Στις 6 Μαρτίου 1984, ξεκινάει η ιστορική απεργία των μεταλλωρύχων στη Μεγάλη Βρετανία κατά της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της Θάτσερ –μία απεργία η οποία θα κρατήσει για έναν ολόκληρο χρόνο. Με αφορμή την ημερομηνία αυτή δημοσιεύουμε ένα αφιέρωμα για τη συμβολή των Redskins σε αυτήν –μία μπάντα που έπαιξε ενεργό και σημαντικό ρόλο σε αυτόν τον αγώνα.
Οι Redskins ήταν μια αγγλική μπάντα της δεκαετίας του ’80 αποτελούμενη από αντιφασίστες σκίνχεντς, πρώην μέλη του punk rock συγκροτήματος “No Swastikas” (Χωρίς σβάστικες). Η μπάντα ήταν πολύ ενεργή πολιτικά, στηρίζοντας απεργίες, αγώνες και κινήματα, για τα οποία στοχοποιείται από φασίστες –με πιο χαρακτηριστική την οργανωμένη επίθεση φασιστών του Εθνικού Μετώπου, στις 10 Ιουνίου 1984, κατά των Redskins και το κοινό τους στο φεστιβάλ Jobs for Change (Δουλειές για αλλαγή).
Η μπάντα παίρνει πολύ ενεργό μέρος στην ιστορική απεργία των μεταλλωρύχων κατά της κυβέρνησης Θάτσερ, οργανώνοντας μία σειρά από συναυλίες οικονομικής ενίσχυσης, αλλά και στηρίζοντάς τη με κάθε άλλο τρόπο. Ίσως η πιο ιστορική στιγμή της μπάντας είναι τον Νοέμβρη του 1984, όταν οι Redskins εμφανίζονται στη ζωντανή εκπομπή The Tube του βρετανικού Channel 4 να παίξουν και κατά τη διάρκεια της εμφάνισης τους ανεβάζουν, χωρίς καμία συνεννόηση με το κανάλι, έναν μεταλλωρύχο πάνω στη σκηνή να μιλήσει για την απεργία που εκείνη την περίοδο φλέγεται. Η σύνδεση του μικροφώνου του απεργού διακόπτεται από τους τεχνικούς του καναλιού –μια πράξη την οποία οι Redskins έπειτα θα καταγγείλουν ως λογοκρισία (βλ. το χαρακτηριστικό στιγμιότυπο παρακάτω).
Ακολουθεί η συνέντευξη των Redskins που δόθηκε στη βρετανική εφημερίδα “The Student” (φύλλο 29 Νοέμβρης 1984, σελ.13):
Η πολιτική προφανώς είναι πολύ σημαντική για σας: ποια είναι η πολιτική σας κατεύθυνση;
Dean: Είναι πολύ απλό, εάν χρειάζεσαι εργασία, πρέπει να την έχεις. Εάν χρειάζεσαι σπίτι, πρέπει να το έχεις. Έχεις το δικαίωμα σε αξιοπρεπή εκπαίδευση, σε αξιοπρεπές επίπεδο ζωής, πρέπει να έχεις πρόσβαση στην ανάπαυση και τον πολιτισμό, και να μην σου φέρονται σαν φθαρμένη εφημερίδα που την τσαλακώνουν για να την πετάξουν στον κάδο των απορριμμάτων.
Το πώς τα καταφέρνεις όλα αυτά είναι ένα πιο περίπλοκο ζήτημα –εμείς λέμε πως δεν μπορείς να το κάνεις με ποπ συγκροτήματα. Μόνο η εργατική τάξη, όταν αυτή αυτοοργανώνεται, μπορεί να καταφέρει μια κοινωνία όπου όλοι θα έχουν δουλειά και αξιοπρεπή σπίτια.
Όταν οι μεταλλωρύχοι απεργούν, και μιλάμε για τη μεγαλύτερη βιομηχανική σύγκρουση της τελευταίας δεκαετίας, τότε εμείς τη στηρίζουμε από την αρχή. Την προωθούμε –όχι μόνο μιλάμε για αυτήν ούτε μόνο παίζουμε σε συναυλίες οικονομικής ενίσχυσης, αλλά εμπλεκόμαστε άμεσα και πέρα από την μπάντα. Μαζεύουμε χρήματα για τους μεταλλωρύχους, κατεβαίνουμε σε διαδηλώσεις, συμμετέχουμε σε ομάδες στήριξης για την απεργία και πολλές άλλες παρόμοιες δραστηριότητες.
Hewes: Εν συντομία, η κατεύθυνσή μας είναι αντιρατσιστική, αντισεξιστική και υπέρ του να αποκτήσει η εργατική τάξη έλεγχο πάνω στη ζωή της.
Είναι αποτελεσματικό το να προωθείτε την πολιτική σας μέσω της μουσικής; Υπάρχει ακροατήριο για τέτοια τραγούδια;
King: Δεν νομίζω ότι μαζεύει κάνεις ακροατήριο λόγω της πολιτικής. Δεν νομίζω πως εμείς μαζεύουμε το κοινό μας λόγω της επαναστατικής μας πολιτικής κατεύθυνσης. Αυτό που όμως μπορούμε να κάνουμε είναι να αναδείξουμε σε όσους μας ακούνε μια προοπτική για κοινωνική αλλαγή. Δεν προσφέρουμε λεπτομερή μανιφέστα, τα αφήνουμε αυτά στον Μαρξ και τον Λένιν.
Dean: Κάποιοι δίνουν περισσότερη σημασία στον πολιτικό στίχο από άλλους. Όμως κατά τη γνώμη μου πολύ πιο σημαντικό είναι το κοινό να σε δει να υποστηρίζεις τους μεταλλωρύχους, να τους ανεβάζεις πάνω στη σκηνή, να τους προσφέρεις οικονομική ενίσχυση –όλα αυτά επηρεάζουν τις ιδέες του κόσμου περισσότερο από τους ίδιους τους στίχους.
King: Δεν νομίζω ότι η μουσική μας μπορεί να επηρεάσει πολύ τον καθημερινό άνθρωπο, ο οποίος δεν εμπλέκεται στην πολιτική δράση. Εάν για αυτόν η πολιτική του δράση περιορίζεται στο να ακούει ένα μουσικό συγκρότημα, τότε δύσκολα θα τον επηρεάσουμε παραπέρα. Αλλά μπορούμε να επηρεάσουμε ανθρώπους που είναι ήδη πολιτικά ενεργοί, όμως όχι τόσο πολιτικοποιημένοι. Και ίσως μπορούμε να τους επηρεάσουμε διότι δεν είναι απομονωμένοι, δραστηριοποιούνται ανάμεσα σε άλλους πολιτικά σκεπτόμενους ανθρώπους, κάτι το οποίο είναι πολύ καλό.
Πιστεύετε ότι ο πολιτικός σας προσανατολισμός έχει σταθεί εμπόδιο σε πιθανά δισκογραφικά συμβόλαια;
King: Και ναι, και όχι. Ίσως κάποιοι να ήταν διστακτικοί, αλλά εάν μπορούν να σε κάνουν να πουλάς…
Dean: Όντως δυσκολεύει τα πράγματα, αλλά μπορείς να τα καταφέρεις. Για παράδειγμα η Virgin μας έκανε επίσημη πρόταση, η οποία όμως όταν ελέγχθηκε από τον CEO της εταιρείας Richard Branson ακυρώθηκε, επειδή μας θεώρησε υπερβολικά πολιτικοποιημένους.
Η Warner μας έκανε πολύ μεγαλύτερη πρόταση από τη δισκογραφική εταιρεία Decca, όμως και σε αυτή την περίπτωση ο διευθυντής τους Rob Dickinson είπε «σε καμία περίπτωση, είναι πολύ επικίνδυνοι, δεν μπορούμε να τους αγγίξουμε» –και έτσι τελικά δεν υπογράψαμε. Οπότε, ναι, είναι πιο δύσκολο για μας και οι τηλεοπτικές μας εμφανίσεις θα ελέγχονται πολύ προσεκτικότερα μετά από την εμφάνισή μας στο The Tube.
Στην τελική όμως, αυτοί κοιτούν μόνο τα λεφτά, και εάν μπορούν να τα βγάλουν μέσα από σένα, θα σε πουλήσουν.
Άρα, η δισκογραφική εταιρεία έχει προσπαθήσει να επηρεάσει τη μουσική και την πολιτική σας;
Dean: Ναι, φυσικά, και προσπαθούν συνέχεια να το κάνουν. Μας λένε πως κάποια πράγματα είναι υπερβολικά πολιτικοποιημένα. Αλλά εμείς είμαστε καλά προετοιμασμένοι.
Ένας από τους λόγους να αργήσουμε τόσο πολύ το κομμάτι μας “Keep on Keepin’ on” ήταν επειδή ήθελαν να το ξανακάνουμε, ενώ εμείς δεν θέλαμε. Στο τέλος τους κάναμε το χατίρι και αυτό ήταν ένα παράδειγμα παρέμβασης στη μουσική.
Σε άλλες περιπτώσεις αυτοί δεν ήθελαν να γράφεται «Νίκη στους μεταλλωρύχους» πάνω στις αφίσες μας, αλλά εμείς καταφέραμε στο τέλος το σλόγκαν να γραφτεί. Κάποιες φορές κερδίζεις και κάποιες χάνεις. Το θέμα είναι να μην υποχωρείς. Ως μπάντα πρέπει να χρησιμοποιείς πλατφόρμες –και να το κάνεις έξυπνα.
Ποιες είναι οι μουσικές σας επιρροές;
Dean: Ο Costello είναι μία έμπνευση όταν παίζει ζωντανά, το ίδιο και ο Dammers (The Specials). Επίσης, ο Weller (The Jam) μας ενέπνεε για ένα χρονικό διάστημα. Η μουσική μας είναι σαν κακοπαιγμένη Northern Soul με punk-rock κιθάρα από πίσω. Η έμπνευσή μας έρχεται βασικά από πιο παλιά πράγματα όπως η σόουλ του ’60, η Tamla Records, λίγο R&B, οτιδήποτε περιέχει τυμπάνια.
King: Μιλώντας ειλικρινά, υπάρχουν πάρα πολλές επιρροές. Οι καθημερινές εμπειρίες είναι έμπνευση όπως και αυτά που ακούμε στα βινύλια.
Για ποιο λόγο δημιουργήσατε την μπάντα –για να περάσετε το πολιτικό σας μήνυμα ή θα τη φτιάχνατε έτσι και αλλιώς;
Dean: Είναι αδύνατο να πω. Ήθελα να παίζω και ήξερα πως, εάν είμαι σε μπάντα, δεν θα ήθελα να τραγουδώ πράγματα του τύπου “wake me up before you go-go”. Αλλά σίγουρα δεν καθόμασταν οι τρεις μας και σκεφτόμασταν πώς θα εισχωρήσουμε στη μουσική βιομηχανία.
Φτιάξαμε μια μουσική μπάντα, αλλά φυσικά με ξεκάθαρα πολιτικό χαρακτήρα. Δεν μπορείς να διαχωρίσεις τα δύο. Πολλοί έχουν πει για τον μεταλλωρύχο που ανεβάσαμε στη σκηνή ότι το καλύτερο πράγμα γύρω από αυτή μας την πράξη ήταν το γεγονός ότι είδαν μια μουσική μπάντα να ανεβάζει δίπλα της έναν μεταλλωρύχο –κάτι το οποίο κανείς δεν είχε σκεφτεί να κάνει πριν.
The Tube, Channel 4, 1984: Η στιγμή που οι Redskins ανεβάζουν ζωντανά στον αέρα της εκπομπής τον απεργό μεταλλωρύχο.
Δημοσίευση: Γιάβορ Ταρίνσκι
