Ακολουθεί το σχετικό αφιέρωμα-βίντεο από την επίσκεψη του rosa.gr στο Αταξία Σκουλ. Περισσότερα για το σχολείο διαβάστε στον φάκελο του Αυτολεξεί: https://www.aftoleksi.gr/tag/ataxia-school/
«Η Rosa πήγε σχολείο. Όχι όμως σε ένα κανονικό σχολείο, αλλά στο μοναδικό σχολείο στην Ελλάδα που λειτουργεί ελεύθερα μακρυά από επιβολή και εξουσιαστικές σχέσεις. Σε ένα σχολείο που καλλιεργεί την αυτοπειθαρχία, την κριτική σκέψη, όπου οι δάσκαλοι είναι ισότιμοι με τους μαθητές. Όπου τα παιδιά περνάνε ωραία και δεν περιμένουν την ώρα που θα σχολάσουν αλλά το αντίθετο, θέλουν να μείνουν παραπάνω. Όπου δεν υπάρχουν θρανία, δεν στοιχίζονται τα παιδιά και δεν γίνεται προσευχή. Το σχολείο αυτό βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από το Δίστομο στο χωριό Στείρι. “Αταξία, το δημοκρατικό σχολείο του βουνού”, διαβάζουμε στην επιγραφή.
Το “Αταξία” στεγάζεται στο πρώην Δημοτικό Στείρου που ήταν κλειστό για πάνω από 13 χρόνια. Μια παρέα διστομιτών είχε την ιδέα να το ζητήσουν από τον δήμο και να το λειτουργήσουν. Μετά από πολλή προσπάθεια κατάφεραν το 2022 ν’ ανοίξουν τις πόρτες και να υποδεχθούν παιδιά νηπιαγωγείο και δημοτικού. Το σχολείο αυτό παίζει ενεργό ρόλο στην τοπική κοινότητα του μικρού χωριού. Από τη βοήθεια που προσφέρουν τα παιδιά ψωνίζοντας για τους γηραιότερους που δεν μπορούν να μετακινηθούν, μέχρι την αυλή του που διατείθεται για εκδηλώσεις της κοινότητας.
Είναι ένα μονοθέσιο σχολείο που λειτουργεί με το καθεστώς ιδιωτικού, με 17 μαθητές. Δίδακτρα υπάρχουν, όχι όμως με την έννοια των ιδιωτικών. Γίνεται μια συνέλευση και ο κάθε γονιός συνεισφέρει ανάλογα με τις δυνατότητές του για να καλυφθούν τα λειτουργικά έξοδα. “Αυτά που ονομάζουμε δημόσια σχολεία, δεν είναι δημόσια, είναι κρατικά”, μας λέει ο Γιώργος Λούκας, μέλος της ΚΟΙΝΣΕΠ που το λειτουργεί. “Παλευουμε για δημόσια παιδεία που θα είναι αυτοδιαχειριζόμενη”, συμπληρώνει.
Το πρόγραμμα αλλά και η καθημερινότητα ρυθμίζονται από τη Συνέλευση στην οποία συμμετέχουν μαθητές και δάσκαλοι και γίνεται κάθε Παρασκευή. Μια συνέλευση που θα μπορούσε να γίνει μάθημα για πολλούς ενήλικες. Εκεί τα παιδιά έχουν μάθει να μιλάνε αφού παίρνουν τον λόγο και να συνετίζονται από τους υπόλοιπους αν διακόψουν. Στη συνέλευση αυτή τίθενται και οι “αταξίες” των παιδιών, οι προσωπικές τους διαφορές και βρίσκεται η λύση από τα ίδια τα παιδιά. Οι ενήλικες υπάρχουν για να επιβλέπουν τη διαδικασία και να παρεμβαίνουν “πυροσβεστικά” όταν χρειάζεται.
Αναφερόμενος στον φασισμό ο Μάνος Χατζιδάκις έγραφε πως “η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία, […] μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και κυβερνήσεις διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες, μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής”.
