Της Firaz Dağ. Μετάφραση για το Αυτολεξεί: Κώστας Φωτίου
“Γι’ αυτό πρέπει να αγωνιστούμε. Γιατί η δημοκρατία των λαών, η ελευθερία και η αξιοπρεπής ζωή που υπερασπιζόμαστε εδώ πέρα δεν διαφέρει πολύ από όσα απειλεί σήμερα στη Λατινική Αμερική και σε ολόκληρο τον κόσμο ο νεοφιλελευθερισμός και η πατριαρχία. Αυτός ο πόλεμος είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος”.
Μια διεθνίστρια που βρίσκεται στη Ροζάβα έγραψε ένα κείμενο σχετικά με τη σημασία της Επανάστασης και την υπεράσπισή της:
Ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ανακοίνωσε μια νέα επιχείρηση στη βόρεια Συρία με σκοπό την επέκταση του σχεδίου του για μια “ζώνη προστασίας” με βάθος 30 χιλιομέτρων καθόλο το μήκος των συνόρων μεταξύ των δύο χωρών. Στόχος είναι να εκδιωχθεί από αυτές τις περιοχές η “τρομοκρατική δραστηριότητα” του PKK.
Το 2018 και το 2019 διεξήχθησαν δύο επιχειρήσεις αυτού του σχεδίου με αποτέλεσμα την κατάληψη των περιοχών Αφρίν, Σερεκανίγιε και Γκιρέ Σπι. Εν μέσω της αντίστασης και της θυσίας πολλών μαχητών των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, των επιθέσεων εναντίον αμάχων και της τεράστιας εισροής προσφύγων, σε αυτές τις επιχειρήσεις μπορεί κανείς να διακρίνει την τεράστια παρουσία πρώην μαχητών του ISIS στις τζιχαντιστικές συμμορίες που χρησιμοποιούνται από την Τουρκία ως κύρια χερσαία δύναμη.
Είναι περίεργο το πόσο ασαφείς μπορούν να γίνουν οι έννοιες της τρομοκρατίας και της δημοκρατίας, έτσι όπως ορίζονται στην ιστορική μας περίοδο!
Το τουρκικό κράτος, μέλος του ΝΑΤΟ, που ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται την παγκόσμια δημοκρατία, διεξάγει έναν σκληρό πόλεμο εναντίον των “τρομοκρατών” χρησιμοποιώντας φανατικούς και μισθοφόρους, οι οποίοι έγιναν διάσημοι για τις πράξεις βίας και τις σφαγές τους και αυτοαποκαλούνται ISIS. Και όλα αυτά, φυσικά, χωρίς να φείδεται πόρων και εξόδων, τη στιγμή που η ίδια η χώρα μαστίζεται από την οικονομική κρίση. Αυτές οι προφανείς αντιφάσεις επιτρέπουν μια συνεκτική ανάλυση της πραγματικής κατάστασης, σε αντίθεση με τα περισσότερα εταιρικά ειδησεογραφικά κανάλια που επαναλαμβάνουν τίτλους κενούς περιεχομένου.
Η εμπειρία της Επανάστασης της Ροζάβα, της Επανάστασης των Γυναικών, πρόκειται να συμπληρώσει δέκα χρόνια ύπαρξης και αντίστασης. Η εμπειρία της Αυτόνομης Διοίκησης της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας και της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Βόρειας Συρίας, με το περιεχόμενο και την πρακτική της άμεσης, συμμετοχικής δημοκρατίας και την ενσωμάτωση διαφορετικών λαών και εθνοτήτων, με την επιθυμία της υπέρβασης του καπιταλισμού, αποτελεί απτή απειλή για τη φασιστική κυβέρνηση της Άγκυρας, η οποία έχει βαλθεί να αρνείται την ύπαρξη άλλων ταυτοτήτων εντός των συνόρων της.
Εμπλεκόμενοι στη σύγκρουση στην Ουκρανία και με εκατέρωθεν απειλές, η Ρωσία και το ΝΑΤΟ θα συμφωνήσουν να διαπραγματευτούν με την Τουρκία χρησιμοποιώντας ως διαπραγματευτικό χαρτί το αίμα των Κούρδων, των Αράβων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Τουρκμένων. Για το ΝΑΤΟ προτεραιότητα είναι η περικύκλωση της Ρωσίας με την προσχώρηση της Σουηδίας και της Φινλανδίας και για τη Ρωσία η πρόσβαση στη Μεσόγειο Θάλασσα και η πώληση ουκρανικών σιτηρών, τα οποία η Τουρκία υπόσχεται να εξασφαλίσει και να αγοράσει.
Αυτό το καταλαβαίνεις διαβάζοντας τις περισσότερες ειδήσεις. Αυτή τη στιγμή, όμως, τη σκέψη μου μονοπωλεί κάτι άλλο.
Το 2018 και το 2019, μετά από μεγάλη αντίσταση οι δυνάμεις μας τελικά αποσύρθηκαν για να αποφύγουν μια σφαγή. Αλλά τώρα, με μια ακόμη επίθεση, η πρόθεση του εχθρού είναι να μας εξοντώσει και η επικράτειά μας είναι ήδη περιορισμένη. Πού θα πάμε; Πού θα πάνε οι νέες χιλιάδες προσφύγων; Πίσω μας βρίσκεται μόνο η έρημος. Οπότε, ο επόμενος πόλεμος θα είναι ο τελευταίος πόλεμος της Ροζάβα.
Υπάρχουν πολλές γεωπολιτικές επιπτώσεις αλλά δεν είναι το πρώτο που σκέφτομαι τώρα. Είναι ένα ζεστό πρωινό. Οι ανεμιστήρες στο ταβάνι γυρίζουν αργά. Μετά την ανάλυση της πολιτικής κατάστασης οι διάφορες αντιπροσωπείες των κοινοτήτων αρχίζουν να παρουσιάζουν τα θέματα της ημερήσιας διάταξής τους. Τα περισσότερα είναι άμεσα προβλήματα, η έλλειψη ρεύματος, νερού, ψωμιού και βενζίνης. Το μυαλό μου περιστρέφεται και αυτό σαν ανεμιστήρας ανάμεσα στον αέρα αυτών των θεμάτων και στον αέρα της πιθανότητας πολέμου. Σκέφτομαι τη μικρή Dendik. Είναι πέντε ετών, γεννήθηκε με μισή καρδιά. Δεν τσιγκουνεύεται όμως τα χαμόγελα και το παιχνίδι, παρόλο που είναι αρκετά ευαίσθητη. Σκέφτομαι τη μικρή αλλά λίγο μεγαλύτερη Tirî. Δεν είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνει πραγματικά πώς παίζεται το παιχνίδι της ηλικιωμένης υπηρέτριας. Φαίνεται όμως να έχει βρει τρόπο να διασκεδάζει και πάντα με ρωτάει πότε θα την επισκεφτώ ξανά. Σκέφτομαι τις μητέρες τους. Παρά τη ζωή στο σπίτι έχουν βρει μέσα τους την δύναμη να οργανώνουν αυτή την επανάσταση.
Σκέφτομαι όλη την ταραχώδη κίνηση μιας ημέρας συνέλευσης, το πήγαινε-έλα των ανθρώπων, τις δραστηριότητες και τις συζητήσεις. Σκέφτομαι την ακαδημία τέχνης και πολιτισμού για νεαρές γυναίκες, όλη αυτή τη δημιουργικότητα και την ελευθερία που ένιωσα εκεί. Σκέφτομαι την κυρία που ως παιδί, πριν από πολλά χρόνια, ζωγράφισε τη σημαία του Κουρδιστάν στο σχολείο και τιμωρήθηκε γι’ αυτό. Και που σήμερα οργανώνει ένα συμβούλιο, στο οποίο συγκεντρώνονται είκοσι κοινότητες. Και που δεν έκανε πίσω ούτε μπροστά στο ISIS. Σκέφτομαι τους νεαρούς άνδρες με τους οποίους έζησα για ένα διάστημα και οι οποίοι μετά τη στρατιωτική τους θητεία το μόνο που θέλουν είναι να επιστρέψουν στη δουλειά τους και να παντρευτούν τις αρραβωνιαστικιές τους.
Σκέφτομαι όλες αυτές τις ζωές και τα μικρά πράγματα που δεν βρίσκονται ποτέ στις ειδήσεις, σε καμία ανάλυση και σε κανένα σύνθημα. Και όλα αυτά κινδυνεύουν να εξαφανιστούν κάτω από τους βομβαρδισμούς. Είναι δυνατόν ο κόσμος να παραμείνει ο ίδιος αν η Ροζάβα εξαφανιστεί;
Η εξαφάνιση της Ροζάβα θα ήταν σαν την εξαφάνιση ενός αστεριού. Ο κόσμος θα έμενε με ένα φως λιγότερο, με λιγότερη ελπίδα. Αν το τουρκικό φασιστικό κράτος προχωρήσει, θα είναι μια παγκόσμια πρόοδος για το σύστημα του θανάτου και της καταπίεσης. Γι’ αυτό πρέπει να αγωνιστούμε. Γιατί η δημοκρατία των λαών, η ελευθερία και η αξιοπρεπής ζωή που υπερασπιζόμαστε εδώ πέρα δεν διαφέρει πολύ από όσα απειλεί σήμερα στη Λατινική Αμερική και σε ολόκληρο τον κόσμο ο νεοφιλελευθερισμός και η πατριαρχία. Αυτός ο πόλεμος είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος. Όπως είπε κάποτε η διεθνίστρια σύντροφος, Sara Dorşim, που έπεσε μαρτυρικά: “αυτός ο πόλεμος είναι δική μας ευθύνη, η απόφασή μας και ο προορισμός μας”.
Με τον Επαναστατικό Λαϊκό Πόλεμο θα μπορέσουμε να σταματήσουμε τον εχθρό, να του αντισταθούμε μέχρι το κόστος του πολέμου να γίνει πολύ μεγάλο και να αναγκαστεί να υποχωρήσει. Οι συνέπειές του θα αποδυναμώσουν αναμφίβολα την ήδη αδύναμη κυβέρνηση Ερντογάν, θα θέσουν στην ημερήσια διάταξη μέσα από την πολιτική και τον διάλογο την επίλυση του κουρδικού ζητήματος και το σεβασμό της αυτονομίας της Ροζάβα.
Τώρα είναι η ώρα για αλληλεγγύη. Τώρα είναι η ώρα για τους λαούς και τα κινήματα, τις κοινότητες και τις οργανώσεις να υψώσουν τη φωνή του αγώνα τους στο ίδιο πνεύμα με το οποίο αντηχούσε σε όλο τον κόσμο κατά τη διάρκεια της μάχης του Κομπάνι. Διαδηλώστε με όποιον τρόπο μπορείτε, στους δρόμους και στα δίκτυα, με αφίσες, βίντεο, δηλώσεις, βοηθώντας στη διάδοση των πληροφοριών, κυρίως μεταφράζοντας, αφού πολλά είναι στα αγγλικά και όχι στα πορτογαλικά και τα ισπανικά. Και, φυσικά, είναι επίσης θεμελιωδώς σημαντικό να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να οργανωνόμαστε στις ίδιες τις περιοχές, χτίζοντας ελευθεριακές εναλλακτικές λύσεις και λαϊκή εξουσία.
Δεν ξέρω αν μπορούμε να κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο. Ξέρω όμως ότι πρέπει να σταματήσουμε τον εχθρό από το να κερδίσει. Και όσο συνεχίζουμε σε αυτό το μονοπάτι, χωρίς να κάνουμε παρακάμψεις και να παραδοθούμε στον ρεφορμισμό, ξέρω ότι ο αγώνας θα είναι αρκετός, γιατί τουλάχιστον δεν θα έχουμε χάσει τα πάντα και το άστρο της ελπίδας και της αξιοπρέπειας θα συνεχίσει να λάμπει.
Η αντίσταση είναι ζωή!
Με τους καταπιεσμένους, ενάντια στους καταπιεστές… ΠΑΝΤΑ!
Σε όλους σας μια μεγάλη αγκαλιά.
