Νίκος Ιωάννου
Τελειώνει, πράγματι; Ναι, τελειώνει αφού τελειώνει στο μυαλό μας. Λέω στο μυαλό μας, επειδή τα νούμερα είναι εδώ και είναι αμείλικτα. Όπου “νούμερα” φυσικά εννοούμε τους διασωληνωμένους και τους νεκρούς. Εκεί φτάσαμε. Να μη μας κόφτει όταν η αρρώστια και ο θάνατος είναι του αλλουνού και να τα βλέπουμε ως νούμερα. Έτσι είναι ο άνθρωπος.
Η αλήθεια είναι πως αναρωτιέται κανείς τι του συμβαίνει, αν ακόμη δεν έχει κολλήσει.
Και ενώ νοιώθουμε να τα βρίσκουμε με τον ιό που προκάλεσε την πρώτη πανδημία του 21ου αιώνα, οι φορτηγατζήδες κάνουν κίνημα στον Καναδά. Δεν είναι όλοι οι φορτηγατζήδες αυτής της χώρας φυσικά. Είναι λίγοι, πολλοί λίγοι. Είναι από αυτούς που μας θυμίζουν το “Θέλμα και Λουίζ”. Το “κομβόι της ελευθερίας”!
“Μαχητές της ελευθερίας” τους αποκαλεί ο Ντόναλντ Τραμπ, με τα “κίτρινα γιλέκα” τους παρομοιάζει η Μαρίν Λεπέν. Είναι του ιδίου φυράματος με το κίνημα που εισέβαλε στο Καπιτώλιο ενώ κατέρρεε ο Τραμπ, με το κίνημα των αρνητών της πανδημίας και των αντιεμβολιαστών σε όλη την Ευρώπη, με καμιά κατοσταριά φορτηγατζήδες που έκαναν κομβόι στο Ισραήλ απορώντας αν έτσι είναι η ελευθερία, αναφερόμενοι στους υγειονομικούς περιορισμούς. Είναι πράγματι ένα νέο κίνημα. Ένα σχεδόν παγκόσμιο κίνημα. Είναι μικρό αλλά είναι κίνημα. Ένα μικρό κίνημα που όμως επηρεάζει την ατζέντα συντηρητικών πολιτικών κομμάτων αλλά και κάποιων αριστερών ή και κεντρώων κομμάτων. Επίσης, επηρεάζει τον παγκόσμιο χώρο του “εναλλακτισμού” και του αριστερού αντισυστημισμού.
Είναι η νέα ακροδεξιά στους δρόμους. Ένα μικρό κίνημα που εμένα μου φέρνει στο μυαλό το μεγάλο ναζιστικό κίνημα της Γερμανίας κατά τη δεκαετία του 1930, όπου ακόμη και μέλη και στελέχη του κομμουνιστικού κόμματος και γενικότερα αριστερών οργανώσεων πλαισίωναν ανενδοίαστα το NSDAP – με το αζημίωτο, αφού κέρδιζαν μια “στέγη” και ίσως εργασία. Σήμερα, το νέο ακροδεξιό αυτό κίνημα είναι διασωληνωμένο με το κυβερνητικό και οικονομικό σύστημα, είτε μέσω οικονομικών λόμπυ που ελέγχουν ακροδεξιοί, είτε μέσω κρατικών χρηματοδοτήσεων. Στη Γερμανία, το κίνημα DIY, οι αντιαναπτυξιακοί χριστιανοί, πολλά αυτοδιαχειριζόμενα εναλλακτικά σχολεία, κοινότητες εναλλακτικής ιατρικής και φυσικού τρόπου ζωής, είναι βασικοί τροφοδότες του εν λόγω κινήματος. Δεν πρόκειται απλώς για χρηματοδοτούμενες δομές, αλλά για δομές με ισχυρές κυβερνητικές διασυνδέσεις και με εκλογικές προεκτάσεις.
Μια με τον Κινέζο ιό του Τραμπ, μια με τη διεθνή συνωμοσιολογία, το σύγχρονο ακροδεξιό κίνημα βρήκε στην πανδημία το έδαφος να αναπτυχθεί.
Κατέβηκε στους δρόμους χωρίς όμως φύρερ, αλλά με την προβιά του αντισυστημισμού και του εναλλακτισμού. Με την “ελευθερία” ως σημαία, αυτό το κατεξοχήν σύνθημα του φασισμού από τον Μουσολίνι μέχρι σήμερα, διατράνωσε αυτό το κίνημα την εναντίωσή του σε κάθε υποχρεωτικότητα στα μέτρα κατά του κορονοϊού. Διατράνωσε το δικαίωμα στον θάνατο του άλλου. Έφτιαξε έναν ακόμη εχθρό για να μπορέσει να συγκεντρωθεί, να ανασυνταχθεί και να υπάρξει.
Η πανδημία τελειώνει. Ο ιός που θα μείνει έχει να κάνει με την αποκάλυψη ενός νέου και επικίνδυνου ακροδεξιού κινήματος που μπλέκεται στα πόδια των κοινωνικών διεκδικήσεων με κίνδυνο να τις διαβάλει.
Ας έχουμε λοιπόν την προσοχή μας στους αρνητές της επιστήμης όσο έχουμε την προσοχή μας σε αυτούς που την χρησιμοποιούν για κέρδη και εξουσία. Ας έχουμε την προσοχή μας στους αρνητές της κλιματικής κρίσης όσο έχουμε την προσοχή μας σε αυτούς που τη χρησιμοποιούν για την κερδοσκοπία και που στο τέλος αντί να προστατεύουν το περιβάλλον το καταστρέφουν με “οικολογικό” τρόπο.
Και όσον αφορά τους λίγους φασίστες φορτηγατζήδες από τον Καναδά μέχρι το Ισραήλ, σιγά μη φοβηθούμε. Έχουμε “Θέλμα και Λουίζ”!