Σκέψεις σε καιρό εξέγερσης (από τους δρόμους της Καταλονίας)

0

Οι παρακάτω σκέψεις περισυλλέχθηκαν από φίλους της συλλογικότητας lundi matin στους δρόμους της Βαρκελώνης. Αποτελούν μία διαφορετική ματιά στην καταλανική εξέγερση, η οποία υποστηρίζει ότι δεν είναι ο εθνικισμός που κατεβάζει μαζικά τους ανθρώπους στον δρόμο, αλλά ένα ριζοσπαστικοποιημένο κοινωνικό φαντασιακό. Προχωρά πέρα από το Κράτος και οργανώνεται μέσω δικτύων των από-τα-κάτω σε τοπικές επιτροπές και οριζόντιες δομές.

ΕΡΕΙΠΙΑ

Η Ισπανία είναι ένα ερείπιο. Ο άνεμος ταξιδεύει μέσα από το κενό που άφησαν οι Μεγάλοι της Ισπανίας. Έχουμε λεηλατηθεί από την παράδοση, από κάθε γενιά κυβερνητών, από κάθε γενιά εμπόρων και απατεώνων. Μόνο σπασμένοι, μπορούν οι Ισπανοί να δοκιμάσουν μια νέα σύνθεση στο απόγειο της τέχνης και των εκδηλώσεών τους. Το Χονγκ Κονγκ, η Χιλή, ο Ισημερινός, η Αϊτή, ο Λίβανος και τα Κίτρινα Γιλέκα της Γαλλίας δείχνουν ότι η καθεστηκυία τάξη καθ’ εαυτήν είναι ένα ερείπιο. Ένα εξαγριωμένο ερείπιο, το οποίο προστατεύει τις σαπουνόφουσκές του σαν να ήταν διαμάντια.

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

Τον 16ο αιώνα ξέσπασε στην Ολλανδία μια εξέγερση εναντίον του ισπανικού στέμματος. Αίτημα ήταν η ελευθερία της θρησκείας, η ελευθερία της μεταστροφής στην προτεσταντική θρησκεία. Το 1556 ο Φίλιππος Β’ έστειλε τον Δούκα της Άλμπας για να εξουδετερώσει τον ξεσηκωμό. Δημιούργησε ένα καθεστώς τρομοκρατίας και καταστολής υπό την αιγίδα ενός οργάνου που ονομάστηκε Συμβούλιο των προβλημάτων, το οποίο δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα δικαστήριο εξαίρεσης. Στις διαμαρτυρίες εναντίον της αυθαιρεσίας του, ο Φερνάντο Αλβάρεζ ντε Τολέδο, ο Δούκας, απάντησε: «Ακόμα καλύτερα, εάν κάποιοι πεθάνουν από λάθος, αφού θα γίνουν μάρτυρες και θα πάνε κατευθείαν στον ουρανό». Ο Πρίγκιπας της Οράγγης επανέλαβε, τότε, το σύνθημά του «Δεν θα υποκύψω» (No cejaré) και ξεκίνησε την εκστρατεία του κατά των απόρων της θάλασσας, απλών ανθρώπων που οργάνωναν αστραπιαίες επιδρομές στα κανάλια πριν διασκορπιστούν. Η Ισπανική Αυτοκρατορία αντιμετώπισε ογδόντα χρόνια πολέμου, έχασε τα εδάφη της και άρχισε να καταρρέει. Σήμερα, η Ισπανία θέλει να αναπαράγει τη στρατηγική της τρομοκρατίας και της καταστολής.

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Αυτή ήταν η πρώτη διαίσθηση της εξέγερσης των Καταλανών. Το μπλοκάρισμα του αεροδρομίου έδειξε, σε εκείνους που ήθελαν να δουν, τον ψευδαισθητικό χαρακτήρα της κανονικότητας. Τα μπλοκαρίσματα των δρόμων, των οδών και των σιδηροδρομικών γραμμών επεκτείνονται σε όλη τη χώρα. Τόσοι τόποι συναντήσεων και διαβουλεύσεων, της ιδιοφυίας των σωμάτων και των οδοφραγμάτων. Κατά τη διάρκεια αυτής της δεύτερης εβδομάδας συνεχίζουμε να επινοούμε τα πάντα. Έχουν ήδη τοποθετηθεί δύο κορμοί δέντρων σε σιδηροδρομικές γραμμές, όπως τα απλά άγκιστρα στις αλυσοδεσίες που εμπόδισαν για πολύ καιρό την κίνηση του TGV στη Γερμανία και τη Γαλλία.

ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΛΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ

Είναι τα παιδιά που ωθούν την εξέγερση προς τα εμπρός για όλους. «Δεν έχουμε πια χαμόγελα». «Τώρα τους αντιμετωπίζουμε, δεν θέλουμε να φύγουμε». «Είμαστε εδώ για κάθε χτύπημα που δέχτηκαν οι γιαγιάδες μας». «Αυτό που κάνουμε είναι αυτοάμυνα. Η επιθυμία μας να αλλάξουμε τον κόσμο είναι μεγαλύτερη από τον φόβο που αισθάνονται τα κορμιά μας». Κατά τη διάρκεια αυτής της δεύτερης εβδομάδας ξεκίνησαν μπλοκαρίσματα και καταλήψεις σε πολλά πανεπιστήμια. Ορισμένοι έχουν έρθει αντιμέτωποι με ακροδεξιές ομάδες και πολιτικούς λειτουργούς. «Δεν θα υποκύψουμε». Αυτοί που αντιστέκονται έχουν γίνει βάσεις ενίσχυσης του κινήματος και της αντιπαράθεσης.

ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Όπως παντού, τα αιτήματα που ξεκινούν τη σύγκρουση δεν επιλύουν τα πάντα. Τι σημαίνουν τριάντα σεντ παραπάνω; Ή ένα περισσότερο ή λιγότερο ενισχυμένο κράτος; Αυτές είναι οι σταγόνες που γεμίζουν το ποτήρι μιας πραγματικότητας που δεν είναι πλέον καπιταλιστική. Η υπερχείλιση ξεκίνησε, είναι οι παρούσες δυνάμεις που καθορίζουν το άνοιγμα της κατάστασης. Δηλαδή, το νόημα του τι συμβαίνει και τι διακόπτεται. Η ζωή που διανοίγεται στην εξέγερση όχι μόνο σπάει την κανονικότητα, αλλά δίνει τέλος στον διαχωρισμό και την αδιαφορία που τροφοδοτούν τον πόνο που κατοικεί μέσα μας. Τώρα που όλα αρχίζουν, είναι καιρός να διατηρήσουμε και να επεκτείνουμε τους δεσμούς που έχουν αγκαλιαστεί πίσω από τα οδοφράγματα. Ο καθένας μας μοιράζεται, με φωτεινά μάτια, την επιθυμία να αλλάξουμε τα πάντα, ενώ χτίζουμε γέφυρες. Και πρέπει ήδη να δώσουμε προσοχή στο τι γίνεται: στους δεσμούς φιλίας, τόσο μέσα στις ανώνυμες δυνάμεις που καταλαμβάνουν τους δρόμους, όσο και ανάμεσα στις ζωές που αλληλοπλέκονται στις συλλογικότητες που αυτο-οργανώνονται παντού.

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ

Κάποιοι θα ήθελαν η εξέγερση να είναι υπόθεση του καταλανικού λαού. Μια ρομαντική και αστική ιδέα του δέκατου ένατου αιώνα. Σε κάθε εξέγερση υπάρχουν θραύσματα του λαού. Και είναι τα πιο μαζικά και αποφασισμένα θραύσματα που ανοίγουν ρωγμές στην κανονικότητα και ανατρέπουν το τραπέζι του παιχνιδιού. Σπάστε το τραπέζι, σαρώστε τον εξωραϊσμό της δυστυχίας που προστατεύουν οι μπάτσοι της καταλανικής και ισπανικής κυβέρνησης. Οι τοπικές επιτροπές άμυνας, οι επιτροπές CDR (Comités de Defensa de la República) και οι ομάδες που οργανώνονται στις γειτονιές και τα χωριά έχουν την πρωτοβουλία. Όσο διάσπαρτες και ασύνδετες μπορεί να μοιάζουν, είναι ο κάθε τόπος όπου η πολιτική φαντασία ξεχειλίζει πάνω από τις κυβερνήσεις που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα μπροστά σε εκατομμύρια οργανωμένα σώματα. Δεν είμαστε μόνοι. Όλος ο πόνος και όλη η θλίψη που σκίζουν την ύπαρξή μας, κραυγάζουν για να συνυφάνουμε συμμαχίες και για να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας.

ΕΝΔΕΙΑ. ΣΚΕΨOΥ, ΑΓΩΝΙΣΟΥ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ είχε πει ότι δεν ήταν η γενική απεργία που δημιούργησε την επανάσταση αλλά η επανάσταση που έφερε μαζί της τη γενική απεργία. Επειδή κάθε επανάσταση είναι μια διαδικασία που έχει τον δικό της χρόνο, μέχρι να γίνει αντιληπτή σε μια δεδομένη εποχή. Ομοίως για τη διαδικασία γκρεμίσματος που θα είναι η έξοδος από την οικολογική και υπαρξιακή καταστροφή αυτού του κόσμου. Δεν μας περιμένει κανένα σταθερό μέλλον. Η ένδεια της σημερινής κατάστασης των πραγμάτων δεν είναι μόνο καταστροφή. Είναι ταυτόχρονα και εμφάνιση νέων τόπων, η δημιουργία μορφών. Είναι μια διαδικασία που χτίζει. Στις εξεγέρσεις εναντίον αυτού του κόσμου, που μετακινούνται από χώρα σε χώρα, κινούνται από πόλη σε πόλη, η διαδικασία γκρεμίσματος παραμένει ανοιχτή. Η ένδεια σημαίνει επίσης την οικοδόμηση κοινών αντιλήψεων για το τι δεν είναι, στη δυνατότητά της: όλα όσα έχουμε δει αυτές τις μέρες, όλα όσα μπορούμε να φανταστούμε εναντίον της ολοκληρωτικής διοίκησης που κυβερνά την επιδίωξη της καταστροφής.

ΟΛΟΙ ΜΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Παντού, η αστυνομία υψώνεται σαν εμπόδιο ανάμεσα στους εξεγερμένους και τους κυρίαρχους του κόσμου. Στην Καταλονία και τη Βαρκελώνη ήταν προφανές σε όλους. Τα αντανακλαστικά του φόβου που μας διαποτίζει από τις τηλεοράσεις και τους άλλους κυβερνητικούς μηχανισμούς έχουν μπλοκάρει. Του φόβου του άλλου και του φόβου των φτωχών. Όλοι μισούν την αστυνομία. Την αστυνομία που τύφλωσε τέσσερα άτομα σε επτά ημέρες. Αυτή που προσπάθησε να μας συντρίψει με τα οχήματά της και το έκανε κάποιες φορές. Αυτοί που μας ξυλοφόρτωσαν και μας σταμάτησαν και μας φυλάκισαν. Η παλιά τακτική του Χονγκ Κονγκ, να είσαι φωτιά και να είσαι νερό, να καις και να φεύγεις ξανά, να είσαι άπιαστος σαν το νερό και εκτυφλωτικός σαν πυρκαγιά, εδώ και μήνες, δείχνουν την κενότητα του αστυνομικού θεσμού μπροστά στην στρατηγική νοημοσύνη χιλιάδων εξεγερμένων. «Είμαστε η αστυνομία και κάνουμε ό,τι θέλουμε. Είμαστε ο νόμος», είπαν σε έναν δημοσιογράφο τις προάλλες.

Εάν η αστυνομία είναι ο νόμος, η εξέγερση είναι η δύναμη των αναρίθμητων που αναλαμβάνουν την ευθύνη ενός διαφορετικού τρόπου ζωής σε αυτόν τον κόσμο.


Μετάφραση: Αλέξανδρος Σχισμένος

Αφήστε ένα σχόλιο

9 + 10 =