Εκπομπή Αυτολεξεί στο ραδιόφωνο του ThePressProject. Ακολουθεί το ηχητικό της εκπομπής της 6ης Νοεμβρίου:
Σε μια ατμόσφαιρα lockdown, ο Νίκος Ιωάννου συζητά με τον Αλέξανδρο Σχισμένο και τον Γιάννη Παπαδημητρίου. Με τον πρώτο για τις Αμερικάνικες εκλογές και με τον δεύτερο για τα ελληνοτουρκικά. Στις ΗΠΑ εμφανίζονται με ένταση οι δύο πλευρές μιας νέας παγκόσμιας διαμάχης. Η πλευρά μιας ακροδεξιάς οπισθοδρόμησης και η πλευρά μιας δημοκρατικής αξίωσης. Η πλευρά της οπισθοδρόμησης εκφράστηκε στο πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ ενώ η πλευρά των δημοκρατικών αξιώσεων στην αντί-Τραμπ αναγκαστική επιλογή. Τις αμερικανικές εκλογές τελικά δεν τις κερδίζει ο Μπάιντεν αλλά η αντί-Τραμπ αναγκαστική επιλογή. Ο Τραμπ αφήνει να εννοηθεί ότι θα είναι υποψήφιος και το 2024 δίνοντας οξυγόνο στον Τραμπισμό ενώ το Black Lives Matter δηλώνει την παρουσία του με έμφαση στον δημόσιο χώρο.
Η πανδημία δεν έπαιξε τελικά τον κεντρικό ρόλο σε αυτές τις κρίσιμες εκλογές. Οικονομία και ρατσισμός κυριάρχησαν στην επιλογή των Αμερικανών και η πόλωση σε αυτά τα δύο στοιχεία έφερε τους περισσότερους από ποτέ ψηφοφόρους στις αμερικανικές κάλπες.
Η κοινωνική κίνηση στις ΗΠΑ αντανακλά την παγκόσμια κοινωνική κατάσταση αλλά και την ανατροφοδοτεί. Όμως το ενδιαφέρον του κόσμου όλου έχει να κάνει και με την επιρροή αλλά και με τις παρεμβάσεις των Αμερικανών κρατούντων στην παγκόσμια σκακιέρα των εθνών-κρατών.
Η Ανατολική Μεσόγειος είναι μια σημαντική πλευρά αυτής της σκακιέρας, με τον ελληνικό και τουρκικό εθνικισμό στα πιο ανταγωνιστικά τετράγωνα.
Έχει μόνο η Ελλάδα δικαιώματα στο Αιγαίο; Μήπως και οι γείτονες μας έχουν, σε ένα τουλάχιστον ποσοστό, κάποιο δίκιο; Αναρωτηθήκαμε ποτέ για τη διεθνή στάση στη ζυγαριά του δικαίου;
Ο στρατιωτικός ανταγωνισμός των δύο χωρών εξοντώνει τις κοινωνίες και δηλητηριάζει την αρμονική σχέση τους στο Αιγαίο και την Κύπρο. Οι τελευταίες συμφωνίες Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου, Ισραήλ και Γαλλίας στην Ανατολική Μεσόγειο ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Είναι φανερή η επιθετικότητα στον εκτοπισμό της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων από την προώθηση του αγωγού EastMed.
Μπροστά στο αδιέξοδο του εθνικιστικού ανταγωνισμού οι κρατούντες ψάχνουν μια λύση αμοιβαίου συμφέροντος. Στην συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με σκοπό την εξόρυξη υδρογονανθράκων οι σκοποί είναι ποταποί και καταστροφικοί για το περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες.
Ο Γιάννης Παπαδημητρίου μας λέει από τη λέξη “συν-εκμετάλλευση” να κρατήσουμε μόνο το “συν-” και να το προσθέσουμε στη λέξη “διαχείριση”. Ενάντια στις εξορύξεις οι κοινωνίες να υποστηρίξουν την αξίωση για μια “οικολογική συν-διαχείριση” του Αιγαίου.
Οι μικρές δημοκρατικές αξιώσεις θα μπορούσαν να δημιουργήσουν το έδαφος θεσμικών αλλαγών μεγάλης σημασίας.
Τι θα λέγατε για μια δημοκρατική διαχείριση ενός οικολογικού Αιγαίου πέρα από εθνικιστικές αγκυλώσεις;
