Αμέλια Ελευθεριαδου
Η Μέδουσα δεν ήταν πάντα η Μέδουσα, μα η Γοργώ η ομορφότερη και κυριότερη ιέρεια της θεάς Αθηνάς. Η πανέμορφη κόρη με τα μεταξωτά μαλλιά. Ας μάθουμε την ιστορία της που έδωσε έμπνευση γινόμενη το σύμβολο του φεμινισμού ανά τους αιώνες.
Ο Ποσειδώνας και η Αθήνα βρίσκονταν σε αιώνια διαμάχη γιατί ήταν αντίπαλοι ως θεοί και του πολέμου σε αντιμαχόμενα στρατόπεδα (βλ. Τρωάδες).
Όμως, δεν μπορούσαν να βλάψουν ο ένας τον άλλο μετωπικά λόγω της εκλεκτικής συγγένειας του αίματος.
Σε μια σύγκρουσή τους η Αθηνά τον ισοπεδώνει. Ο Ποσειδώνας εξοργίζεται.
Όμως, επειδή ακριβώς δεν μπορεί να τη βλάψει άμεσα παρά μόνο έμμεσα (….) ξεσπά ολόκληρη την οργή του για να την εκδικηθεί στην άτυχη Γοργώ. Έτσι, βίασε την τελευταία με τον πιο απάνθρωπο τρόπο εντός του ιερού της θεάς Αθηνάς.
Η πράξη-απάντησή του προς τη θεά Αθηνά ήταν η μέγιστη ταπείνωση.
Η Γοργώ η γυναίκα-θύμα. Η γυναίκα που δεν έφταιγε σε τίποτα και μπήκε στο άδικο μεταίχμιο της σύγκρουσης των μεγάλων άλλων (του Κράτους και της Βίας / της πατριαρχίας) αποκάλυψε στη θεά Αθηνά τον βιασμό της, προσδοκώντας αλληλεγγύη και προστασία.
Η Αθηνά εξοργίστηκε μόλις έμαθε το συμβάν, αλλά η αντίδρασή της δεν ήταν η αναμενόμενη. Δεν μπορούσε να βλάψει τον Ποσειδώνα λόγω της συγγένειάς τους και για αυτό εκτόξευσε την οργή της με τη σειρά της στην άτυχη Γοργώ.
Την κατηγόρησε ότι εκείνη έφταιγε και τη μεταμόρφωσε σε γυναικείο τέρας για να μην στεριώσει ποτέ και πουθενά. Της μετέτρεψε τα μεταξωτά μαλλιά της σε φίδια, με κορωνίδα της κατάρας το βλέμμα της να είναι πέτρινο για όποιον την αντικρίζει.
Την έκανε τη γνωστή σε όλους Μέδουσα.
Η Μέδουσα λαβωμένη από την πατριαρχία, αυτοεξορίστηκε ως απόλιδα. Μόνη, άφιλη, ανέστια.
Η κατάληξή της γνωστή (…) με τον αποκεφαλισμό της από τον Περσέα.
Όμως, στην εναλλακτική εκδοχή του μύθου τα πράγματα αντιστρέφονται. Η Μέδουσα αποκεφαλίζει τον Περσέα. Η Μέδουσα, ως χειραφετημένη πια, σκοτώνει την πατριαρχία. Η Μέδουσα που είναι «πανέμορφη και γελάει».
Και εμείς πια είμαστε οι Μέδουσες, οι άναρχες κόρες με γροθιές υψωμένες στον κοινό μας αγώνα. Αυτή είναι η συλλογική μας ιστορία.
