Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης. Σήμερα διαδήλωση ενάντια στη μαζική δολοφονία μεταναστών στο ναυάγιο της Πύλου. Προπύλαια στις 19:00.
Τους (μέχρι στιγμής) 79 νεκρούς πρόσφυγες της Πύλου τους δολοφόνησαν:
1. Η δολοφονική Ελληνική Κυβέρνηση που κατ’ εντολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης κάνει τα Pushback. Και είναι απίστευτη ντροπή που η Ελληνική Πολιτεία κηρύσσει τριήμερο πένθος για τους δολοφονημένους νεκρους που η ίδια δολοφόνησε.
2. Η αδιάντροπη πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου που στηρίζει με κάθε τρόπο τα Pushback και φωτογραφήθηκε στον Φράχτη του Έβρου (ο Φραχτης οδηγεί τους μετανάστες στον θάνατο των θαλάσσιων δρόμων). Και είχε το θράσος να πάει εχθές στην Πύλο – για να πει τι; Πως ο Φραχτης είναι …”η προστασία της πατρίδας”. Ευτυχώς υπήρξαν δύο ακτιβιστές που έβαλαν αντίλογο στο αίσχος της.
3. Το παρακράτος των ελεεινών καθαρμάτων που έστησε η Ελληνική Κυβέρνηση για να στηρίζουν τα Pushback. Είναι αυτοί οι ίδιοι άθλιοι δημοσιογράφοι, συγγραφείς, σχολιαστές, δημοσιολογούντες που εξαφάνισαν τον θάνατο του κοριτσιού στον Έβρο, που έγραψαν το “πού είναι η Μαρία, οέο…” Άραγε ντρέπονται σήμερα που βλέπουν τα πτώματα – που αυτοί οι ίδιοι προκάλεσαν; Και πότε θα έρθει το επόμενο κείμενό τους “Πού είναι οι 79 νεκροί της Πύλου, οέο…”; Έχω δει διάφορες εκδοχές ανθρώπινης έκπτωσης – μα τίποτε δεν είναι τόσο χαμερπές, τόσο τιποτένιο, τόσο άτιμο όσο το να είσαι ένας από αυτούς.
4. Όσοι πείστηκαν από το παρακράτος των ελεεινών καθαρμάτων της Ελληνικής Κυβέρνησης. Αν δεν είχαν πειστεί από τους άτιμους αλήτες που έγραψαν “Πού είναι η Μαρία, οέο…”, τα παιδιά που πνίγηκαν στην Πύλο, θα ήταν ζωντανα.
5. Όλοι όσοι σιωπούν. Και τώρα και πάντοτε.
[Εδώ και πολλά χρόνια παλεύω να μιλήσω με κάθε τρόπο ενάντια στα Pushback – με θεατρικά έργα, αφηγήματα, στίχους, κείμενα. Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί με πόσο πόλεμο και πόσον αποκλεισμό το πληρώνει κανείς αυτό. Και με πόσες απειλές και με πόσες πιέσεις. Μα όσο πιο μεγάλος είναι ο πόλεμος από μέρους των καθαρμάτων, τόσο περισσότερο μεγαλώνει η πιθανότητα να κάνεις κάτι καλό.
Ο Τάκης Σινόπουλος γράφει κλείνοντας το “Χρονικό” του: “Η Ελλάδα ταξιδεύει χρόνια τώρα ανάμεσα στους δολοφόνους”.
Κάποτε θα έρθει ένας καιρός που οι επόμενες γενιές γενιές θα γυρέψουν το πού ήμασταν και τι είπαμε όταν γίνονταν τα Pushback].
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΝΑ ΠΕΙΣ ΠΩΣ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ
Όταν διαβάζεις πως ένα παιδί τεσσάρων χρόνων
(κορίτσι ήταν – αν έχει σημασία αυτό)
πέθανε από αφυδάτωση
σε μια βάρκα με μετανάστες, νότια της Κρήτης
(νότια της Μάλτας, της Σικελίας, της Ισπανίας,
νότια του κόσμου γενικότερα)
μην πεις πως έφταιγε ο οργανισμός του
που δεν άντεχε τέσσερις μέρες χωρίς νερό.
Ούτε να πεις πως έφταιγαν τα Pushbacks
των δολοφόνων της κυβέρνησης
που κράτησαν τη βάρκα στα ανοιχτά
κι ας τους εξέπεμπαν SOS από την πρώτη στιγμή.
Ούτε να πεις πως φταίνε
οι δολοφόνοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
που διέταξαν τους δολοφόνους της κυβέρνησης,
που … που … που…
Να πεις πως φταις εσύ
που δεν φώναξες τόσο δυνατά όσο έπρεπε
στον προηγούμενο θάνατο
του προηγούμενου πεντάχρονου κοριτσιού.
