1 χρόνος από την κρατική δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη – “ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ – Πόσο μετράνε οι ζωές μας;” – Διαδήλωση ”δικαιοσύνη για το Νίκο” Σάββατο 22/10, 6μμ από τη Πλατεία Μοναστηράκι.
Το βράδυ της 22ας Οκτωβρίου 2021, ο Νίκος Σαμπάνης, 18χρονος Ρομά από τον Ασπρόπυργο και πατέρας δύο παιδιών, πέφτει νεκρός από σφαίρες αστυνομικών κατά τη διάρκεια καταδίωξης. Η Ελληνική Αστυνομία διαρρέει αμέσως ότι κατά τη διάρκεια της καταδίωξης τραυματίστηκαν 7 αστυνομικοί, ενώ οι δικηγόροι της οικογένειας του Νίκου Σαμπάνη καταγγέλλουν παρατυπίες και ψεύδη με σκοπό να κατασκευαστεί ένα «εύπεπτος» θάνατος.
Η οργάνωση HumanRights360 ανασκευάζει με ένα κατατοπιστικό βίντεο το χρονικό της δολοφονίας του Νίκου Σαμπάνη καθώς και τα γεγονότα που ακολούθησαν:
Σημαντικά στοιχεία έχουν προκύψει από την ανάλυση των βίντεο. Όπως έχει δημοσιεύσει το Omniatv:
Οι αστυνομικοί ισχυρίστηκαν ότι α) αναγκάστηκαν να πυροβολήσουν γιατί κινδύνευε η ζωή τους, β) ότι το αυτοκίνητο παρέσυρε και τις 5 μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ και γ) ότι ο Νίκος Σαμπάνης οδηγούσε το αυτοκίνητο.
Όμως, όπως διακρίνεται, τα πράγματα αποδεικνύονται αρκετά διαφορετικά και πολύ πιο κοντά στους ισχυρισμούς της υποστήριξης κατηγορίας.
Όπως παρατηρούμε από όσα φαίνονται στο βίντεο:
- Το αυτοκίνητο έχει παγιδευτεί από το ερχόμενο λεωφορείο αλλά και από τρεις μηχανές της ΔΙΑΣ που το περικυκλώνουν, οι δύο από αριστερά και η μία από δεξιά του. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχει άλλη διέξοδο, εκτός από το να κινηθεί προς τα πίσω.
- Η τρίτη μηχανή κόβει ταχύτητα για λίγο και αποβιβάζεται ο συνοδηγός της. Ο ίδιος φαίνεται να κάνει μια τούμπα στο έδαφος και να ξανασηκώνεται κανονικά, χωρίς να έχει χτυπηθεί.
- Η τρίτη μηχανή κάνει ένα γύρο στην ανηφόρα και ο οδηγός της την αφήνει και πέφτει, πράγμα που σημαίνει ότι δεν χτυπήθηκε ή παρασύρθηκε ποτέ από το αυτοκίνητο.
- Είναι επίσης ασαφές αν το αυτοκίνητο ακούμπησε την πρώτη ή τη δεύτερη μηχανή. Φαίνεται ωστόσο ότι κάποιοι από τους τέσσερις αστυνομικούς που επέβαιναν σε αυτές έχουν ήδη αποβιβαστεί και κινούνται πλάι στο αυτοκίνητο ενώ αυτό κάνει πίσω.
- Οι πρώτοι πυροβολισμοί ακούγονται όταν το αυτοκίνητο έχει γυρίσει προς τα κάτω και είναι σταματημένο, λίγο πριν ξεκινήσει να κινείται κατηφορικά.
- Την ώρα που ακούγονται οι πρώτοι πυροβολισμοί, η τέταρτη και η πέμπτη μηχανή είναι ακόμα εν κινήσει και, μάλιστα, βρίσκονται στην κατεύθυνση που πέφτουν οι περισσότερες σφαίρες.
Επομένως, οι αστυνομικοί στην πραγματικότητα πυροβόλησαν ενώ η καταδίωξη ήταν ακόμα σε εξέλιξη, καθώς το αυτοκίνητο προσπαθούσε να αποφύγει τις μηχανές. Άλλωστε οι ίδιοι διαβίβασαν ότι κανείς δεν τραυματίστηκε.
Οι αστυνομικοί ισχυρίστηκαν επιπλέον ότι το άτομο που είχε διαφύγει ήταν ο συνοδηγός και ότι ο Νίκος Σαμπάνης καθόταν στη θέση του οδηγού.
Όμως μια προσεκτική παρατήρηση του βίντεο αποδεικνύει τι πραγματικά έγινε:
- Το αυτοκίνητο κινείται κατηφορικά, σταματώντας, όπως φαίνεται από τα φώτα του οχήματος, εν μέσω πυροβολισμών.
- Η πόρτα του οδηγού ανοίγει.
- Ο οδηγός τρέχει. Η φιγούρα του φαίνεται να περνάει και, μάλιστα, ακριβώς μπροστά από έναν αστυνομικό.
- Ο οδηγός εμφανίζεται στον κάθετο δρόμο από όπου και διαφεύγει.
Από τη στιγμή που η πόρτα ανοίγει και μετά, εξακολουθούν να ακούγονται 11 πυροβολισμοί. Αυτό αποδεικνύει ότι οι πυροβολισμοί δεν είχαν σκοπό την ακινητοποίηση του αυτοκινήτου αλλά την εξουδετέρωση των επιβατών του.
Το γεγονός ότι ο οδηγός διέφυγε συζητούν αμέσως μετά οι αστυνομικοί μεταξύ τους, όπως έχει προκύψει ήδη από άλλο βίντεο που τραβήχτηκε από παρακείμενη οικία, ενώ στο ίδιο βίντεο, δευτερόλεπτα μετά τους πυροβολισμούς, η πόρτα του οδηγού φαίνεται ακόμα ανοικτή.
ΒΛ. Οι αστυνομικοί ήξεραν από την πρώτη στιγμή ότι δεν είχαν σκοτώσει τον οδηγό:
Μια τρισδιάστατη ανασύνθεση των γεγονότων με βάση τα βίντεο, τις φωτογραφίες και επιτόπια έρευνα:
Οι ισχυρισμοί των επτά αστυνομικών είναι:
α) ότι έκαναν χρήση των όπλων τους για να ακινητοποιήσουν το όχημα που «έκανε επικίνδυνους ελιγμούς», πυροβολώντας χαμηλά στα λάστιχα,
β) ότι το όχημα εμβόλισε όλες τις μηχανές των ομάδων ΔΙΑΣ που ήταν παρούσες στο περιστατικό,
γ) ότι ο Νίκος Σαμπάνης ήταν ο οδηγός του οχήματος και ότι ο ΕΖ που διέφυγε στη διάρκεια των πυροβολισμών ήταν ο συνοδηγός.
Για να ερευνήσουμε την εγκυρότητα των ισχυρισμών των αστυνομικών που εμπλέκονται στη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη, χρησιμοποιήσαμε βίντεο από περίοικο, το υλικό από την κάμερα ασφαλείας του λεωφορείου που αποτυπώνει το σημείο σε προηγούμενη ώρα, επιτόπια έρευνα αλλά και υλικό που δημοσιεύτηκε σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μέσα ενημέρωσης.
Από την ανασύνθεση της σκηνής και τη μελέτη των δεδομένων προκύπτει:
α) ότι οι πυροβολισμοί στόχευαν «στο ψαχνό» καθώς, σύμφωνα με τη βαλλιστική έκθεση, πάνω από 10 ήταν οι σφαίρες που μπήκαν στην καμπίνα. Δύο από αυτές σκότωσαν τον Σαμπάνη (η μία ψηλά στον λαιμό) και μία τραυμάτισε βαριά τον ΕΜ.
β) Ότι τουλάχιστον μία μηχανή (η τρίτη) αφέθηκε στο έδαφος από τον οδηγό της, χωρίς να την πλησιάσει ποτέ το αυτοκίνητο.
γ) Ότι κατά τη διάρκεια των πυροβολισμών άνοιξε η πόρτα του οδηγού και διέφυγε ο ανήλικος ΕΖ που οδηγούσε το αυτοκίνητο, καθώς όλες οι σφαίρες έρχονταν από τη δεξιά και πίσω πλευρά του αυτοκινήτου.
Οι επτά εμπλεκόμενοι στη δολοφονία αστυνομικοί είχαν αφεθεί ελεύθεροι με τη σύμφωνη γνώμη ανακρίτριας και εισαγγελέα, χωρίς περιοριστικούς όρους, αμέσως μετά τις απολογίες τους.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ!
Βλέπε και την καίρια τοποθέτηση της Αυτενέργειας Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ:
1 χρόνος από την κρατική δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη – “ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ – Πόσο μετράνε οι ζωές μας;”
Στις 22 Οκτώβρη 2021 στο Πέραμα άλλη μία δολοφονία από τη δράση της ΕΛ.ΑΣ., αυτή του Νίκου Σαμπάνη, προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των ανθρώπων που έπεσαν θύματα της κρατικής βίας.
Το δόγμα «νόμος και τάξη» έχει ξεφύγει προ πολλού από τα πλαίσια της δικαιοσύνης, η οποία πλέον εφαρμόζεται από την αστυνομία με πολιτικές εντολές από τους κυβερνώντες. Παράλληλα, η ολοένα και εντεινόμενη κουλτούρα του διαχωρισμού και οι αυξανόμενες αστυνομικές δικαιοδοσίες που νομοθετούνται τα τουλάχιστον τελευταία 2 χρόνια δίνουν το τελικό πρόσταγμα στους μπάτσους κάθε ειδικότητας για το πυρ ενάντια στον «πολίτη-στόχο», ενώ η δικαιοσύνη παρακολουθεί βουβή και δίνει το «ατιμώρητο» στον εκτελεστή της – κατά το γνωστό σύνθημα «αστυνομία παντού, δικαιοσύνη πουθενά».
Αυτή η διαχρονική καταστολή –πολιτική βούληση της εκάστοτε εξουσίας για τον έλεγχο του πλήθους– δεν έχει καμία δημοκρατική βάση. Η ΕΛ.ΑΣ. κατά το πρότυπο όλων των σωμάτων ασφάλειας της εξουσίας, ακολουθεί αυτή την πορεία από τη βασιλική καταγωγή της επί Όθωνα –δημιουργείται ως κατεξοχήν όργανο προστασίας του καθεστώτος και όχι του πληθυσμού– έως το σοσιαλιστικό μοντέλο του 1984 όπου γίνεται δημόσιος φορέας. Από το στόχαστρό της πέρασαν οι περισσότερες ομάδες κοινωνικής αντίδρασης και παραβατικότητας, ενώ το κράτος μεριμνούσε πάντα για τον εξοπλισμό και την ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας.
Η γραφειοκρατική δομή και φύση των αστυνομικών δυνάμεων παγκοσμίως και η εξάρτησή τους από τα κράτη και τα ιδιωτικά συμφέροντα δημιουργεί «με μαθηματική ακρίβεια» μια μόνιμη συνθήκη διαφθοράς στο εσωτερικό τους. Ο έλεγχος του πλήθους μεταβάλλει σταθερά τις πόλεις μας, τον αστικό δημόσιο χώρο, στην πλήρη στρατιωτικοποίησή του, εντείνοντας το αίσθημα ανασφάλειας όλων μας, αντί για την «ασφάλειά μας» που υποτίθεται ότι εξυπηρετεί. Επιπλέον, το σύγχρονο σύστημα κυριαρχίας χρησιμοποιεί την αστυνομία ώστε να εμποδίσει τους δημόσιους χώρους να γίνουν πραγματικά δημόσιοι – η πολιτική, αντίθετα, συνίσταται στη μετατροπή αυτού του χώρου από ένα πέρασμα, σε έναν χώρο εμφάνισης του υποκειμένου που έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στην αυτοθέσμιση της κοινωνίας.
Το 2008, μια χρονιά-σταθμό για την κρατική καταστολή, το σύνθημα «άμεσος αφοπλισμός της αστυνομίας» έγινε φωνή μέσα στη μεγαλειώδη εξέγερση με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου Γρηγορόπουλου και ξυπνά και πάλι, όταν στις 22 Οκτώβρη τα κρατικά όπλα ρίχνουν 38 σφαίρες σε 3 νέους. Τότε είχαμε «αναρχικούς», σήμερα είναι Ρομά.
Πόσο μετράνε οι ζωές μας; Αρκεί ο αφοπλισμός των αστυνομικών μέσα στους δρόμους που κυκλοφορούμε καθημερινά ώστε να σταματήσει η αυθαιρεσία και η αστυνομική βαναυσότητα; Και σε τι χρησιμεύει τελικά μιαν αστυνομία; Ερωτήματα διαχρονικά και παγκόσμια.
Η αυθαιρεσία της αστυνομίας και η ατιμωρησία αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν μπορεί να μην σημειωθεί πως στις ΗΠΑ, η συστηματική καταστολή, ειδικά απέναντι σε έγχρωμους ανθρώπους, προκαλεί το ξέσπασμα πολλών κινητοποιήσεων και εξεγέρσεων. Το κίνημα δικαιωμάτων των πολιτών (civil rights movement) ξεκίνησε για τα δικαιώματα των αφροαμερικάνων στη δεκαετία του ’50 και φτάνει έως τις μέρες μας με τη μορφή του Black Lives Matter –με την παγκόσμια αντίδραση για την κρατική καταστολή–, το οποίο κατάφερε να θέσει κάποια προτάγματα για την αστυνόμευση: Defund – Disarm – Abolish the police (αποχρηματοδότηση, αφοπλισμός, κατάργηση της αστυνομίας).
Γνωρίζουμε, επιπλέον, πως προκειμένου να μπει ένα τέλος στην αστυνομική βαναυσότητα και ατιμωρησία, δεν μπορούμε απλώς να μεταρρυθμίσουμε τις δυνάμεις ασφαλείας. Σήμερα, υπάρχει η ανάγκη για έναν ριζοσπαστικό μετασχηματισμό των θεσμών από πλευράς της κοινωνίας. Η αντίσταση ενάντια στην αστυνομική ατιμωρησία θέτει το ευρύτερο πολιτικό ζήτημα του πώς διανέμεται η δύναμη μέσα στην κοινωνία. Γι’ αυτό και με τις καθημερινές κοινωνικές διεκδικήσεις, στοχεύουμε στη δημιουργία καταστάσεων αυτοθέσμισης της κοινωνίας, στο επίπεδο όχι απλά της επιρροής των θεσμών μέσω της πίεσης από τα κάτω, αλλά σε αυτό της δημιουργίας ενός κλίματος οργάνωσης και λήψης αποφάσεων από τα κάτω. Στη συμβολή της καλλιέργειας ενός κλίματος κοινωνικού ελέγχου της προστασίας των πολιτών.
Οι κοινωνίες έχουν ανάγκη από δομές αυτοπροστασίας των πολιτών και αυτό το βλέπουμε με διάφορους τρόπους στα μοντέλα αυτονομίας της Ροζάβα και των Ζαπατίστας, αλλά και σε πλείστες προσπάθειες παλαιότερα. Οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βρίσκουν τον δρόμο για τον κοινωνικό έλεγχο και την προστασία μέσα από τοπικές επιτροπές, κοινοτικές πολιτοφύλακες κ.λπ., όλ@ εντολοδόχοι της δικαιοσύνης που ασκείται από τα κάτω.
Η πολιτική μας θέση μπροστά σε μια προοπτική δημοκρατικής κοινωνίας ακολουθεί αυτό το σκεπτικό και στηρίζει το αντίστοιχο τρίπτυχο:
Αφοπλισμός / Κατάργηση της ΕΛ.ΑΣ. / Δομές προστασίας των πολιτών με κοινωνικό έλεγχο
Πρέπει να ξανανοίξουμε αυτή τη συζήτηση στην κοινωνία, πέρα και αντίκρυ από το κράτος.
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
