Το #metoo είναι το αντιεξουσιαστικό κίνημα της εποχής μας

0

Ιωάννα-Μαρία Μαραβελίδη

Υπάρχει κάτι, άραγε, που έχει να επιδείξει, να συνεισφέρει στην πρόοδο και την απελευθέρωση των ανθρώπων, η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια; Μα φυσικά, το φεμινιστικό κίνημα του #metoo. Βλέποντας τη μεγαλύτερη εικόνα της κοινωνικής πραγματικότητας, από το κίνημα του Πλατειών του 2011 και έπειτα, μέσα στα μαύρα χρόνια της κρίσης, της πανδημίας, του αυταρχισμού και των μετατοπίσεων των δικαιωμάτων, το #metoo μοιάζει σαν φάρος ελπίδας και αλλαγής.

Πριν από ακριβώς 1 χρόνο, και με αφορμή τις καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου που πυροδότησαν το ελληνικό #metoo, ξεκινά το τσουνάμι καταγγελιών. Σήμερα, όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να κοπάσει κανείς τις φωνές όλων αυτών των γυναικών αλλά συνεχίζει να ξεσκεπάζει το σάπιο σύστημα, τα εξουσιαστικά κυκλώματα διαφθοράς και κακοποίησης. Η έκρηξη που άνοιξε τα στόματα γίνεται λάβα ασταμάτητη. Η αρσενική κυριαρχία τρέμει μπροστά στον σεισμό.

Έχουμε κάθε λόγο να χαρακτηρίσουμε το #metoo ως το αντιεξουσιαστικό κίνημα της εποχής μας.

Το #metoo πορεύεται δίχως πρωτοπορίες. Είναι παγκόσμιο και άμεσο. Δεν εκπροσωπείται. Δεν αναθέτει! Είναι πλήρως οριζόντιο και αποκεντρωμένο. Μπορεί να βρίσκεται και μέσα στο σπίτι σου. Είναι παντού!

Πατά στο βίωμα, στη ζώσα εμπειρία των κακοποιημένων, όχι στην ιδεολογία και σε κλειστά παραδοσιακά σχήματα. Χρησιμοποιεί τα social media. Αμφισβητεί τους διαχρονικά κοινωνικά κατασκευασμένους «ρόλους» των φύλων (genders). Προτείνει έναν νέο ανθρωπολογικό τύπο. Διεκδικεί σημαντικές θεσμικές αλλαγές. Διεκδικεί τον νόμο αλλά και τον δρόμο! Θέτει την ισότητα των φύλων ως αφετηρία, στο εδώ και τώρα, όχι ως τελικό σκοπό. Δεν υπόσχεται, πράττει.

Το ποτάμι του #metoo τα βάζει με θεούς και δαίμονες. Ενάντια σε όσους νόμιζαν μέχρι χτες ότι, αφού κατέχουν μια οποιαδήποτε θέση εξουσίας, θα μπορούσαν να συνεχίζουν ανενόχλητοι να εκμεταλλεύονται, κακοποιούν, βιάζουν. Αυτό μας έμαθε τόσα χρόνια το σύστημα και η ιδέα του σύγχρονου άκρατου εγωτικού υποκείμενου που «κάνει κάτι, απλώς επειδή… μπορεί!»

Ως εδώ, όμως! Το #metoo τάσσεται ενάντια σε θιασάρχες, διευθυντές, εργοδότες, παπαδαριό, πολιτικούς, επιχειρηματίες. Ενάντια στον καθηγητή, στο αφεντικό, στον ενήλικα άνδρα της οικογενείας!

Τώρα πια οι οργισμένες και πονεμένες φωνές του #metoo βρίσκουν τη δύναμη να πράξουν αυτό που φάνταζε ακατόρθωτο όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Ας μην ξεχνούμε, βέβαια, πως η πατριαρχία αποτελεί μία από τις αρχαιότερες μορφές ιεραρχίας και το ξερίζωμά της απαιτεί τεράστια και διαρκή προσπάθεια από όλες και όλους μας.

Ας μην ξεχνούμε, επίσης, πως Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ και δεν εξαντλείται σε ένα «ζήτημα των γυναικών». Σε αντίθεση με έναν μερικού τύπου «φεμινισμό» που υπόσχεται δήθεν γυναικεία ισότητα, διατηρώντας όμως πλήρη ανισότητα σε όλη την υπόλοιπη λειτουργία της κοινωνίας, η πατριαρχία ξεκινά, και ριζώνει εν τέλει, μέσα από ένα συνολικότερο σύστημα ανισότητας και ιεραρχίας που είναι εμφανές σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Ο αγώνας, λοιπόν, δεν θα σταματήσει έως ούτω καταφέρουμε να απορρίψουμε οποιοδήποτε σύστημα βάζει τον έναν άνθρωπο πάνω από τον άλλον.

Η αρχή έχει γίνει και θα ευγνωμονούμε για πάντα όλες τις γυναίκες που άνοιξαν αυτόν τον δρόμο.

Στη χώρα, του Έλληνα λεβέντη, ο φόβος και η ντροπή έχουν αλλάξει στρατόπεδο. Κι αυτό είναι σπουδαίο.

Τώρα είναι η ώρα να βγουν οι ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΕΣ διεκδικήσεις στο επίκεντρο του δημόσιου λόγου! Για μία αντιεξουσιαστική κοινωνία δίχως έμφυλη βία, πατριαρχία και κυριαρχία ανθρώπου από άνθρωπο.


Φωτογραφία: Μάριος Λώλος. Πορεία, Αθήνα, 21/01/22, Καμια μονη #με_τη_γεωργια

Αφήστε ένα σχόλιο

5 × one =