Την τελευταία εβδομάδα στη Βόρεια Μακεδονία, το ενδιαφέρον του κόσμου μονοπωλείται γύρω από το αυτοκινητιστικό δυστύχημα που προκλήθηκε από έναν νεαρό οδηγό και οδήγησε στο θάνατο μιας κοπέλας μόλις είκοσι χρονών. Ο νεαρός, που πήγαινε με 120χλμ στο κέντρο των Σκοπίων υπό την επήρεια αλκοόλ, είχε συλληφθεί πολλές φορές στο παρελθόν για μικροεγκλήματα όπως κατοχή ναρκωτικών, παραβάσεις του ΚΟΚ κ.λπ. αλλά δεν είχε καταδικαστεί πότε λόγω της ισχυρής θέσης του πατέρα του, ο οποίος είναι πρώην αξιωματούχος του στρατού.
Χιλιάδες κόσμου έχουν κατέβει στο δρόμο ζητώντας δικαίωση για την εικοσάχρονη κοπέλα. Μέσα στην αναμπουμπούλα των εξελίξεων, συντηρητικές φωνές έχουν εμφανιστεί στους δρόμους, ζητώντας περισσότερη αστυνόμευση και μεγαλύτερη ασφάλεια, κάτι που η κυβέρνηση έχει επιλέξει να ξεχωρίσει και να φέρει σε συζήτηση.
Το παρακάτω κείμενο, έχει γραφτεί και διανέμεται από τον κοινωνικό χώρο Dunja που στεγάζεται στο κέντρο της πόλης. Η φωτογραφία του κειμένου είναι από τις συνεχιζόμενες διαδηλώσεις στην πόλη των Σκοπίων και στο πλακάτ αναγράφεται «Το σύστημα δεν θα μας σώσει». Μετάφραση: Ευθύμης Χατζηθεοδώρου.
Τι σημαίνει μια ασφαλής πόλη;
Όταν ζητάμε ασφαλείς πόλεις, δεν ζητάμε αστυνομία.
Το να περιμένουμε ασφάλεια από κάποια αυξημένη αστυνομική παρουσία και επιτήρηση, σε ένα σύστημα που ποινικοποιεί πρωτίστως τους αδύναμους και ανίσχυρους, είναι παράλογο. Η αστυνομία δεν υπάρχει για να μας προστατεύει, αλλά για να προστατεύει τα συμφέροντα των ισχυρών και να μας ελέγχει.
Έχουμε ήδη πάνω από 500 αστυνομικούς για κάθε 100.000 κατοίκους, παρ’ όλα αυτά οι μεγαλύτεροι εγκληματίες κυκλοφορούν ελεύθεροι όπου θέλουν με όλα όσα μας έκλεψαν. Ενώ κάποιοι φυλακίζονται επειδή διέπραξαν μικροκλοπές από απόγνωση, οι ιδιοκτήτες σούπερ μάρκετ που μας απομυζούν και την τελευταία δεκάρα, ανακηρύσσονται ως οι “πιο επιτυχημένοι επιχειρηματίες”.
Η αστυνομία προστατεύει αυτούς που έχουν ήδη εξουσία – βοηθώντας τους να διατηρήσουν αυτή την εξουσία. Αυτό δεν συμβαίνει λόγω διαφθοράς, αυτός είναι ο ρόλος τους.
Αν η λύση ήταν να έχουμε αστυνομία παντού, το πρόβλημα θα είχε λυθεί εδώ και πολύ καιρό.
Είναι σαφές πώς η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τη δημόσια κατακραυγή για να ενισχύσει τον αυταρχισμό και τον έλεγχο δημιουργώντας ένα αστυνομικό κράτος. Από τη στιγμή που η αστυνομία βγαίνει στο πεδίο της μάχης και εν μέσω μιας ξεκάθαρης και δικαιολογημένης λαϊκής εξέγερσης λαμβάνει οδηγίες να δράσει με μεγαλύτερη ένταση, σε ποιον θα επιδείξει τη δύναμή της; Ποιον θα τολμήσουν να τιμωρήσουν πρώτο; Η αστυνομία αποτελεί μέρος ενός κρατικού μηχανισμού που είναι ήδη προσαρμοσμένος στις ανάγκες των ισχυρών.
Χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης και αμοιβαίας προστασίας. Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να βρούμε πώς να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας αναλαμβάνοντας δράση από κοινού, αντί για μια συγκεντρωτική εξουσία και έναν μηχανισμό των πλουσίων που διαιωνίζει τη βία.
Δεν υπάρχουν ασφαλείς πόλεις σε ένα αστυνομικό κράτος.
Μια πραγματικά ασφαλής πόλη σημαίνει ανεπτυγμένες δημόσιες συγκοινωνίες, προσβάσιμοι δημόσιοι χώροι, κοινωνικοποίηση των αγαθών και επαρκείς υποδομές για τους ανθρώπους που ζουν εκεί. Μια πόλη ΓΙΑ τους ανθρώπους είναι θα ήταν αντίθετη με τα συμφέροντα του συστήματος, το οποίο αποκομίζει κέρδος μέσω της αλλοτρίωσης, της ιδιωτικοποίησης, του ελέγχου, του καταναλωτισμού και της συνεχούς κούρσας για το χρήμα.
Ασφαλείς πόλεις είναι οι πόλεις που δημιουργούμε μαζί και που φροντίζουμε μαζί.
Μην βασίζεστε στην αστυνομία – αυτοοργανωθείτε!
