Με μεγάλη λύπη δημοσιεύουμε την είδηση ότι ο αγαπημένος Ουκρανός καλλιτέχνης, ζωγράφος, αναρχικός και αντιφασίστας David Chichkan σκοτώθηκε από τα ρωσικά πυρά στη Ζαπορίζια. Στις 9 Αυγούστου, τραυματίστηκε σοβαρά ενώ απωθούσε τη φασιστική επίθεση του ρωσικού πεζικού προς τη Ζαπορίζια. Νωρίς το πρωί της 10ης Αυγούστου, η καρδιά του σίγησε.Ο Νταβίντ δεν φοβόταν να αμφισβητήσει ανοιχτά τον φασισμό και το έκανε στους δρόμους, στην τέχνη του και στο πεδίο της μάχης. Yποστήριξε και συμμετείχε σε όλες τις πολιτικές διαδικασίες και κοινωνικές διαμαρτυρίες τα τελευταία 20 χρόνια. Από νεαρό αγόρι ταυτίστηκε με την υποκουλτούρα των SHARP (skinheads ενάντια στις φυλετικές προκαταλήψεις) και απέδειξε γενναία τη δύναμη της αλληλεγγύης. Υπήρξε μέλος αρκετών αναρχικών πρωτοβουλιών, ακτιβιστής στο Maidan και σύμμαχος των συνδικάτων.
Τα έργα του, όπως αυτά αποτυπώνονται στις παρακάτω φωτογραφίες, έγιναν γνωστά και ενέπνευσαν πολλούς-ες ενάντια στην άδικη ρωσική εισβολή του πουτινικού καθεστώτος, ενώ οι εκθέσεις των έργων του στοχοποιήθηκαν ουκ ολίγες φορές από φασίστες και εθνικιστές.
Χαρακτηριστικό ήταν το γκράφιτι του ιδίου που αποτύπωνει την αντίσταση των Ρομά στη ρωσική εισβολή. Ο Νταβίντ θα αποτελεί για πάντα σύμβολο για την ευρύτερη αριστερά και για τον αντιεξουσιαστικό αγώνα για δικαιοσύνη.
Η τέχνη του ήταν ταυτόχρονα απλή και βαθιά, είτε πρόκειται για πολιτικές αφίσες είτε για γκράφιτι, όπως αυτό που δημιούργησε το 2023 μαζί με άλλους καλλιτέχνες της τοιχογραφίας του Νέστορ Μάχνο στη Ζαπορίζια.
Τα έργα του ήταν αφιερωμένα στην απεικόνιση των συλλογικών εμπειριών του αντιεξουσιαστικού και αναρχικού κινήματος, καθώς και των κοινοτήτων Ρομά και ΛΟΑΤΚΙ+ στην Ουκρανία. Εξαιτίας αυτού, η τέχνη και ο ακτιβισμός του αποτέλεσαν διαρκή στόχο της ουκρανικής ακροδεξιάς, με τους φασίστες να επιτίθενται και να σαμποτάρουν αρκετές από τις εκθέσεις του όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά ποτέ δεν υποχώρησε από τις ιδέες του για ελευθερία και καθολική ισότητα και συνέχισε να είναι ενεργός και δημιουργικός. Από την αρχή του ευρύτατου πολέμου, ο David παρείχε τεράστια υποστήριξη στους αντιεξουσιαστές, δωρίζοντας μεταξύ άλλων, τα χρήματα από την πώληση των έργων του στις “Συλλογικότητες Αλληλεγγύης”.
Αντιτάχθηκε ενεργά τόσο στην ουκρανική ακροδεξιά όσο και στο ρωσικό νεοϊμπεριαλιστικό σχέδιο με κίνδυνο να πληρώσει με τη ζωή του για τις πεποιθήσεις του.
Ο Νταβίντ αντιμετώπισε κάθε πρόκληση με ακλόνητη αφοσίωση. Με ειλικρίνεια και ανοιχτότητα, μοιράστηκε τις βαθύτερες σκέψεις του για την πολιτική, την ηθική και την κοινωνική δικαιοσύνη με τους συναγωνιστές του. Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις αναφέρει:
“Τα έργα μου στοχεύουν στην ενημέρωση των Ουκρανών ότι η αριστερά δεν είναι εχθρός τους, καθώς και στην ενημέρωση των Ευρωπαίων και της παγκόσμιας κοινότητας ότι αναρχικοί και αντιεξουσιαστές/δημοκρατικοί σοσιαλιστές, Ρομά, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, φεμινίστριες, και όχι μόνο ακραίοι δεξιοί, αγωνίζονται εθελοντικά για την Ουκρανία – κάτι που θα πρέπει να βελτιώσει την κατανόηση αυτού του πολέμου. Το παλιότερό μου καθήκον ήταν επίσης να δείξω ότι οι νεοναζί και οι νεοφασίστες αγωνίζονται για το Κρεμλίνο, κάτι που τώρα όλοι το έχουν ήδη καταλάβει.
[…] Ονειρεύομαι ότι οι Αυτοκρατορικοί θα χάσουν φέτος, αν και αυτό είναι πολύ αφελές. Φέτος θα καταταγώ στον στρατό και θα ήθελα να μείνω ζωντανός. Φέτος θα ήθελα περισσότεροι Ουκρανοί να μάθουν για το σχέδιο του Κουρδιστάν, τις κουρδικές αυτονομίες και τους Κούρδους. Ελπίζω να μην ξεκινήσουν νέοι πόλεμοι στον πλανήτη. Ελπίζω οι συντηρητικές και αυταρχικές δυνάμεις να μην νικήσουν.”
Το νήμα της ζωής ενός ακόμη νέου αγωνιστή που είχε όλη τη ζωή και τα όνειρα μπροστά του κόπηκε βίαια μαζί με άλλους τόσους και τόσες συντρόφους του αλλά και απλούς πολίτες που σκοτώνονται καθημερινά, ενώ κάποιοι άλλοι συνεχίζουν να σιωπούν μπροστά στο έγκλημα που εκτυλίσσεται στην Ουκρανία.
Πρέπει να λήξει άμεσα αυτή η άδικη και φασιστική εισβολή στην Ουκρανία. Καμία ακόμη ζωή να μην χαθεί.
Ο Νταβίντ είχε το χάρισμα να δημιουργεί μια ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης και συντροφικότητας, σφυρηλατώντας δεσμούς με ανθρώπους όλων των απόψεων και ηθικών συστημάτων, χωρίς όμως ποτέ να παρεκκλίνει από τις πεποιθήσεις του. Ο Νταβίντ πίστευε ότι οι αληθινοί αναρχικοί πρέπει να υπομένουν τις πιο δύσκολες δοκιμασίες δίπλα στον λαό τους.
Ο θάνατός του είναι μια ανυπολόγιστη απώλεια. Θα μας λείψει βαθιά και δεν θα ξεχαστεί ποτέ!
