Εισαγωγικό σημείωμα: Αλέξανδρος Σχισμένος.
Δεν υπήρξε τόπος να χωρέσει την Ιβάνκα, όχι επειδή είναι μικρός ο πλανήτης αλλά επειδή είναι μικρόψυχοι οι άνθρωποι.
Διωγμένη από τον “σοσιαλιστικό παράδεισο” της Κούβας όπου τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα διώκονται, σφαγμένη στον “καπιταλιστικό παράδεισο” της Ελλάδας, στο διαμέρισμα που κράταγε με τη σκληρή δουλειά της στην έρημο του Αγ. Παντελεήμονα.
Λίγες και λίγοι την αγκάλιασαν, την αγάπησαν μα δεν κατόρθωσαν να την σώσουν από το μίσος.
Η τρανς γυναίκα Ιβάνκα έφυγε βίαια από έναν κόσμο που της φέρθηκε με βία. Βίαια συνεχίζουν να φέρονται πάνω από το σώμα της ΜΜΕ όπως ο ακροδεξιός ΣΚΑΪ, μιλώντας για “νεκρό άντρα”.
Αντίο, Ιβάνκα, η Γη μας είναι για τουρίστες όχι για ανθρώπους.
Το χαμογελό σου ήταν πλατύτερο από τον κόσμο!
———————————
Κάλεσμα για πορεία και παρέμβαση από την πρωτοβουλία ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ:
ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ
Την λέγαν Άννα. Ήταν τρανς γυναίκα, μετανάστρια, κουήνα κι αδερφή μας. Τη δολοφόνησαν η τρανσφοβία, ο ρατσισμός και η φτώχεια. Δεν ξεχνάμε Δε συγχωρούμε.
Τρίτη, 11 Ιουλίου, στις 8 το βράδυ – Στην πλατεία Αγίου Παντελεήμονα.
Καμία Ανοχή.
————————————
Η αθλιότητα καποιων ελληνικών ΜΜΕ περί δολοφονημένου άνδρα (φωτογραφία: Άννα Κουρουπού):
Via Sophia Zachariadi:
Η Άννα είναι νεκρή.
Το γράφω εδώ για να το πιστέψω.
Να πιστέψω ότι η Άννα βρέθηκε δολοφονημένη, μέσα στο σπίτι της.
Ένα σπίτι φιλόξενο και πάντα ανοιχτό, το σπίτι της Άννας.
Αυτό το σπίτι έχει ζήσει χορούς, τραγούδια, μουσικές, έρωτα, φλερτ και γενικά, πάρτι πάνω σε πάρτι με την ομάδα ΛΟΑΤΚΙΑ+ προσφύγων και όχι μόνο. Αλλά έχει υπάρξει επίσης και χώρος φιλοξενίας για αρκετές τρανς προσφύγισσες που ήταν άστεγες και χρειάζονταν ένα σπίτι να μείνουν.
Με την Άννα γνωριστήκαμε στο καφενείο στην Ακαδημία Πλάτωνος, Μάρτιο του 2018. Εκείνη τη μέρα είχαμε ένα Kitchen Party με τη κολεκτίβα “Lgbtqia+ Refugees Welcome” και συνηθίζαμε τότε σε όλα μας τα πάρτι να χορεύουμε ξέφρενα. Μέσα στο χορό εμφανίστηκε και η Άννα και μας καθήλωσε με τα λατίνικα της. Έκτοτε, η Άννα δεν σταμάτησε ποτέ να χορεύει και να έχει επαφή μαζί μας. Ακόμα περισσότερο η Άννα δεν σταμάτησε ποτέ να βοηθάει τη ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητα προσφύγων.
Ακόμα και όταν ένιωθε ότι η ζωή της έχει στρώσει και έχει μπει σε μια σειρά, με όσες δυνάμεις είχε, βοηθούσε. Υποστήριζε, νοιαζόταν. Ήταν αλληλέγγυα.
Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, όντας πλέον μέλος της κολεκτίβας, η Άννα πήγε να εκπροσωπήσει την κολεκτίβα στο αυτοοργανωμένο Pride της Κρήτης, στο Ηράκλειο. Από εκεί και το βίντεο. Φυσικά και εκεί η Άννα χόρεψε και μάγεψε.
Αυτό το βίντεο άρεσε πολύ στην Άννα. Δεν ξέρω ποιος το τράβηξε αλλά ζάλισα πολύ κόσμο για να το αποκτήσω.
Αυτό το βίντεο επίσης, μου είπε αργότερα η Άννα, πως τη βοήθησε να πιάσει δουλειά στις “Κούκλες”.
Σήμερα δεν μπορώ να δω αυτό το βίντεο χωρίς να κλάψω.
Ένα κλάμα-ουρλιαχτό. Αυτό βγαίνει.
Θυμάμαι ένα βράδυ, είχα πει στην Άννα:
“Βρε Ανίτα, τι κάνεις στην Ελλάδα εσύ; Ειλικρινά.”
“Μου αρέσει”, μου απάντησε. “Έχει μια τρέλα εδώ και είμαι και εγώ τρελή, το ξέρω”.
Η Άννα έμεινε. Και σήμερα η ΕΛΑΣ ανακοίνωσε: “Άνδρας βρέθηκε μαχαιρωμένος σε διαμέρισμα”.
Η Άννα δεν ήταν άνΔρας, ήταν τρανς γυναίκα και δεν ήταν μόνη.
Δεν ήταν τόσο μόνη ώστε να μην αναγνωριστεί ότι μιλάμε για τη δολοφονία ΤΡΑΝΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, για άλλη μια γυναικοκτονία. Και δεν είναι μόνο θέμα ασέβειας αλλά και θέμα ΕΡΕΥΝΑΣ.
Άρα, η ασέβεια είναι ακόμα πιο βαθιά. Είναι θέμα σεβασμού και δικαιοσύνης.
Θέλουμε να γίνει έρευνα και θέλουμε τη διαλεύκανση της υπόθεσης.
Θέλουμε να μάθουμε ποιος και ΓΙΑΤΙ δολοφόνησε την Άννα.
Και έχουμε κάθε λόγο να είμαστε καχύποπτες.
Είναι νοπές οι μνήμες που θέλαν τη Ζάκι “πρεζάκι που μπήκε να κλέψει σε κοσμηματοπωλείο”.
Δείτε αυτό το βίντεο,
Δείτε το καλά.
Δείτε τον κόσμο πώς ξεσηκώνεται από την Άννα.
Ένας τέτοιος ξεσηκωμός αξίζει για την Άννα.
Δεν της άξιζε τέτοιο τέλος.
Την Τρίτη έχει κάλεσμα η Καμιά Ανοχή, στις 8.00 το απόγευμα, στην Πλατεία Άγιου Παντελεήμονα.
ΥΓ: Αυτή την εβδομάδα, άντε την επόμενη, η Άννα θα γινόταν μέλος της οργάνωσης μας, τους Emantes. Το γράφω αυτό γιατί η Άννα μπορούσε και ήθελε να εκπροσωπήσει την κοινότητα τρανς latinx προσφύγων και μεταναστών.
Δεν προλάβαμε.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι αυτή η κοινότητα υπάρχει, ζει αναμεσά μας και σήμερα θρηνεί και σίγουρα φοβάται. Όπως φοβόμαστε, ανησυχούμε, θρηνούμε και εμείς, όσα άτομα στεκόμαστε κοντά τους, η ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητα και άλλες ευάλωτες ή μη κοινότητες.
Τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά θα χρειαστούν έμπρακτη αλληλεγγύη και υποστήριξη. Αλλά τη χρειαζόμαστε και θα τη χρειαστούμε και μεταξύ μας.
