9 σημεία θεμελιώνουν μια ασυμβίβαστη αντίθεση μεταξύ μπολσεβικισμού & σοσιαλισμού (Ότο Ρύλε, 1939)

0

Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το κείμενο του Ότο Ρύλε (Otto Rühle). Ο Ρύλε υπήρξε Γερμανός υπέρμαχος του συμβουλιακού κομμουνισμού και υποστηρικτής, από κοινού με τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, τον Πάνεκουκ κ.ά., των εργατικών συμβουλίων και του επαναστατικού διεθνισμού. Το παρακάτω γράφτηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’30 και ήταν αφιερωμένο στην πάλη που διεξαγόταν τόσο ενάντια στον μπολσεβικισμό όσο και ενάντια στον φασισμό. Αποτέλεσε μία από τις πρώτες κριτικές του μπολσεβικισμού από μαρξιστική σκοπιά. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Living Marxism / International Council Correspondence (Vol. 4, No. 8, 1939).

Αναλυμένος από κριτική άποψη ο μπολσεβικισμός, όπως διαγράφεται στο φυλλάδιο του Λένιν, παρουσιάζει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

1. Ο μπολσεβικισμός είναι ένα εθνικιστικό δόγμα, αρχικά και ουσιαστικά αντιληπτός ως λύση ενός εθνικού προβλήματος, που αργότερα ανυψώθηκε σε θεωρία και πρακτική διεθνούς επιπέδου και γενικού δόγματος. Ο εθνικιστικός του χαρακτήρας φάνηκε από τη θέση του στην πάλη για εθνική ανεξαρτησία των υπόδουλων λαών.

2. Ο μπολσεβικισμός είναι ένα αυταρχικό σύστημα. Η κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας είναι το πιο σημαντικό και καθοριστικό κέντρο. Η εξουσία ενσαρκώνεται στο παντοδύναμο πρόσωπο. Στον μύθο του αρχηγού, το αστικό ιδανικό της προσωπικότητας βρίσκει την πιο τέλεια έκφρασή του.

3. Οργανωτικά, ο μπολσεβικισμός είναι σε ψηλό βαθμό συγκεντρωτικός. Η κεντρική επιτροπή έχει την ευθύνη όλης της πρωτοβουλίας, των οδηγιών, των διαταγών. Όπως και σε ένα κράτος της μπουρζουαζίας, τα ηγετικά μέλη της οργάνωσης παίζουν τον ρόλο της αστικής τάξης· ο μόνος ρόλος των εργατών είναι να υπακούουν στις διαταγές.

4. Ο μπολσεβικισμός αντιπροσωπεύει μια μάχιμη πολιτική εξουσίας. Ενδιαφερόμενος αποκλειστικά για την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας, δεν διαφοροποιείται από τις παραδοσιακές φόρμες επικράτησης της αστικής τάξης. Ακόμη και μέσα στους κόλπους της οργάνωσης, τα μέλη δεν απολαμβάνουν το δικαίωμα του αυτοκαθορισμού. Ο στρατός υπηρετεί το κόμμα ως το υπέρτατο παράδειγμα οργάνωσης.

5. Ο μπολσεβικισμός είναι δικτατορία. Χρησιμοποιώντας κτηνώδη βία και τρομοκρατικές μεθόδους, προσανατολίζει όλες τις λειτουργίες του για να εξαλείψει τους θεσμούς και τις αντιλήψεις που δεν είναι μπολσεβικικές. Η «δικτατορία του προλεταριάτου», την οποία επικαλείται, είναι η δικτατορία μιας γραφειοκρατίας ή ενός μόνον ατόμου.

6. Ο μπολσεβικισμός είναι μια μηχανιστική μέθοδος. Η κοινωνική τάξη στην οποία αποβλέπει, βασίζεται στον αυτόματο συντονισμό, στον τεχνικά εξασφαλισμένο κομφορμισμό [ομοιομορφία] και στον πιο αποτελεσματικό ολοκληρωτισμό, ως τον στόχο κοινωνικής τάξης. Η οικονομία κεντρικού «σχεδιασμού» μπερδεύει, συνειδητά, τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, με προβλήματα τεχνικοοργανωτικά.

7. Η κοινωνική δομή του μπολσεβικισμού είναι αστικής φύσης. Δεν καταργεί το σύστημα της μισθωτής εργασίας και αρνείται στο προλεταριάτο την οικειοποίηση των προϊόντων της εργασίας του. Ενεργώντας έτσι, παραμένει θεμελιακά εντός του πλαισίου των σχέσεων της αστικής τάξης και διαιωνίζει τον καπιταλισμό.

8. Ο μπολσεβικισμός δεν αποτελεί επαναστατικό στοιχείο παρά μόνο στα πλαίσια της αστικής επανάστασης. Ανίκανος να πραγματοποιήσει το σοβιετικό σύστημα, είναι ανίκανος να μετασχηματίσει ριζοσπαστικά τη δομή της αστικής κοινωνίας και την οικονομία της. Δεν εγκαθιδρύει τον σοσιαλισμό αλλά τον καπιταλισμό του κράτους.

9. Ο μπολσεβικισμός δεν είναι μια ενδιάμεση φάση που θα λάβει τέλος στην σοσιαλιστική κοινωνία. Χωρίς το σοβιετικό σύστημα, χωρίς τη ριζοσπαστική και καθολική επανάσταση ανθρώπων και πραγμάτων, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί η αρχέγονη σοσιαλιστική απαίτηση, το τέλος δηλαδή της ανθρώπινης αλλοτρίωσης που γεννά ο καπιταλισμός. Αντιπροσωπεύει την τελευταία ενδιάμεση φάση της αστικής κοινωνίας, όχι όμως το πρώτο βήμα προς τη νέα κοινωνία.

Αυτά τα εννιά σημεία θεμελιώνουν μια ασυμβίβαστη αντίθεση μεταξύ μπολσεβικισμού και σοσιαλισμού. Δείχνουν με όλη την απαιτούμενη διαύγεια τον αστικό χαρακτήρα του μπολσεβικικού κινήματος και τη στενή συγγένειά του με τον φασισμό. Εθνικισμός, αυταρχισμός, συγκεντρωτισμός, αρχηγική διεύθυνση, πολιτική δύναμης, βασιλεία του τρόμου, μηχανιστική δυναμική, ανικανότητα για κοινωνικοποίηση, όλα αυτά τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του φασισμού υπήρχαν και υπάρχουν στον μπολσεβικισμό. Ο φασισμός είναι απλώς ένα αντίγραφο του μπολσεβικισμού. Γι΄ αυτό τον λόγο, η πάλη ενάντια στο ένα ξεκινά με την πάλη ενάντια στο άλλο.

Ολόκληρο το βιβλίο σε pdf ΕΔΩ

Αφήστε ένα σχόλιο

2 × 3 =