Βασίλης Ρόγγας
Οι επικοινωνιολόγοι του Μητσοτάκη τού βάζουν στο στόμα του ανά λίγο χρονικό διάστημα και κομμάτια από την κυρίαρχη δόξα της εποχής μας, τη Θετική Ψυχολογία.
Έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με την ψυχολογιοποίηση αυτού του είδους ο νεοφιλελευθερισμός, που η Εύα Ιζούζ στο βιβλίο της «Ευτυχιοκρατία» τόνιζε πως η τελευταία έγινε ο κυρίαρχος τρόπος ανάσχεσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας έπειτα από το κραχ του 2008.
Ο Μητσοτάκης και οι παρέες του, λίγο πιο βλάχοι από τα αστέρια της Δεξιάς της Αμερικής, μιλά για καταπληκτική ποιότητα ζωής, ολιστική προσέγγιση και μοιάζει με life coach ή ινφλουένσερ στο pay roll εταιρίας-πυραμίδα που πουλάει βιταμίνες.
Ίσως θα ήταν καλύτερα να έλεγε κάτι σαν το «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου» – κάνει περισσότερο γκελ.
Ωστόσο δεν κάνει ακριβώς λάθος.
Ταυτιζόμενος με την τεράστια βιομηχανία της ευτυχιοκρατίας προσπαθεί να είναι ιδεολογικά ηγεμονικός, να εκπέμπει πως βαδίζει με το πνεύμα των καιρών του. Επειδή όμως είναι κοινωνικό ντουγάνι, αυτά δεν θα έπρεπε να τα συνοδεύει με ταξιδάκια που θα κοστίσουν δις σε εξοπλισμούς σε όλους μας, αγώνες nba, βασιλική παρουσίαση της οικογένειάς του και άλλα τέτοια πριγκιπικά της φανφάρας.
Πέραν του ότι η κοινωνία απεχθάνεται τους βασιλιάδες, βλέπει και τα μηνιαία φράγκα της να τελειώνουν πιο γρήγορα από κάθε άλλη εποχή του παρελθόντος και στις εκλογές θα της είναι αδύνατον να το ξεχάσει ολιστικά.
ΒΛ. ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ
Η ταξικότητα στην πόλη φαίνεται από το πλήθος, το ύψος & την περιποίηση των δέντρων
