Μετάφραση για το Αυτολεξεί: Ηλίας Σεκέρης.
Μια συμμαχία μεταξύ της ακροδεξιάς και των ολιγαρχών της Silicon Valley έχει οδηγήσει σε μια μορφή «φασισμού των έσχατων καιρών», λέει η δημοσιογράφος Ναόμι Κλάιν, η οποία περιγράφει λεπτομερώς σε ένα πρόσφατο άρθρο που συνέγραψε με την Astra Taylor πώς πολλές πλούσιες ελίτ προετοιμάζονται για το τέλος του κόσμου, ακόμη και όταν συμβάλλουν στην αυξανόμενη ανισότητα, την πολιτική αστάθεια και την κλιματική κρίση. Η Κλάιν λέει ότι ενώ οι δισεκατομμυριούχοι ονειρεύονται να αποδράσουν σε απομονωμένους θύλακες ή ακόμη και στο διάστημα, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και άλλοι δεξιοί ηγέτες μετατρέπουν τις χώρες τους σε στρατιωτικοποιημένα κράτη-φρούρια για να κρατήσουν εκτός τους εξωτερικούς μετανάστες και να αυξήσουν τον αυταρχικό έλεγχο στο εσωτερικό.
«Υπάρχει πάντα μια αποκαλυπτική πτυχή στον φασισμό, αλλά ο φασισμός της δεκαετίας του 1930 και του ’40 είχε έναν ορίζοντα», λέει η Κλάιν. Σήμερα, αντίθετα, «έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που στοιχηματίζουν ενεργά ενάντια στο μέλλον – όχι απλώς στοιχηματίζουν ενεργά ενάντια σε αυτό, αλλά τροφοδοτούν τις φωτιές που καίνε αυτόν τον κόσμο».
Ακολουθεί η πρόσφατη συνέντευξη της Ναόμι Κλάιν στο Democracy Now:
AMY GOODMAN: Θα περάσουμε την επόμενη ώρα με τη βραβευμένη δημοσιογράφο και συγγραφέα Ναόμι Κλάιν. Έχει κυκλοφορήσει ένα σημαντικό νέο άρθρο, σε συνεργασία με την Astra Taylor, για την εφημερίδα The Guardian. Έχει τίτλο «Η άνοδος του φασισμού των έσχατων καιρών». Εξετάζει την αποκαλυπτική ορμή της ακροδεξιάς.
Σε αυτό αναφέρεται: «Οι πιο ισχυροί άνθρωποι στον κόσμο προετοιμάζονται για το τέλος του κόσμου, ένα τέλος που οι ίδιοι επιταχύνουν με φρενήρη τρόπο. Αυτό δεν απέχει και πολύ από το πιο μαζικό όραμα των οχυρωμένων εθνών που έχει κυριεύσει τη [σκληρή] Δεξιά σε παγκόσμιο επίπεδο, από την Ιταλία μέχρι το Ισραήλ, την Αυστραλία μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες: σε μια εποχή αδιάκοπου κινδύνου, τα ανοιχτά ρατσιστικά κινήματα σε αυτές τις χώρες τοποθετούν τα σχετικά πλούσια κράτη τους ως οπλισμένα καταφύγια», γράφει η Ναόμι Κλάιν.
Η ίδια είναι επίσης καθηγήτρια κλιματικής δικαιοσύνης στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας, ιδρυτική συνδιευθύντρια του Κέντρου Κλιματικής Δικαιοσύνης του UBC. Το τελευταίο της βιβλίο είναι το Doppelganger: A Trip into the Mirror World.
Ναόμι, καλώς ήρθες και πάλι στο Democracy Now! Χαίρομαι που σε έχουμε μαζί μας. Πες μας για το άρθρο σου και τι ακριβώς εννοείς μιλώντας για τον φασισμό των έσχατων καιρών;
ΝΑΟΜΙ ΚΛΑΙΝ: Χαίρομαι πολύ που είμαι μαζί σου, Amy.
Αυτό δεν είναι το πιο χαρούμενο κείμενο που έχουμε γράψει ποτέ με την Astra Taylor, μια πολύ στενή συνεργάτιδα μου, ιδρύτρια του Debt Collective. Προσπαθήσαμε να χαρτογραφήσουμε τι είναι παρόμοιο και τι διαφορετικό στον τύπο της ακροδεξιάς πολιτικής που βλέπουμε σήμερα και πρέπει να πω ότι το έργο δεν είναι μόνο ζοφερό. Εξετάζει επίσης το τι μπορεί να σημαίνει αυτό για μια απάντηση σε αυτή τη συγκεκριμένη μορφή φασισμού, επειδή δεν μπορούμε να τον καταπολεμήσουμε αν δεν τον καταλάβουμε. Έτσι, νομίζω ότι πολλές πολύ καλές μελέτες που προσπαθούν να κατανοήσουν τον αυταρχισμό σήμερα, είτε πρόκειται για τον Τραμπ είτε για μορφές όπως ο Ντουτέρτε ή ο Μόντι, έχουν εξετάσει τις ομοιότητες μεταξύ αυτών των ακροδεξιών μορφών και, ας πούμε, του Μουσολίνι ή του Χίτλερ, και έχουν υιοθετήσει ένα είδος προσέγγισης με βάση μια λίστα ελέγχου εξετάζοντας τι είναι παρόμοιο με το παρελθόν. Και νομίζω ότι αυτό έχει μεγάλη αξία. Αλλά ο κίνδυνος είναι ότι δεν εξετάζεται τι είναι καινούργιο και τι είναι ιδιαίτερο στην εποχή μας.
Ο φασισμός είναι πάντοτε μια προσπάθεια της Δεξιάς να επιλύσει μια κρίση της δικής της εποχής. Έτσι, στη δεκαετία του 1930 στη Γερμανία, προσπαθούσαν να επιλύσουν τις ταπεινώσεις του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, τις επιπτώσεις της Μεγάλης Ύφεσης, και να προτείνουν μια ενότητα απέναντι σε αυτά για το εσωτερικό τους. Αλλά η εποχή μας είναι διαφορετική, και ένα από τα πράγματα που την κάνουν διαφορετική -εννοώ, αν σκεφτείτε τον φασισμό στη δεκαετία του 1930, αυτός έγινε πριν από την ατομική βόμβα- είναι η κλιματική αλλαγή. Βρισκόμαστε σε μια στιγμή όπου οι ελίτ μας, είτε το παραδέχονται είτε όχι, καταλαβαίνουν ότι το οικονομικό μοντέλο -και έχω γράψει βιβλία γι’ αυτό και έχω μιλήσει γι’ αυτό μαζί σου στο παρελθόν- βρίσκεται σε πόλεμο με τη ζωή στη Γη, σωστά; Και βαδίζουν σε αυτόν τον δρόμο της όλο και μεγαλύτερης εξόρυξης ορυκτών καυσίμων, όλων των ειδών – βασικά, οτιδήποτε μπορούν να εξάγουν από τη Γη και να το μετατρέψουν σε ενέργεια και χρήμα, ιδιαίτερα τώρα με την Τεχνητή Νοημοσύνη, η οποία είναι εξαιρετικά διψασμένη για ενέργεια και πόρους – νερό, υγροποιημένο φυσικό αέριο, κρίσιμα ορυκτά, όλα αυτά.
Έτσι, προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς αυτό επηρεάζει το είδος του φασισμού που βλέπουμε, και επίσης προσπαθούμε να καταλάβουμε τι ενώνει αυτό το είδος του παράξενου “συνασπισμού Φρανκενστάιν” που αντιπροσωπεύει ο Τραμπ, όπου φέρνει κοντά τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο που υπήρξαν ποτέ με πολλούς ανθρώπους της εργατικής τάξης. Τι είναι αυτό, δηλαδή, που συνδέει ένα τέτοιο όραμα;
Και αυτό που αντιμετωπίζουμε σε αυτό το κομμάτι, ή αυτό που προτείνουμε σε αυτό το κείμενο, είναι ότι όλοι αυτοί έχουν εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο. Όλοι έχουν ενδώσει σε ένα είδος αποκαλυπτικού πυρετού – είτε πρόκειται για τον Elon Musk και τον Jeff Bezos και τις επενδύσεις τους στο διάστημα και την κατά κάποιο τρόπο διαγραφή αυτού του πλανήτη, είτε για την τεχνητή νοημοσύνη, η οποία είναι πρόθυμη να θυσιάσει αυτόν τον έμψυχο κόσμο προκειμένου να οικοδομήσει έναν τεχνητό κόσμο, είτε πρόκειται για το πιο λαϊκιστικό όραμα του MAGA για το έθνος-κράτος-φρούριο, το οποίο λέει: «Εντάξει, ξέρουμε ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα έρχονται. Ξέρουμε ότι η καταστροφή είναι στον ορίζοντα». Έχω ακούσει αρκετά από τον Steve Bannon – ξέρετε, όταν έγραφα το βιβλίο μου Doppelganger, και όλα αυτά είναι πολύ παρόντα. Όλες οι διαφημίσεις, λίγο πολύ, πουλάνε χρυσό, επειδή η οικονομία θα καταρρεύσει, πουλάνε έτοιμα γεύματα για 90 ημέρες, επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι πρόκειται να συμβεί. Έτσι, ο Bannon βλέπει το έθνος και την εσωτερική ομάδα να βρίσκονται μέσα στο καταφύγιο, και στη συνέχεια εξορίζει την εξωτερική ομάδα σε όλες αυτές τις άνομες περιοχές που καλύπτετε στην εκπομπή.
Έτσι, μεγεθύνεται αυτός ο αποκαλυπτικός παροξυσμός.
Και στη συνέχεια, φυσικά, όλα αυτά ακολουθούν μια παρόμοια δομή, όπως η αφηγηματική δομή, με τη βιβλική Αρπαγή [κατά τη Δευτέρα Παρουσία]. Και, φυσικά, έχετε ανθρώπους που πιστεύουν σε αυτό μέσα στον συνασπισμό του Τραμπ, οι οποίοι είναι χριστιανοί σιωνιστές, όπως ο Mike Huckabee και ο Pete Hegseth, οι οποίοι πιστεύουν ότι έρχονται οι πραγματικοί έσχατοι καιροί και πιστεύουν ότι όλα θα γίνουν στο Ισραήλ. Και όλη αυτή η φρίκη που αναφέρεται τόσο αφοσιωμένα στην εκπομπή είναι πολύ καλό σημάδι αν πιστεύεις στην Αρπαγή, σωστά; Επειδή σημαίνει ότι το τέλος έρχεται και οι πιστοί θα ανυψωθούν σε μια χρυσή πόλη στον ουρανό. Έτσι, αυτό που βλέπουμε είναι η θρησκευτική εκδοχή αυτής της ιστορίας -η φονταμενταλιστική θρησκευτική εκδοχή αυτής της ιστορίας, όπου κυριολεκτικά πιστεύουν ότι πρόκειται να σωθούν και να ανεβούν στον ουρανό- αλλά και το κοσμικό όραμα, όπου ο πλούτος τους, τους προστατεύει, ή η υπηκοότητά τους τους προστατεύει, και παίρνουν τη δική τους εκδοχή αυτής της χρυσής, απομονωμένης πόλης.
AG: Ανέφερες τη Γάζα και μόλις ήρθες από το συνέδριο της Εβραϊκής Φωνής για την Ειρήνη στη Βαλτιμόρη, όπου συγκεντρώθηκαν αρκετές χιλιάδες άνθρωποι από όλη τη χώρα. Ο ισραηλινός στρατός καλεί δεκάδες χιλιάδες εφέδρους καθώς το υπουργικό συμβούλιο ασφαλείας του Ισραήλ ενέκρινε ομόφωνα σχέδια αυτό το Σαββατοκύριακο για την επέκταση της επίθεσής του στη Γάζα, όπου το Ισραήλ έχει ήδη σκοτώσει πάνω από 52.000 Παλαιστίνιους -και αυτό είναι μακράν υποεκτίμηση- τους τελευταίους 18, 19 μήνες. Το Ισραήλ έχει σκοτώσει περισσότερους από 2.400 Παλαιστίνιους μόνο από τότε που κατέρριψε την εκεχειρία τον Μάρτιο. Αυτό συμβαίνει καθώς ο καταστροφικός αποκλεισμός της επισιτιστικής βοήθειας από το Ισραήλ έχει εισέλθει στον τρίτο μήνα του. Παλαιστίνιοι αξιωματούχοι υγείας λένε ότι 57 Παλαιστίνιοι έχουν ήδη πεθάνει από την πείνα. Σύμφωνα με τη UNICEF, περισσότερα από 9.000 παιδιά έχουν εισαχθεί για θεραπεία λόγω οξέος υποσιτισμού μέχρι στιγμής φέτος. Και οι ομάδες βοήθειας, όπως το Νορβηγικό Συμβούλιο Προσφύγων, κατακεραυνώνουν μια νέα ισραηλινή πρόταση να αναλάβει τον έλεγχο στη διανομή και να θέσει επικεφαλής εργολάβους ασφαλείας των ΗΠΑ. Αν μπορείς να μιλήσεις, όπως κάνεις τόσο συχνά, για το τι συμβαίνει στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη και ποια είναι η κεντρική θέση του Ισραήλ στην κοσμοθεωρία και την προσέγγιση της εξωτερικής πολιτικής του Προέδρου Τραμπ και της σημερινής κυβέρνησης των ΗΠΑ – αν και ήταν και στο παρελθόν η κοσμοθεωρία και η προσέγγιση της εξωτερικής πολιτικής του Προέδρου Μπάιντεν;
ΝΚ: Δεν νομίζω ότι υπάρχει μία και μόνη απάντηση για να κατανοήσουμε ποιες είναι οι κινητήριες δυνάμεις. Και αυτό είναι που προσπαθούμε να καταλάβουμε, ότι υπάρχει ένα είδος αλληλοεπικάλυψης αυτών των διαφορετικών αποκαλυπτικών κοσμοθεωριών. Κάποιες από αυτές είναι θρησκευτικές και κάποιες κοσμικές, σωστά; Έτσι, νομίζω ότι οι άνθρωποι που υποστηρίζουν αυτή την κυριολεκτική εκδοχή της Αρπαγής πιστεύουν ότι όλα αυτά είναι καλά νέα, με την έννοια ότι, σύμφωνα με την ιστορία στην οποία πιστεύουν, οι Ισραηλίτες πρέπει να επιστρέψουν στο Μεγάλο Ισραήλ. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις για την επιστροφή του Μεσσία. Πρέπει να ξαναχτίσουν τον Τρίτο Ναό. Έτσι, έχουμε αυτή τη σύγκλιση συμφερόντων μεταξύ των θρησκευτικών εξτρεμιστών και της κυβέρνησης Νετανιάχου, η οποία είναι απολύτως προσηλωμένη στην ανοικοδόμηση του Τρίτου Ναού. Θέλουν πραγματικά να το κάνουν. Θέλουν να καταστρέψουν την Al-Aqsa. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο επικεντρώνεται τόση προσοχή σε αυτό.
Αλλά νομίζετε το πιστεύει αυτό ο Τραμπ; Δεν νομίζω. Θέλω να πω, αυτό που βλέπει στη Γάζα είναι οι πόροι. Βλέπει χρήματα. Βλέπει ένα ιδιωτικό θέρετρο.
Αλλά αυτό είναι κάτι που έλεγα από την αρχή. Νομίζω ότι τα συμφέροντα ήταν αρκετά συνεπή όσον αφορά τον τελικό στόχο, ο οποίος είναι η ερήμωση της Γάζας, η εκδίωξη των Παλαιστινίων, είτε με θάνατο είτε με αναγκαστική εξορία είτε με εθνοκάθαρση. Υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν, υπήρξε άρνηση ότι αυτό συνέβαινε. Υπό τη διοίκηση Τραμπ, όλα είναι ανοιχτά. Οπότε, αυτό συμβαίνει.
Τώρα, ο λόγος που συμβαίνει, νομίζω ότι διαφέρει. Αλλά αυτό είναι. Μέρος αυτού στο οποίο καταλήγουμε στο κείμενο, η Astra και εγώ, είναι ότι υπάρχει μια σύγκλιση συμφερόντων όσον αφορά το τι αντιπροσωπεύει το Ισραήλ. Ορισμένοι από τους υποστηρικτές της κυβέρνησης Τραμπ στον κλάδο της τεχνολογίας μιλούν για την επιθυμία των «πόλεων της ελευθερίας», για παράδειγμα, αυτών των ιδιωτικοποιημένων, εταιρικών πόλεων. Και μιλούν γι’ αυτό ως τεχνολογικό σιωνισμό. Έχουν μεγάλο θαυμασμό για την ιδέα ότι το Ισραήλ δημιουργήθηκε, λένε, από ένα βιβλίο του Theodor Herzl. Και λένε, «Λοιπόν, γιατί δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε τη δική μας χώρα, τις δικές μας ιδιωτικές χώρες; Γιατί πρέπει να τηρούμε τους κανόνες του έθνους-κράτους;».
Έτσι, νομίζω ότι μέρος της υποστήριξης προς το Ισραήλ δεν είναι μόνο οι κλασικές μας αντιλήψεις είτε για τον εβραϊκό σιωνισμό είτε για τον χριστιανικό σιωνισμό, αν και αυτό συμβαίνει απολύτως. Είναι επίσης αυτή η ιδέα μιας πολύ τεχνολογικά προηγμένης χώρας εκκίνησης. Το Ισραήλ έχει προωθήσει τον εαυτό του με αυτόν τον τρόπο. Και πολλές από αυτές τις εταιρείες τεχνολογίας θέλουν να το κάνουν αυτό στο Σαν Φρανσίσκο. Θέλουν να διώξουν όλους όσους δεν συμφωνούν μαζί τους, όσους είναι φτωχοί, όσους έχουν περισσότερες ανάγκες, και να δημιουργήσουν το είδος της εταιρικής, ιδιωτικοποιημένης ουτοπίας τους. Οπότε, δεν λέω ότι αυτή είναι μια συνεκτική ατζέντα. Λέω ότι υπάρχουν πολλές αλληλοεπικαλυπτόμενες ιστορίες που ακολουθούν παρόμοια δομή και μοιράζονται παρόμοιους στόχους, αν αυτό έχει νόημα.
AG: Ναι. Θέλω να πω πως το συνολικό θέμα, προφανώς, είναι δύσκολο να κατανοηθεί.
ΝΚ: Ναι.
AG: Και οι περισσότεροι υποστηρικτές του Τραμπ δεν είναι ούτε πλούσιοι ούτε χριστιανοί σιωνιστές. Οπότε, γιατί υποστηρίζουν όλη αυτή την προσέγγιση;
ΝΚ: Λοιπόν, δεν είναι ξεκάθαρο σε ποιο βαθμό την υποστηρίζουν ενεργά, αλλά νομίζω ότι βλέπουν μια συγγένεια στο έθνος-κράτος, σωστά; Επειδή πολλοί υποστηρικτές του Trump γίνονται όλο και πιο χριστιανοί εθνικιστές. Και αυτό έχει καλλιεργηθεί προσεκτικά από προσωπικότητες όπως ο Steve Bannon. Και έτσι, όταν κοιτάζουν το Ισραήλ, βλέπουν μια χώρα που αποτελεί ανοιχτά ένα έθνος-κράτος που οχυρώνεται μέσα σε μια θάλασσα από εχθρούς και θέλουν να κάνουν κάτι παρόμοιο. Και μοιράζονται τεχνολογίες. Μοιράζονται νομικά προηγούμενα, εργαλεία. Οπότε, υπάρχει μια συγγένεια. Και το βλέπουμε αυτό τώρα με την Ινδία με τις επιθέσεις της στο Κασμίρ, χρησιμοποιώντας παρόμοιες τεχνικές που το Ισραήλ έχει χρησιμοποιήσει στη Γάζα. Έτσι, υπάρχει ένα είδος αλληλεγγύης των εθνοκρατών. Και μοιράζονται – ανταλλάσσουν ακόμη και μπιχλιμπίδια από χρυσούς βομβητές και αλυσοπρίονα. Ξέρετε, αυτό είναι κάτι που νομίζω όταν βρίσκεστε μέσα στο χωνευτήρι του εδώ, στις Ηνωμένες Πολιτείες υπό τον Τραμπ, είναι δύσκολο να δείτε τον βαθμό στον οποίο αυτό είναι ένα διεθνές σχέδιο της Δεξιάς, και επηρεάζει ο ένας τον άλλον.
AG: Και αυτό που τους ενώνει, όλη αυτή η νοοτροπία του φρουρίου, είναι αυτό το μίσος για τους μετανάστες.
NK: Ναι.
AG: Ο Πρόεδρος Trump μόλις είπε ότι δεν ξέρει καν – δεν είναι δικηγόρος, οπότε δεν ξέρει αν πρέπει να τηρήσει το Σύνταγμα.
NK: Σωστά. Θέλω να πω, αυτό είναι που προσπαθώ να καταλάβω σχετικά με τη συνειδητοποίηση ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή των επιπτώσεων, ότι όταν δεν ενεργείς μπροστά στην κλιματική κρίση εδώ και δεκαετίες, ενώ οι επιστήμονες σε προειδοποιούν, ότι όλο και μεγαλύτερο μέρος του κόσμου γίνεται μη κατοικήσιμο, και, ιδού, οι άνθρωποι μετακινούνται για να προσπαθήσουν να βρουν ασφάλεια μπροστά στους πολέμους, μπροστά στην οικονομική στέρηση και μπροστά στις οικολογικές καταστροφές.
Και έτσι υπάρχει αυτή η οχύρωση του έθνους-κράτους -αυτό είναι που νομίζω ότι το Ισραήλ έχει φτάσει να αντιπροσωπεύει, ακριβώς ένα πολύ μικρό έθνος που είναι εξαιρετικά οχυρωμένο- είτε με τα τείχη υψηλής τεχνολογίας, είτε με τον σιδερένιο θόλο. Ο Τραμπ λέει τώρα: «Δεν θέλω έναν σιδερένιο θόλο, αλλά έναν χρυσό θόλο». Σωστά; Αυτό…
Έτσι, το μοτίβο είναι η προστασία της εσωτερικής ομάδας και η εξορία και η εκκαθάριση των εξωτερικών ομάδων. Και έτσι, αυτό, νομίζω, είναι – αν υπάρχει υποστήριξη μεταξύ της βάσης του MAGA για το Ισραήλ, είναι λιγότερο από αγάπη για το Ισραήλ παρά περισσότερο από ταύτιση, σαν να κάνουν αυτοί αυτό που θέλουμε να κάνουμε εμείς εδώ.
AG: Γράφετε πολλά πράγματα στο άρθρο σας και θέλω να αναφερθώ σε ένα από αυτά. Λέτε – μιλώντας για το αποκαλυπτικό όραμα του Musk και επίσης περιγράφοντας λεπτομερώς τον φασισμό των έσχατων καιρών- λέτε για όλο αυτό το θέμα της ανόδου του εταιρικού κράτους-πόλης. Νομίζω ότι αυτή είναι μια νέα έννοια για πολλούς. Δεν πρόκειται να καταλάβουν για τι πράγμα μιλάτε.
NK: Ναι.
AG: Στο νότιο Τέξας, στο Starbase, αυτή η ομάδα ανθρώπων, που είναι κυρίως εργαζόμενοι στη SpaceX, μόλις ψήφισαν να κάνουν μια πόλη ακριβώς εκεί;
NK: Ναι. Και είχαμε ένα είδος – εννοώ, η ιδέα της πόλης-εταιρείας δεν είναι εντελώς καινούργια. Και η Disney είχε το Celebration, στη Φλόριντα, και υπάρχουν παρακαταθήκες σε αυτό. Αποικιακές γενεαλογίες σε αυτό. Ξέρετε, ζω στον Καναδά, ο οποίος ξεκίνησε από την Hudson’s Bay Company. Έτσι ήταν μια εταιρεία πριν γίνει χώρα. Οπότε υπάρχει κάποιο προηγούμενο γι’ αυτό.
Αλλά νομίζω ότι αυτό είναι – το παρακολουθούσα με την άκρη του ματιού μου, γιατί προς τα εκεί πηγαίνουν οι δεξιοί libertarians εδώ και καιρό. Ο Peter Thiel έχει εμμονή με αυτή την ιδέα – που όλο και περισσότερο ονομάζεται έξοδος, δηλαδή έξοδος από την υπάρχουσα οντότητα και ίδρυση της δικής σας ιδιωτικής χώρας, όπου μπορείτε να ορίσετε το δικό σας φορολογικό επίπεδο, να κάνετε τους δικούς σας κανονισμούς.
AG: Ή όχι.
NK: Ή όχι. Και αυτές οι μικρές εταιρικές χώρες θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να προσελκύσουν κεφάλαια. Έτσι, κατά κάποιο τρόπο, είναι μια επέκταση της ζώνης ελεύθερου εμπορίου -σωστά;- όπου είναι, κατά κάποιο τρόπο, σαν μια αποεθνικοποιημένη χώρα μέσα στη χώρα. Αλλά ο Τραμπ άρχισε να το προβάλλει αυτό το 2023, την ιδέα ότι θα δημιουργήσει 10 πόλεις «ελευθερίας», στην προεκλογική εκστρατεία. Δεν νομίζω ότι η βάση του ήξερε πολύ καλά για τι πράγμα μιλούσε. Αλλά τώρα έχετε όλους αυτούς τους λομπίστες που σκοπεύουν πλήρως να τον ακολουθήσουν. Και αρχίζουμε να βλέπουμε την αρχή με την πόλη της SpaceX.
AG: Έτσι, γράφετε επίσης για το Κέντρο Περιορισμού Τρομοκρατίας του Ελ Σαλβαδόρ, την περιβόητη φυλακή, CECOT, όπου τόσες εκατοντάδες άνθρωποι έχουν σταλεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και την ίδια στιγμή, τις τελευταίες 24 ώρες, ο Πρόεδρος Τραμπ λέει ότι θέλει να επαναλειτουργήσει το περιβόητο Αλκατράζ.
NK: Ναι.
AG: Ένα νησί στο Σαν Φρανσίσκο. Αν μπορείτε να μιλήσετε για τη φυλακή ως μοντέλο για αυτό που θέλει να προωθήσει ο Τραμπ, και ιδιαίτερα σε σχέση με τους μετανάστες;
NK: Λοιπόν, αυτό είναι ένα απίστευτα ζοφερό όραμα. Η καταστολή είναι πάντα ένα τεράστιο μέρος κάθε είδους φασιστικού σχεδίου. Χρειάζεται να περιορίσεις την εξωτερική ομάδα. Πρέπει να εξαφανίσεις την εξωτερική ομάδα. Οπότε αυτό το κομμάτι δεν είναι καινούργιο. Αλλά νομίζω ότι αυτό που με ανησυχεί είναι ότι ο Τραμπ εξελέγη υποσχόμενος ένα σωρό πράγματα στη βάση των ψηφοφόρων του. Υποσχέθηκε να εξαλείψει τον πληθωρισμό. Υποσχέθηκε να φέρει αυτές τις υπέροχες δουλειές στη χώρα μας. Δεν υλοποιεί τίποτα από αυτά. Έτσι, το σαδιστικό μέρος του σχεδίου του είναι πραγματικά το μόνο που έχει να προσφέρει.
Νομίζω ότι ένα από τα πιο ανατριχιαστικά πράγματα που έχω δει ποτέ στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ότι ο Τραμπ μοιράστηκε εκείνο το βίντεο στην εκατονταήμερη συγκέντρωσή του, που έδειχνε απλώς καθαρό σαδισμό, το να κοιτάζει απλώς τους κρατούμενους, ως ψυχαγωγία, να ξυρίζονται, να αλυσοδένονται, να παρελαύνουν. Και παρεμπιπτόντως, δεν κάνει τίποτα για τις θέσεις εργασίας, επειδή τα ρίχνει όλα στην τεχνητή νοημοσύνη. Έτσι, οι θέσεις εργασίας που επιστρέφουν φαίνεται να είναι κυρίως για τα ρομπότ. Στην πραγματικότητα δεν είναι για τη βάση των ψηφοφόρων του. Και έτσι, αυτό αυξάνει την ανάγκη για σαδισμό και θεάματα, σωστά; Και νομίζω ότι αυτό αντιπροσωπεύει κάτι σαν το Αλκατράζ. Είναι τηλεοπτικός παραγωγός, πρώτα απ’ όλα. Παράγει θεάματα. Και όσο λιγότερα έχει να προσφέρει οικονομικά, χειροπιαστά, υλικά, τόσο περισσότερο στηρίζεται στον σαδισμό.
AG: Γράφετε: «Η κυρίαρχη ιδεολογία της ακροδεξιάς […] έχει μετατραπεί σε έναν τερατώδη, ρατσιστικό επιβιωτισμό. […] Το καθήκον μας είναι να οικοδομήσουμε ένα κίνημα αρκετά ισχυρό για να τους σταματήσουμε». Πώς θα έμοιαζε αυτό το κίνημα ή τι βλέπετε ότι διαμορφώνεται αυτή τη στιγμή;
NK: Ξέρετε, αυτό που κάνουμε σε αυτό το κείμενο, εκθέτοντας τη ζοφερότητα του οράματος – και όταν λέω «ζοφερότητα», νομίζω ότι είναι πέρα από κάτι που έχουμε ξαναδεί, επειδή υπάρχει πάντα μια αποκαλυπτική ποιότητα στον φασισμό, αλλά ο φασισμός της δεκαετίας του 1930 και του ’40 είχε έναν ορίζοντα. Όπως, μετά την αποκάλυψη, στους ανθρώπους υποσχέθηκαν ένα μέλλον, ένα ποιμενικό, ειρηνικό μικρό κομμάτι γης όπου θα μπορούσαν να ζήσουν τη ζωή τους. Παρόλο που ο Τραμπ μιλά για μια χρυσή εποχή, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ένα μέλλον στο οποίο να πιστεύει η εκλογική του βάση. Και αυτό είναι που έμαθα καταναλώνοντας πάρα πολλά μέσα ενημέρωσης των MAGA. Οραματίζονται ένα μέλλον ατελείωτου πολέμου. Και αυτός είναι ο λόγος που κρύβονται. Γι’ αυτό αγοράζουν έτοιμα γεύματα για να διαρκέσουν. Γι’ αυτό αγοράζουν χρυσό και κρύπτο. Πιστεύουν ότι όλα θα καταστραφούν.
AG: Και γιατί ο Elon Musk προσπαθεί να κάνει τόσα πολλά παιδιά, έχει τουλάχιστον 14. Αλλά στην πραγματικότητα το έγραψε ρητά σε ένα μήνυμα, λέγοντας: «Πρέπει να το κάνουμε πολύ πιο γρήγορα», όπως πρότεινε σε μία από τις γυναίκες με τις οποίες έχει παιδιά, λέγοντας: «Πρέπει να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε παρένθετες μητέρες».
NK: Δεν πιστεύουν στο μέλλον, αυτή είναι η ουσία. Και έχω βρεθεί σε πολλούς προοδευτικούς χώρους τους τελευταίους μήνες, όπου έχουμε μιλήσει για τη δημιουργία αυτών των πολύ ευρέων συμμαχιών, συμπεριλαμβανομένων και ανθρώπων με τους οποίους δεν διαφωνούμε εντελώς. Ποτέ δεν έχω συναντήσει έναν δυνητικό συνασπισμό πιο ευρύ από την ιδέα του: Τι θα λέγατε αν πιστεύαμε σε αυτόν τον κόσμο; Τι θα λέγατε αν πιστεύαμε στο μέλλον; Επειδή έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που στοιχηματίζουν ενεργά ενάντια στο μέλλον, σωστά; Όχι απλώς στοιχηματίζουν ενεργά εναντίον του, αλλά τροφοδοτούν τις φωτιές που καίνε αυτόν τον κόσμο, τον τροφοδοτούν ενεργά. Έτσι, νομίζω ότι αν έχουμε το θάρρος, πραγματικά, να δούμε τη ζοφερότητα αυτού στο οποίο πιστεύουν, που είναι ένα αποκαλυπτικό μέλλον, τότε πρέπει να είμαστε οι άνθρωποι που πραγματικά πιστεύουν σε αυτόν τον κόσμο, στην ομορφιά της δημιουργίας και του κάθε ανθρώπου.
AG: Ναόμι Κλάιν, θέλω να σε ευχαριστήσω που ήσουν μαζί μας.
