Κείμενο: Δημήτρης Τσεκούρας
Στις 25 Μαρτίου του 2020, λίγες μέρες δηλαδή μετά την πρώτη καραντίνα, είχα –μετά μεγάλου φόβου– γράψει το κάτωθι κειμενάκι:
«Μακάρι να αποδειχθώ οπιομανής Κασσάνδρα αλλά έχω την εντύπωση ότι, μετά από Αυτό, καμία απολύτως Ποιοτική Μεταβολή, καμία απολύτως Ποιοτική μετατόπιση ΔΕΝ πρόκειται να επέλθει. Έχω την εντύπωση ότι, μετά από Αυτό, η ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ θα είναι αποκλειστικά και μόνο Ποσοτική. Ήτοι: ο ήδη Καλός θα γίνει πολύ πιο Καλός, ο κακός πολύ πιο κακός, ο υποκριτής πολύ πιο υποκριτής, ο Ποιητής πολύ πιο Ποιητής, το κάθαρμα πολύ πιο κάθαρμα, ο Αθώος πολύ πιο Αθώος, η πουτάνα πολύ πιο πουτάνα, ο Χριστός πολύ πιο Χριστός και πάει λέγοντας και πάει λέγοντας και πάει λέγοντας.
Κατά μία έννοια, λοιπόν, αυτός ο Ιός έχω την εντύπωση ότι ήρθε όχι για να μείνει ασφαλώς αλλά για να βοηθήσει για λίγο στον Απόλυτο Φωτισμό Απασών των ήδη διαμορφωμένων Εννοιών. Και μακάρι να ζούμε Όλοι μας και να δούμε επακριβώς ποια ΑΚΡΙΒΩΣ ποσοτική μετατόπιση Υπηρετούσε/-εί τελικά ο καθείς εξ ημών. Αλλά ακόμη πιο μακάρι να αποδειχθώ Κασσάνδρα. Αυτά».
•
Έκτοτε έχουν περάσει δύο σχεδόν χρόνια.
Και, δυστυχώς, με αφορμή «πράγματα» που συνέβησαν τόσο στον προσωπικό μου βίο όσο και στον άλλον, τον λεγόμενο «κοινωνικό», έχω με μεγάλη λύπη μου να πω ότι το κειμενάκι δεν το είδα να διαψεύδεται και πολύ.
Για την ακρίβεια, καθόλου.
•
Μόνο μια μικρή, μια τόσο δα μικρή, προσθήκη θα ήθελα να κάνω στο κειμενάκι.
Μια προσθήκη άλλου τύπου.
Μια Φαντασιωσική, Λυπηρή, Μεταφορική και άκρως Ιδιωτική προσθήκη.
Φανταστείτε, λοιπόν, ότι αίφνης ανακαλύπτεται ένα έργο του Μπέκετ. Ένα έργο που κανείς δεν το ήξερε. Ένα άγνωστο μέχρι στιγμής έργο του Μπέκετ. Και μετά φανταστείτε ότι αυτό το έργο του Μπέκετ δίδεται προς σκηνοθεσία από τον ιδιοκτήτη του Θεάτρου στον κύριο Σεφερλή. Υποθέτω πως όλοι μας μπορούμε να φανταστούμε το ποιόν της παράστασης που θα προκύψει. Και υποθέτω, επίσης, πως όλοι μας συμφωνούμε πως ο μόνος που δεν φταίει σε τίποτα για το αποτέλεσμα της παράστασης είναι ο Μπέκετ.
Αυτός ένα αριστούργημα έγραψε μόνο. Ένα αριστούργημα που μας το κρατούσε για έκπληξη – μάλλον.
ΑΥΤΟ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΖΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ: Ένα άγνωστο έργο του Μπέκετ σκηνοθετημένο από τον κύριο Σεφερλή.
•
Καλή χρονιά.