Tου Andrew J Boyer στο Freedom news.
Ο Jared Isaacman έγινε ο πρώτος δισεκατομμυριούχος που περπάτησε στο διάστημα, σε μια επιτυχημένη αποστολή της Space-X με τίτλο Polaris Dawn. Το γεγονός έχει προσελκύσει τα πρωτοσέλιδα για πολύ λίγους λόγους, εκτός από το γεγονός ότι είναι ένας Αμερικανός δισεκατομμυριούχος και όχι ένας παραδοσιακός αστροναύτης. Με παρόμοιο τρόπο πέρυσι, η Virgin Galactic του Richard Branson ολοκλήρωσε την πρώτη εμπορική πτήση στο διάστημα, με εισιτήρια που κόστιζαν πάνω από 450.000 δολάρια ανά θέση. Έπειτα, φυσικά, υπάρχει η Blue Origin του Jeff Bezos, η οποία υπόσχεται θέσεις όχι μόνο για διαστημικό τουρισμό, αλλά και θέσεις για διαβίωση και εργασία στο διάστημα.
Κι ενώ κάποιοι μπορεί να βρίσκουν εμπνευσμένο το γεγονός ότι ένας επιχειρηματίας μπορεί να αγοράσει το εισιτήριο για μια κοσμική βόλτα, οι υπόλοιποι απογοητευόμαστε από την αίσθηση ότι ακόμη και το διάστημα εμπορευματοποιείται. Οι καπιταλιστές απορρίπτουν έννοιες όπως η κοινωνία-χωρίς-χρήμα, η αλληλοβοήθεια και η άμεση δημοκρατία σαν γελοίες και ουτοπικές, αλλά τη στιγμή που γίνεται αναφορά για έναν δισεκατομμυριούχο στο διάστημα, τα μάτια τους γίνονται τόσο λαμπερά όσο ο Γαλαξίας μας.
Η ιδέα των δισεκατομμυριούχων που ανοίγουν τον δρόμο για τα διαστημικά ταξίδια μέσω του διαστημικού τουρισμού αναδεικνύει το ερώτημα: τι θεωρούμε πρόοδο;
Μια μέση δικαιολογία για τα κράτη και τον καπιταλισμό είναι ότι επιτρέπουν έργα μεγάλης κλίμακας, όπως η εξερεύνηση του διαστήματος, και ότι η κατασκευή πυραύλων θα ήταν αδύνατη δίχως δομές διοίκησης και κίνητρο κέρδους. Όμως, ενώ αυτή η μεγαλειώδης αίσθηση προόδου επαινείται και δέχεται αυτάρεσκα την υπερασπιση, η φτώχεια εξακολουθεί να οργιάζει όπως πάντα, οι πόλεμοι και οι γενοκτονίες μαίνονται, οι οικολογικές καταστροφές σαρώνουν τον πλανήτη, οι περιθωριοποιημένες ομάδες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τη βία και πολλοί άνθρωποι παραμένουν υπεραπασχολημένοι και απομονωμένοι από τις κοινότητές τους. Υπάρχει σαφής διαφορά στις προτεραιότητες.
Κατά μία έννοια, ο τουρισμός (κάθε είδους) ήταν πάντα μια προνομιακή απόδραση σε έναν εμπορευματοποιημένο προορισμό, συνοδευόμενη από μια υπερβολικά επιμελημένη πολιτιστική εμπειρία. Αλλά τα δικαιώματα καυχησιολογίας που φαντάζεται κανείς ότι κερδίζει όταν δημοσιεύει τις φωτογραφίες των διακοπών του στα σκανδιναβικά φιόρδ στο Instagram ωχριούν μπροστά στο θεϊκό συναίσθημα που μπορεί να έχει ένα πλούσιο μέλος της ελίτ όταν ατενίζει τον πλανήτη Γη από μακριά: η χαρά του δεν έγκειται στο να πάει «εκεί που κανείς δεν έχει πάει πριν», αλλά μάλλον «εκεί που κανείς δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να πάει».
Κι όμως. Αυτή η ύβρις φτάνει στα κυνικά αυτιά των γενεών που ανησυχούν για την περιβαλλοντική καταστροφή της Γης. Με την ακραία ζέστη να γίνεται η κύρια αιτία θανάτου από καιρικές συνθήκες, οι νεότεροι άνθρωποι έχουν πολύ μικρό ενδιαφέρον για νοσταλγικά διαστημικά ταξίδια, τύπου Apollo, και θα χρησιμοποιούσαν το κόστος του υποτιθέμενου διαστημικού εισιτηρίου τους μάλλον για να πληρώσουν για στέγαση, τροφή και εκπαίδευση.
Η περιπλάνηση και η επιθυμία για ταξίδια είναι απολύτως φυσική και δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεστε. Η εξερεύνηση του διαστήματος ήταν ένα όνειρο (ή τουλάχιστον μια περαστική σκέψη) για κάθε άνθρωπο που κοίταξε ποτέ τη Μεγάλη Άρκτο. Αλλά ο διαστημικός περίπατος του Jared Isaacman δεν είναι κάποιο ηρωικό επίτευγμα που θα ανοίξει τον δρόμο για τα όνειρά μας. Αντιθέτως, δείχνει πώς, αντιμετωπίζοντας μια απειλή για την επιβίωση της ζωής στη Γη, οι ελίτ ετοιμάζονται ήδη να εξαγοράσουν τον δρόμο τους εκτός πλανήτη.
ΒΛ. ΕΠΙΣΗΣ:
Ναόμι Κλάιν: «Κολλημένοι στον καπνό καθώς οι δισεκατομμυριούχοι εκτοξεύονται»
