Ακολουθεί το κείμενο του Χάρη Τζωρτζάκη που «κατέβασε» το facebook και μπλόκαρε τον λογαριασμό του. Δεν είναι η πρώτη φορά… Άλλωστε η λογοκρισία είναι πλέον ένα σπουδαίο εμπόρευμα και η συμμορία του Zuck το γνωρίζει αυτό καλά! Το γνωρίζουμε και εμείς στο Αυτολεξεί αφού υποστήκαμε το πιο σκληρό χτύπημα στο πρόσφατο παρελθόν.
Ας αναπαράγουμε το κομμένο κείμενο, λοιπόν!
«Στον δρόμο για το θέατρο στη συμβολή της Πανεπιστημίου με Βασιλίσσης Σοφίας –τι ειρωνική διασταύρωση, ε;– με πλησίασε μια τσιγγανοπούλα τρία τέσσερα χρόνια μεγαλύτερη από την κόρη μου, γύρω στα εφτά δηλαδή, για να μου καθαρίσει τα τζάμια του αυτοκινήτου. Τη ρώτησα πού είναι οι γονείς της και μου απάντησε με τον πιο φυσικό τρόπο του κόσμου “στη γύρα να ‘κονομήσουν κανά φράγκο”. Κοντοστάθηκα για λίγο στο φανάρι, αναζητώντας κάποιον ενήλικο που ίσως την επιβλέπει, την άφησα να μου καθαρίσει το μπαρμπρίζ βλέποντάς την να σκαρφαλώνει στις μύτες των ποδιών της για να φτάσει να το καθαρίσει ολόκληρο, της έδωσα δύο ευρώ, άναψε το φανάρι και σηκώθηκα και έφυγα.
Έφυγα και παράτησα ένα παιδί στη μέση του δρόμου, λίγο μεγαλύτερο από την ηλικία της κόρης μου, γιατί επρεπε να πάω στη δουλειά μου.
Το κορίτσι αυτό εκτός από εμένα το παράτησαν και εκατοντάδες άλλοι που πέρασαν και ενώ σταματάνε για να διασώσουν ένα γατάκι ή ένα σκυλάκι που το παίρνουν –και πολύ καλά κάνουν– και ύστερα το φροντίζουν και αναζητούν εναγωνίως μια ζεστή αγκαλιά να τα φροντίσει, προσπερνάνε, όπως έκανα κι εγώ, ένα παιδί λίγο μεγαλύτερο από την ηλικία της κόρης μου για να πάνε και αυτοί, όπως έκανα κι εγώ, στη δουλειά τους.
Το κορίτσι αυτό, στο κεντρικότερο σημείο των Αθηνών, είμαι σίγουρος ότι το προσπέρασαν αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ, δικαστικοί, πολιτικοί, κοινωνικοί λειτουργοί και για να μην τα πολυλογώ το προσπαράσαμε όλοι μας. Ε, από αυτό το κορίτσι έχουμε την απαίτηση να ενταχθεί στην κοινωνία μας και αναρωτιόμαστε τι φταίξαμε που αύριο μεθαύριο θα μας κλέψει το αυτοκίνητο. Και όταν μας το κλέψει, γιατί θα μας το κλέψει –και μεταξύ μας πολύ καλά θα μας κάνει–, εμείς θα το σκοτώσουμε και θα πανυγηρίζουμε γιατί επιτέλους θα πρέπει να μπει μια τάξη με τους γύφτους.
Εγώ μολις γύρισα σπίτι μου, η κόρη μου κοιμάται αλλά ντρέπομαι να πάω να τη φιλήσω. Ξέρω ότι δεν αλλάζει κάτι με αυτό αλλά ακόμα αναρωτιέμαι πώς γίνεται να υπάρχουν άνθρωποι που δεν ντρέπονται. Και τότε κάπως ηρεμώ ότι δεν έχω χάσει τελείως την ανθρωπιά μου.
Εσείς που κοιμάστε, κοιμηθείτε ήσυχα. Ένας γύφτος λιγότερος».
Ξημερώματα Δευτέρας, 25 Οκτώβρη 2021
Βλ. επίσης
Η ηλεκτρονική εκδοχή της λογοκρισίας: Social media & πολιτική (βίντεο ομιλίας+συζήτησης)
Μπροστά στη λογοκρισία, να διεκδικήσουμε την ψηφιακή δημόσια σφαίρα
