Stavros Kapas
Επειδή πολλά διαβάζουμε περί εμβολιασμού / μη εμβολιασμού τελευταία, και συνειδητά απέχω από το debate. Τα βιοπολιτικά μέτρα που εφαρμόζονται αυτή τη στιγμή χωρίζοντας τους πολίτες σε δύο κατηγορίες -και βαθαίνοντας τον εμφύλιο ανάμεσα στους από τα κάτω- καμία σχέση δεν έχουν με την προάσπιση της υγείας.
Ο εμβολιασμός ή αλλιώς το αν κάνουμε την επιλογή της αυτοδιάθεσης του σώματός μας στην υπηρεσία αυτού που θεωρούμε “συλλογικό καλό” ή “μικρότερο κακό”, μετατρέποντάς το ταυτόχρονα σε ζωντανό ιατρικό πείραμα του κράτους και του κεφαλαίου, οφείλει να παραμείνει επιλογή του καθένα και της καθεμίας. Το να πέφτουμε στη λούπα που λέει προνόμια στους μεν και τιμωρία στους δε, πέραν του ότι συνιστά την ουσία της κρατικής εξουσίας και βιοπολιτικής, για άλλη μια φορά δηλώνει την απόλυτη υποταγή στον μπαμπά-κράτος και στις ροές του κεφαλαίου, που νομιμοποιούνται να ελέγχουν τη ζωή μας κατά το πώς ορίζουν. Όπως πέρυσι με το “μένουμε σπίτι”, ενώ περνούσαν τα μύρια όσα σε νομοθετικό και κατασταλτικό επίπεδο, και πολλοί έλεγαν “θα λογαριαστούμε μετά” ή έκαναν τη δουλειά του μπάτσου στο να μας ρουφιανεύουν και να μας λένε να κάτσουμε μέσα γιατί απειλούμε τη δημόσια υγεία.
Αυτή τη στιγμή τα πάντα χρησιμοποιούνται για την εδραίωση της κρατικής ρητορικής υπέρ των εμβολιασμών και την επιβολή των μέτρων. Όλοι/-ες μπορεί να μπούμε σε αυτή τη λούπα.
Και εγώ πόσταρα φωτογραφία μετά τον εμβολιασμό μου, περισσότερο από ανακούφιση αφού ανήκω σε ευπαθή ομάδα και θεωρητικά μου έφυγε ένα άγχος, δίχως να αντιλαμβάνομαι ότι την ίδια στιγμή συμμετέχω στην κρατική προπαγάνδα και βιοπολιτική, αυτοδιαφημίζοντας τον εμβολιασμό μου ενάντια σε όσους και όσες επιλέγουν να μην εμβολιαστούν.
Η πίεση οφείλει να είναι προς τους από τα πάνω και όχι μεταξύ των από τα κάτω: πιο ασφαλή εμβόλια για τις ευπαθείς ομάδες και όσους θέλουν να κάνουν, καλύτερο ιατροφαρμακευτικό σύστημα, περισσότερες ΜΕΘ, νοσηλευτικό προσωπικό, γιατροί και νοσοκομεία. Αυτά που λέγαμε από πέρυσι δηλαδή, και πάλι αρχίζουμε και ξεχνάμε. Η μόνη απάντηση στην πανδημία και σε οποιαδήποτε πανδημία είναι οι οικονομικοί πόροι να διατίθενται στις δομές υγείας και τους από τα κάτω, να σταματούν οι ροές του κεφαλαίου (εργασία, τουρισμός) που μεταδίδουν τον ιό και να διασφαλίζεται η ζωή και η υγεία των εργαζόμενων και των ευπαθών ομάδων.
Σκατά λοιπόν στην καταστολή, σκατά στον υποχρεωτικό εμβολιασμό και κυρίως σκατά με όσους χαίρονται με οποιοδήποτε χωρισμό ανθρώπων σε προνομιούχους και μη προνομιούχους για πράγματα που δημιουργούνται και αναπαράγονται από το σκατοσύστημα που ζούμε και μας παρουσιάζονται σαν η μόνη εναλλακτική.
