Εγκαινιάζουμε τη νέα στήλη ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ στο Αυτολεξεί με άρθρα από τη Γεωργία Κανελλοπούλου, παρουσιάζοντας σήμερα τη γαλλική σειρά «Κατάρρευση». Τι θα γίνει αν αύριο καταρρεύσει το σύστημα;
Η κατάρρευση. Ξαφνικά τα τρόφιμα τελειώνουν και όλοι οι τύποι ενέργειας προς χρήση χάνονται, πφ, εξανεμίζονται.
Ξαφνικά; Ναι. Γιατί ναι μεν υπήρχαν τα σημάδια, ναι μεν φώναζαν κάποιοι επιστήμονες και ακτιβιστές, ναι μεν οι πολύ πλούσιοι κάτοικοι του πλανήτη είχαν οργανώσει τη μεταζωή τους σε νησιώτικους παραδείσους, όμως η κατάρρευση έγινε ξαφνικά. Τσαφ. Μια μέρα έσβησε το φως, σε τρεις μέρες τέλειωσε η βενζίνη, σε ογδόντα μέρες τέλειωσαν κι οι τελευταίες κρυμένες κονσέρβες.
Η γαλλική σειρά Κατάρρευση είναι μια δυστοπία της καθημερινότητας. Ούτε μεγάλοι αδερφοί, ούτε σκοτεινά τοπία, ούτε κελιά και βασανιστήρια. Μόνο άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν, χάνουν τις ηθικές τους αξίες, δεν νοιάζονται πια. Είναι άνθρωποι του πάνω ορόφου, αυτός, εσύ, εγώ. Μέχρι χθες μπορεί να φροντίζαμε και λίγο το γηροκομείο της γειτονιάς· σήμερα, θα κλέψουμε τα τρόφιμα των ενοίκων του.
Οχτώ εικοσάλεπτα επεισόδια, γυρισμένα σε μονοπλάνα, με την κάμερα στο χέρι, που, όταν πια ολοκληρώνονται, έχεις στο μυαλό σου ένα πράγμα: μην τους αφήσουμε να μας οδηγήσουν σε ανθρωποφαγία ή σε αφανισμό. Μόνη λύση πάντα –και στην κατάρρευση– η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη των ανθρώπων, μοιάζει να λέει η σειρά.
Η Κατάρρευση προβλήθηκε στη Γαλλία δυo τρεις μήνες πριν από το λοκντάουν της πανδημίας. Οι δημιουργοί της είχαν πει τότε «ελπίζουμε η πανδημία να βοηθήσει τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι το σύστημα δεν είναι τόσο ισχυρό όσο θέλει να φαίνεται. Ίσως τώρα να κάνουμε αυτή τη συνειδητοποίηση να διαρκέσει και να μετατραπεί σε συγκεκριμένες ενέργειες».
Ίσως ήταν αισιόδοξοι. Δεν ξέρω αν αυτή η συγχυσμένη ανθρωπότητα βλέπει πια καμιά χρησιμότητα στις αξίες που κατέκτησε η ίδια με ηρωικές προσπάθειες από αιώνα σε αιώνα.
Και πάλι όμως, ποτέ δεν ξέρεις.
