Κείμενο: “Βοιωτία Κοινός Τόπος”
Το Μέλλον της υπαίθρου μας κρίνεται τώρα
Πολλοί λένε πως η Ελλάδα πεθαίνει στις πόλεις. Εμείς ξέρουμε πως πεθαίνει και στα χωράφια, στα μαντριά, στις αυλές που κάποτε ζούσαν οικογένειες και κοινοτικά δίκτυα.
Και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι ένα ακόμη πολιτικό φιάσκο: είναι το ορόσημο της κατάρρευσης του πρωτογενούς τομέα, δηλαδή της ίδιας της υπαίθρου μας.
🔴 Από το 2010, μεθοδικά, χτίστηκε ένα δίκτυο πλαστών αιτήσεων και ψεύτικων επιδοτήσεων — χιλιάδες στρέμματα που δεν υπήρξαν ποτέ, βοσκοτόπια που δεν πάτησε ζωντανό, και “αγρότες” που δεν έσκαψαν ούτε μέτρο. Οι πραγματικοί παραγωγοί, αυτοί που τρέφουν τη χώρα, παρακολουθούσαν αμήχανοι.
🔴 Η Ευρωπαϊκή Ένωση μας έδειξε πλέον την πόρτα:
• Μειώσεις επιδοτήσεων 5% για το 2025 και έως 17% για το 2026
• 250 ελεγκτές έρχονται για να κάνουν επιτόπιους ελέγχους
• Πρόστιμα που μπορεί να ξεπεράσουν τα 5 δισ. ευρώ
• Πάνω από 80.000 αγρότες κινδυνεύουν με αφανισμό
Τι σημαίνει αυτό για τη Βοιωτία και όλη την ελληνική ύπαιθρο;
Ότι τα παιδιά μας δεν θα μείνουν εδώ. Ότι η αποκέντρωση θα μείνει όνειρο. Ότι τα τοπικά προϊόντα θα γίνουν εισαγώμενα, και οι τιμές στα ράφια θα εκτοξευθούν. Ότι το οικοσύστημα των μικρών, ήπιων εργασιών — αγρότες, κτηνοτρόφοι, παραγωγοί, μεταποιητές — θα σβήσει μέσα σε 2-3 χρόνια.
Αν δεν υπάρξει τώρα:
✔️ Στήριξη στους πραγματικούς παραγωγούς
✔️ Αποκατάσταση ελέγχων με διαφάνεια και ανεξαρτησία
✔️ Δημιουργία τοπικών συνεταιρισμών με κοινωνικό έλεγχο
✔️ Δίκτυα διατροφικής αυτάρκειας με βάση τη φέρουσα ικανότητα κάθε περιοχής
…τότε η Ελλάδα θα εισάγει μαϊντανό από τη Γερμανία και ντομάτα από την Ολλανδία, ενώ η γη της θα μένει άσπαρτη.
Η ύπαιθρος δεν είναι ρομαντισμός. Είναι όρος επιβίωσης.
Όχι μόνο για όσους ζουν εδώ, αλλά για όλους μας.
Γιατί αλλιώς… πώς να αποφύγουμε τον εκβιασμό ότι “μόνο η βαριά βιομηχανία μπορεί να σώσει την περιοχή”;
Πώς να αποδείξουμε ότι ο τόπος μπορεί να ζήσει αλλιώς, αν πρώτα δεν εξασφαλίσουμε πως δεν θα καταστραφεί ολοσχερώς ό,τι του απομένει;
Η βιομηχανία δεν είναι μονόδρομος — εκτός αν αφήσουμε τον τόπο μας να μην έχει πια κανέναν άλλο.
“Βοιωτία Κοινός Τόπος”
…Για έναν τόπο που ανήκει σε όλους και φροντίζεται από όλους.
