναι το ίδιο – όλα είναι εκτός ελέγχου.
Υπάρχουν δύο εικόνες.
Η μία είναι αυτή που ζούμε εδώ, τώρα. Μια φωτιά που θα μπορούσε έγκαιρα να περιοριστεί στο σημείο εκδήλωσής της, κατάφερε με μηδενικό άνεμο να χτίσει σταδιακά ένα μέτωπο 30 χλμ (!) και να εξαφανίσει από τον χάρτη οικισμούς και μικρά χωριά. Είναι εντυπωσιακό που το γράφω άλλα είναι η τρίτη ημέρα που 4 μέτωπα παρελαύουν ασταμάτητα εδω έχοντας κάψει πάνω από 30.000 στρέμματα, και ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ. Δεν ξέρω αν μπορείτε να συλλάβετε αυτή την πληροφορία – ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ. Νιετ, νάδα, τίποτα.
Μόνο 167 πυροσβέστες παιδιά. Οι υπόλοιποι είναι απλά αστυνομικοί που διώχνουν κόσμο. Στον Γρηγορόπουλο ήταν 4000 ΜΑΤ στην Αθήνα τον περασμένο Δεκέμβρη. Στην ΔΕΘ το 2019 ο Πρωθυπουργός συνόδευαν 3.500 αστυνομικοί. Εδώ που καίγονται χωριά υπάρχουν 167 πυροσβέστες, και οι κάτοικοι.
Κράτος υπάρχει, άλλα έχει άλλες προτεραιότητες.
Ολόκληρος ο πυροσβεστικός εξοπλισμός, τα πυροσβεστικά οχήματα, οι πυροσβέστες, τα έρικσεν, είναι τόσα λίγα που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην κατάσταση. Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσο λειψά είναι τα μέσα πυρόσβεσης. Ο σχεδιασμός που λιβανίζουν στα ΜΜΕ είναι μπαρμπούτσαλα – βασικά γιατί δεν υπάρχουν πόροι πάνω στους οποίους να σχεδιάσουν. Πού να στείλεις ποιον, να κάνει τι.
Και μετά έρχεται η μεγάλη εικόνα.
Δεν ξέρω γιατί πρέπει την ώρα που καιγόμαστε να ακούμε περισπούδαστες αναλύσεις στην τηλεόραση για την καύσιμη ύλη, τη ζέστη και τις αξιέπαινες προσπάθειες του τάδε Περιφερειάρχη. Υπάρχουν αιτίες που η δασοπροστασία και η δασοπυρόσβεση έχουν αποτύχει. Και αν πρέπει να πούμε κάτι, αυτό είναι ότι τα αποτελέσματα όσων ζούμε στην Εύβοια και παντού, είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών και προτεραιοτήτων δεκαετιών.
Είναι πολιτική επιλογή το να δωθούν μόλις 1.7 εκατ ευρώ στα Δασαρχεία όλης της Ελλάδας όταν τα Δασαρχεία ζητούσαν 17 εκατ. Αυτά στο χωριό μου τα ονομάζουμε περικοπές και λιτότητα.
Είναι πολιτική επιλογή να μην υπάρχει Ενιαίος Φορέας Δασοπροστασίας και αντί αυτού να έχουμε πολυδιάσπαση υπηρεσιών που μένουν υποστελεχωμένες.
Είναι πολιτική επιλογή να μεταφέρονται πόροι από τη Δασοπροστασία προς την Αστυνομία για να μπορεί να αγοράζει υπερεξοπλισμούς, εκατοντάδες μηχανάκια, διπλοκάμπινα, στρατιωτικά drones και αύρες για την καταστολή του κόσμου.
Είναι πολιτική επιλογή το να απουσιάζει σχέδιο προστασίας των καμένων δασικών εκτάσεων από αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και την οικοδομή.
Είναι πολιτική επιλογή το να μην υπάρχει επαρκής έρευνα, μελέτη και προετοιμασία για τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης στις πόλεις και την ύπαιθρο.
Είναι πολιτική επιλογή ο Ν.4662/2020 μέσω του οποίου παραχωρούν ακόμη περισσότερους τομείς πυρασφάλειας και δασοπροστασίας σε επιχειρηματικούς ομίλους.
Είναι πολιτική επιλογή το να δίνονται 40 εκατ. ευρώ σε μισθώσεις μέσων πυρόσβεσης αντί να δωθούν 800 χιλιάδες για τη συντήρηση των 3.250 πυροσβ. οχημάτων και τα υπόλοιπα σε αγορά μέσων.
Είναι πολιτική επιλογή να παρελαύνει η κλιματική κρίση από πάνω μας και ορισμένοι να κάνουν ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Ότι μπορούν να συνεχίσουν να παράγουν, να καταναλώνουν, να συσσωρεύουν πλούτο, να καίνε, να χτίζουν, σα να μην έχει αλλάξει τίποτα.
Kαι τρέχουμε τώρα να στήσουμε μόνοι μας στα πόδια του ό,τι δίκτυο αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας, αυτοπροστασίας, είναι δυνατό.
Γιατί αυτό μας έχει μείνει μόνο, να μην αφήσουμε κανέναν μόνο και μόνη.
Με όλους αυτούς θα λογαριαστούμε – άλλα θα λογαριαστούμε και με εσάς που τέτοιες στιγμές τους στηρίζετε.
Καλή μας δύναμη.
Βλ. επίσης: