Κείμενο της Séverine Schulte για το γαλλικό ATTAC. Το κείμενο περιλαμβάνεται στο τελευταίο τεύχος του τριμηνιαίου Lignes d’Attac. Μετάφραση για το Αυτολεξεί: Front pour l’autonomie
Η υπερθέρμανση του πλανήτη, που προκαλείται από έναν καπιταλισμό που έγινε ανεξέλεγκτος, έχει εισέλθει σε μια φάση επιτάχυνσης που απειλεί τις συνθήκες ζωής στη Γη.
Αντιμέτωποι με την επείγουσα κατάσταση και την ένοχη αδράνεια του κράτους, οι οικολόγοι ακτιβιστές/-στριες συσπειρώνονται και αγωνίζονται με αποφασιστικότητα, μη διστάζοντας, σε ορισμένες περιπτώσεις, να χρησιμοποιήσουν τη μέθοδο των σαμποτάζ. Σε αντάλλαγμα, η κυβέρνηση δεν έχει άλλη απάντηση από το να αυξήσει την καταστολή προκειμένου να αποθαρρύνει και να τιμωρήσει το κίνημα.
Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης κατά των τεχνητών λιμνών-ταμιευτήρων (mégabassines) στο Sainte-Soline στα τέλη Οκτωβρίου 2022, η δυσανάλογη παρουσία 1.700 χωροφυλάκων και αστυνομικών απέναντι σε 7.000 διαδηλωτές/-τριες και η καταστολή που ακολούθησε δικαιολογήθηκαν από τον υπουργό Εσωτερικών Gérald Darmanin στο όνομα της καταπολέμησης της «οικο-τρομοκρατίας», προκαλώντας έντονη αγανάκτηση.
Ο χαρακτηρισμός δράσεων ως τρομοκρατία επιτρέπει στο κράτος να εφαρμόζει εξαιρετικές ποινικές διαδικασίες: παρατεταμένη αστυνομική κράτηση, επιτάξεις, ειδικές τεχνικές έρευνας, βιντεοεπιτήρηση, διείσδυση στις συλλογικότητες κ.λπ.
Ενώ το μεγάλο διεθνές κάλεσμα κατά των mégabassines στις 25 Μαρτίου 2023 απαγορεύτηκε, ο εκπρόσωπος της συλλογικότητας “Bassines non merci” τέθηκε υπό δικαστική επιτήρηση και του απαγορεύτηκε η είσοδος στο Sainte-Soline και το Mauzé-sur-le-Mignon, τα ίδια τα μέρη όπου πραγματοποιήθηκε η διαδήλωση και όπου συγκεντρώθηκαν σχεδόν 30.000 ακτιβιστές και ακτιβίστριες.
Η διαδήλωση κατέληξε σε ένα ξέσπασμα αστυνομικής βίας: χιλιάδες χειροβομβίδες και βολές LBD (πλαστικές σφαίρες) προκάλεσαν περισσότερους από 200 σοβαρούς τραυματισμούς, εκ των οποίων 40 με τραύματα και κατάγματα, ενώ δύο άνθρωποι κατέληξαν μεταξύ ζωής και θανάτου. Το σχέδιο διάλυσης της συλλογικότητας των «Εξεγέρσεων της Γης» (Les soulèvements de la terre) ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση την ίδια στιγμή.
Αυτή η στρατηγική εκφοβισμού και σοβαρής καταστολής έχει ως πρότυπο εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών. Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, το FBI θεωρεί ότι οποιαδήποτε επίθεση με πολιτικά κίνητρα κατά ιδιοκτησίας και αγαθών συνιστά τρομοκρατία, δικαιολογώντας έτσι τη συστηματική καταστολή.
Σύμφωνα με τον David C. Rapoport, καθηγητή Πολιτικών Επιστημών, «η οικοτρομοκρατία θα είναι το επόμενο μεγάλο κύμα τρομοκρατίας που θα έχει να αντιμετωπίσει η Βόρεια Αμερική». Εξού και η δηλωμένη ανάγκη του κράτους να ενισχύσει και να εκπαιδεύσει τις αστυνομικές δυνάμεις. Ο ηρωικός αγώνας των οικολόγων ακτιβιστών/-στριών της Ατλάντα για την υπεράσπιση του δάσους Welaunee και κατά του Cop-city, ενός μελλοντικού κέντρου εκπαίδευσης της αστυνομίας, αποτελεί έναν κρίσιμο αγώνα από αυτή την άποψη.
Πολύ πρόσφατα, ο Eric Dénecé, διευθυντής του γαλλικού κέντρου ερευνών για τις μυστικές υπηρεσίες και συγγραφέας το 2016 του βιβλίου L’écoterrorisme; de la contestation à la violence («Η οικοτρομοκρατία: από τη διαμαρτυρία στη βία»), παρουσίασε ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο στην École Nationale Supérieure de la Police ως εξής: «Οι κοινωνίες μας επηρεάζονται από ένα τριπλό φαινόμενο: την απώλεια σημείων αναφοράς, την αύξηση του ελεύθερου χρόνου (sic!) και την επίδραση της ψηφιακής τεχνολογίας. Ως αντίδραση, λόγω της ανησυχίας προς όφελος της άμεσης δράσης ή από έναν υποτιθέμενο ακτιβισμό, τα άτομα οικειοποιούνται νέους σκοπούς για να υπερασπιστούν, όπως η ενναλακτική παγκοσμιοποίηση, η οικολογία και τα δικαιώματα των ζώων. Ένα από τα σημαντικότερα τρέχοντα ζητήματα είναι η ψυχολογική ανάλυση των σταδίων που οδηγούν στην ολοένα και ταχύτερη ριζοσπαστικοποίηση, που αποτελεί πρόκληση και στην οποία πρέπει να ανταποκριθούν τα συστήματα πληροφοριών και ασφάλειας».
Έτσι, το γαλλικό κράτος, αντί να λάβει υπόψη του την καλά θεμελιωμένη αξία των αιτημάτων που υπερασπίζονται οι οικολόγοι ακτιβιστές και ακτιβίστριες προκειμένου να δώσει λύσεις, προτιμά να εκφοβίζει συστηματικά τους ακτιβιστές/-στριες ζητώντας από την RG (μυστικές υπηρεσίες) να τους κατασκοπεύει και να τους αρχειοθετεί στο όνομα της καταπολέμησης μιας υποτιθέμενης «ριζοσπαστικοποίησης».
Επιπλέον, από τον Ιανουάριο του 2022, το Σύμφωνο Ρεπουμπλικανικής Δέσμευσης (Contrat d’Engagement Républicain – CER) που ψηφίστηκε από την προεδρική πλειοψηφία στο πλαίσιο του λεγόμενου νόμου περί «Αποσχιστικών Τάσεων» (νόμος που ψηφίστηκε μαζί με τον Νόμο Καθολικής Ασφάλειας – Loi sécurité Globale), απαιτεί από τους διάφορους οργανισμούς (associations) να δεσμευτούν ότι «θα απέχουν από κάθε ενέργεια που υπονομεύει τη δημόσια τάξη», με ποινή τη στέρηση των επιδοτήσεων. Με το CER, το κράτος θέτει μια βαριά οικονομική απειλή στις ενώσεις που υποστηρίζουν την πολιτική ανυπακοή, όπως η Alternatiba, και σφίγγει τον κλοιό του στο οικολογικό κίνημα.
Συνεπώς, το κράτος χρησιμοποιεί μια σειρά μέτρων που αναδιαμορφώνει για να εντοπίσει όσους χαρακτηρίζει ως «εσωτερικούς εχθρούς». Έτσι, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που έλαβε χώρα το 2015 για την καταπολέμηση της διάπραξης τρομοκρατικών επιθέσεων χρησιμοποιήθηκε τρεις εβδομάδες αργότερα εναντίον οικολόγων ακτιβιστών στο πλαίσιο της COP 21, ορισμένοι από τους οποίους τέθηκαν ακόμη και σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Όπως το έθεσε πολύ εύστοχα η Vanessa Codaccioni, ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας -με ειδίκευση στην ποινική δικαιοσύνη, το έγκλημα και την καταστολή- σε άρθρο της στο Socialter τον Μάιο του 2022: «Οι μηχανισμοί και οι θεσμοί της καταστολής χρειάζονται πάντα στόχους για να συνεχίσουν να υπάρχουν, να λειτουργούν και επομένως να διατηρούν τη νομιμότητα. Ο προσδιορισμός των εσωτερικών εχθρών είναι πολύ χρήσιμος για τους πολιτικούς στην εξουσία: τους επιτρέπει να θέτουν ένα φράγμα μεταξύ του τι είναι δυνατόν να λένε και να κάνουν από τη μία πλευρά και του τι είναι απαράδεκτο από την άλλη.
Για να το θέσουμε πιο απλά: μόλις γίνεις ενοχλητικός, καταπιέζεσαι. Ένα κίνημα που δεν καταπιέζεται είναι ένα κίνημα που δεν ενοχλεί την εξουσία».
————————————————————–
ΒΛ.ΣΧΕΤΙΚΑ:
ΗΠΑ: Νέα αστυνομική δολοφονία διαδηλωτή γιατί υπερασπίστηκε το δάσος – Stop Cop City!
Ανταποκρίσεις από τον αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού στη γαλλική επαρχία Sainte-Soline
