Οι δημαρχαίοι και οι περιφερειάρχες πρέπει να το ακούσουν καλά αυτή τη φορά: Ούτε στη Θεσσαλία ούτε πουθενά, ποτέ ξανά ΓΙΑ εμάς, ΔΙΧΩΣ εμάς! Κείμενο: Ιωάννα-Μαρία Μαραβελίδη
Η αυτοοργάνωση ανθίζει πάνω στα συντρίμμια που άφησαν κράτος και κεφάλαιο.
Σήμερα, με την πραγματικότητα μίας πρωτοφανούς καταστροφής και εγκατάλειψης, χρειάζεται να στηρίξουμε αδιαμεσολάβητα τους πλημμυροπαθείς συνανθρώπους μας, ενισχύοντας τις αυτοοργανωμένες δομές και πρωτοβουλίες της περιοχής που παράγουν έργο από την πρώτη στιγμή.
Μέχρι στιγμής, έχουν μαζευτεί από όλη τη χώρα τόνοι ειδών πρώτης ανάγκης για τους πλημμυροπαθείς ενώ οι δράσεις οικονομικής ενίσχυσης συνεχίζονται καθημερινά. Ταυτόχρονα, οι πρωτοβουλίες στις πληγείσες περιοχές πραγματοποιούν συλλογές ειδών και διανομή τους σε Θεσσαλία, συλλογικά μαγειρέματα, μοιράσματα φαγητού, καθαρισμούς έως και άντληση υδάτων, όπου αυτό είναι εφικτό.
Αξιοσημείωτο είναι πως κάτοικοι των Σταγιατών και της Πορταριάς μεταφέρουν καθημερινά τόνους πηγαίου νερού για οικιακή χρήση σε γειτονιές του Βόλου καθώς η υδροδότηση στην πόλη δεν έχει αποκατασταθεί ακόμη (βλ. εδώ).
Οι αυτοοργανωμένες συλλογικότητες σε περιοχές όπως η Καρδίτσα και η Λάρισα καλά κρατούν, όμως χρειάζονται την άμεση οικονομική ενίσχυση για τη στοιχειώδη κάλυψη των αναγκών των χιλιάδων πληγέντων συνανθρώπων μας. Η καταστροφή για τον τόπο τους είναι ασύλληπτη και δεν θα σταματήσει να υπάρχει ακόμη κι όταν κοπάσει η δημοσιότητα του προβλήματος στα μίντια.
Οι δομές αλληλεγγύης είναι πολλές και οι πρωτοβουλίες από όλη τη χώρα που στέλνουν βοήθεια σε αυτές είναι ακόμη πιο πολλές.
Ενδεικτικά, χρειάζεται να αναφερθούν οι εξής τοπικές αυτοοργανωμένες δομές στις οποίες μπορείτε να απευθυνθείτε για να λάβετε ή να δώσετε αδιαμεσολάβητη βοήθεια:
Δίκτυο αλληλεγγύης και αγώνα Καρδίτσας – Για υγεία, ζωή και ελευθερία
Συντονισμός Συλλογικοτήτων Βόλου Ενάντια στη Καύση Σκουπιδιών
Δίκτυο Αγώνα & Αλληλεγγύης Λάρισας: 697 038 2237, diktyoagonalarissa@gmail.com
Χώρος κινημάτων-Στέκι Μεταναστών Βόλου: stekimetanastwn@riseup.net
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Καρδίτσας
Κατάληψη Ντουγρού / Τζαβέλα 52
Με την καταστροφή ακόμη να μην έχει υπολογιστεί, κατάλαβε και ο πιο αφελής πια, γιατί δεν έπρεπε ποτέ να διαλυθούν οι όποιες κοινότητες, να συγχωνευτούν περαιτέρω οι υπηρεσίες, τα χωριά να μπαίνουν όλα μαζί σε μεγαλύτερους δήμους, να διαλύονται σοβαρές δημόσιες/κοινωνικές δομές. Η εγκληματική ανικανότητα των κυβερνώντων και η διαφθορά έγινε ξανά ένα εκρηκτικό κοκτέιλ σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή, την οποία προκάλεσαν ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα συστήματα εξουσίας και απεριόριστης ανάπτυξης, και μας σέρνουν σήμερα ως εδώ. Καμμένους και πνιγμένους. Ξανά και ξανά. Με κάθε επόμενη φορά να είναι χειρότερη από την προηγούμενη.
Σε αυτή τη γραμμή σκέψης, δεν είναι τυχαίο που η χώρα, αγνοεί συστηματικά το όποιο περιβαλλοντικό δίκαιο υπάρχει καθώς και όλα τα καμπανάκια κινδύνου που είχαν χτυπήσει, με τα ελλειπή έργα, τη μηδενική πρόληψη και ενημέρωση του πληθυσμού. Είναι χαρακτηριστικό πως η Ελλάδα είναι η 1η χωρα στην Ευρώπη σε παραβιάσεις και αγνόηση των αποφάσεων του δικαστηρίου για το περιβάλλον. Συγκεκριμένα, έχει 21(!) ανοικτές υποθέσεις για παραβίαση του ενωσιακού περιβαλλοντικού δικαίου εκ των οποίων οι 12 είναι καταδικαστικές αποφάσεις και δικάζονται σε δεύτερο βαθμό για τη μη συμμόρφωση.
Είναι επιτακτική σήμερα η ανάγκη για μία συνολική αλλαγή παραδείγματος προς την αυτοδιεύθυνση ενάντια σε νέους σωτήρες και διαχειριστές της ζωών μας και της φύσης. Είναι ώρα να οργανωθούμε στις κοινότητες μας, στους δήμους μας, στις γειτονιές μας, άμεσα. Το ρολόι χτυπά αντίστροφα, το μέλλον είναι δυσοίωνο.
Είναι ώρα να απαιτήσουμε: ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΩΡΑ – ΚΑΤΩ ΟΛΟΙ, ΠΑΝΩ ΚΑΝΕΙΣ.
Τέλος, ας μην ξεχνούμε: Όπως και στις φωτιές (βλ. Βόρεια Έυβοια και αλλού), οι μαρτυρίες των απλών ανθρώπων-εγκλωβισμένων από τις πλημμύρες- καταδεικνύουν ότι οι διάσπαρτοι εθελοντές ήταν αυτοί που τους βοήθησαν ειδικά τα πρώτα εικοσιτετράωρα, με απλές βάρκες, με ό,τι έβρισκαν, όχι ο κρατικός μηχανισμός με την ανυπαρξία του που κόστισε ανθρώπινες ζωές. Πρόκειται για εγκληματική ανικανότητα από πλευράς κρατικού σχεδιασμού. Με την απλή λογική, βλέπουμε πως δεν πρόκειται περί κάποιου οργανωμένου “Σχεδίου” του να μας κάψουν ή να μας πλημμυρίσουν, ούτε τότε ούτε τώρα, καθώς αυτό συμβαίνει σταθερά και συστηματικά… Ας το σκεφτούμε αυτό για να συνειδητοποιήσουμε πόσο πιο βαθύ και κυνικό μπορεί να είναι τελικά το πρόβλημα της οργάνωσης της κοινωνίας μας πέρα από τον ρομαντισμό της συνομωσιολογίας.
Πνίξατε τον κάμπο, θα σας πνίξει η αυτοοργάνωσή μας!
