Ο συντάκτης μας Yavor Tarinski συνεχίζει το αφιέρωμά του για το μαύρο ημερολόγιο του ελευθεριακού κινήματος της Βουλγαρίας επί της εποχής του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ένα από τα μεγαλύτερα ελευθεριακά κινήματα στην Ευρώπη, το βουλγαρικό αναρχικό κίνημα, πνίγηκε στο αίμα του από την εξουσία «του λαού». Τους επόμενους μήνες θα δημοσιεύουμε κάποιες καθοριστικές ημερομηνίες της εποχής αυτής. Σήμερα δημοσιεύεται το 2ο άρθρο της σειράς αυτής, αφού προηγήθηκε αυτό του Δεκεμβρίου σχετικά με το μπολσεβίκικο πογκρόμ κατά των αναρχικών.
Στις 18 Ιανουαρίου του 1985, το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας ανακοίνωσε επίσημα τη λεγόμενη «περίοδο αναβίωσης», μια σειρά ακραίων εθνικιστικών μέτρων κατευθυνόμενα προς τους πληθυσμούς των Αράβων, των Τούρκων, των Πομάκων και των Ρομά της χώρας, αν και ανεπίσημα τέτοια μέτρα είχαν εμφανιστεί ήδη στη χώρα από τις αρχές της δεκαετίας του ‘70. Έχοντας ως στόχο να τραβήξουν την προσοχή του λαού μακριά από τη συνολική κοινωνική, πολιτική και οικονομική χρεοκοπία του σοσιαλιστικού καθεστώτος, η κομματική ελίτ ξεκίνησε να θρέφει τους κατώτερους εθνικιστικούς και σωβινιστικούς πόθους εντός του βουλγαρικού πληθυσμού.
Όπως είχε πει και ο Βρετανός συγγραφέας και γλωσσολόγος Samuel Johnson: «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων». Τα μέσα που υιοθετήθηκαν από το καθεστώς περιλάμβαναν την εξαναγκαστική αλλαγή των αραβο-τουρκικών ονομάτων σε βουλγαρικά, την απαγόρευση της χρήσης της τουρκικής γλώσσας και τη βίαιη δίωξη της μουσουλμανικής θρησκείας και των παραδόσεών της.
Τουλάχιστον 850.000 Τουρκο-βούλγαροι εξαναγκάστηκαν να αλάξουν τα ονόματά τους.
Αυτά τα μέτρα απαντήθηκαν με έντονες αντιδράσεις των βουλγαρο-αραβο-τουρκικών μειονοτήτων. Σειρά μαζικών διαδηλώσεων, απεργίες πείνας, ακόμα και τρομοκρατικές ενέργειες (που κόστισαν δεκάδες ανθρώπινες ζωές) κατέκλυσαν τις πόλεις και τα χωριά όπου αυτές οι μειονότητες ήταν κυρίαρχες. Η ένταση κορυφώθηκε τον Μάιο του 1989, όπου στις πόλεις Kaolinovo και Shumen, καθώς και στα γύρω χωριά, εκατοντάδες Τούρκων, Αράβων, Πομάκων και Ρομά συγκρούστηκαν με τις αστυνομικές δυνάμεις του καθεστώτος. Οι νεκροί ήταν τουλάχιστον 10. Η οργάνωση των Βούλγαρων αναρχοκομμουνιστών στην εξορία έστειλε μήνυμα αλληλεγγύης προς τις αγωνιζόμενες εθνοτικές μειονότητες.
Ως απάντηση σ’ αυτές τις διαδηλώσεις, το Κομμουνιστικό Κόμμα έθεσε σε εφαρμογή τη λεγόμενη «Μεγάλη έξοδο», την υπό πίεση μετατόπιση μεγάλων αραβο-τουρκικών πληθυσμών από τα εδάφη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βουλγαρίας προς την Τουρκία.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1989, περίπου 360.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να διασχίσουν τα τούρκικα σύνορα για να αποφύγουν την καταστολή.
Η εξαναγκαστική βάφτιση των Τουρκο-βούλγαρων από τον Τόντορ Ζίβκοφ με σκοπό να δημιουργήσει ένα «ομογενές βουλγαρικό έθνος» του ανατέθηκε, πιθανότατα, από τους Ρώσους, τον Brezhnev ή τον Andropov, για να δουν στην πράξη τις επιπτώσεις μιας ενδεχόμενης, μεγάλης κλίμακας, αφομοίωσης των δεκάδων εκατομμυρίων μουσουλμάνων στη Σοβιετική Ένωση. Παρά τις εθνικιστικές προσπάθειές της να παραμείνει στην εξουσία, η κομμουνιστική ελίτ έπεσε από την εξουσία στις 10 Νοεμβρίου του 1989.
Παρακάτω παραθέτουμε την ανακοίνωση της «Αναρχοκομμουνιστικής Οργάνωσης στην Εξορία»:
Κι εμείς είμαστε Τούρκοι από το Ντελιορμάν!
«Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων» -αυτή η έκφραση ενός στοχαστή ισχύει και για τη δικτατορία του Ζίβκοφ. Για να τραβήξουν την προσοχή από την αγιάτρευτη κοινωνική, οικονομική, πολιτική κρίση και τη χρεοκοπία του “σοσιαλισμού”, η ελίτ του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος ξεκίνησε να αναζωπυρώνει τα εθνικιστικά πάθη και να χρησιμοποιεί τη σοβινιστική κενολογία. Από αυτή την άποψη κατάφερε να προσπεράσει όλα τα προηγούμενα καθεστώτα της μπουρζουαζίας.
Εδώ και 5 χρόνια το νέο θύμα της εθνικής της πολιτικής (μετά τους Μακεδόνες, τους Εβραίους, τους Τσιγγάνους, τους Αρμένιους και τους Πομάκους) έγιναν οι Τούρκοι εργάτες και χωρικοί -οι πιο αδικημένοι ανάμεσα στους Βούλγαρους προλετάριους- άνθρωποι που κάνουν την πιο μαύρη δουλειά στην “εξέλιξη της σοσιαλιστικής κοινωνίας”.
Πρώτα τους απαγόρευσαν να μιλούν και να γράφουν στη μητρική τους γλώσσα, άλλαξαν τα ονόματά τους και έσκαψαν σαν γουρούνια τα αρχεία και τους τάφους των προγόνων τους. Σήμερα η διοικητική κλίκα της Σόφιας στέλνει ομάδες τιμωρίας στα χωριά και στις πόλεις των “βαπτισμένων” πλέον Τούρκων. Οι μισθωτοί δολοφόνοι της με πολύχρωμους μπερέδες σκοτώνουν, συλλαμβάνουν ή διώχνουν από τη χώρα τους χιλιάδες κόσμου -όσους τολμήσουν να διαμαρτυρηθούν για τις κοροϊδίες των “νονών” τους, οι οποίοι παίζουν με την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους και τους έχουν πάρει ακόμη και τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες.
Οι ορδές της δικτατορίας του Ζίβκοφ είναι πιο βρόμικες κι από τους οθωμανούς μπασιμπαζούκ. Κάποτε αυτοί επιτίθονταν στους ενόπλους αντάρτες στα βουνά, οι οποίοι πολεμούσαν ενάντια στην τυραννία του σουλτάνου. Οι σημερινοί εκτελεστές σκοτώνουν τον ειρηνικό τουρκικό πληθυσμό, ο οποίος υπερασπίζεται την ανεξαρτησία του πνεύματός του και την ανθρωπιά του με το πιο ειρηνικό και αθόρυβο μέσο -την απεργία πείνας.
Τη μεγαλύτερη ευθύνη για αυτά τα εγκλήματα την έχει ο Τ. Ζίβκοφ!
Υποστηριζόμενος από δημοσιογράφους και “επιστήμονες”, ενώ πρώτα έλεγε πως στη Βουλγαρία δεν υπάρχουν Τούρκοι, σήμερα ο αρχηγός των πατριωτικών ταγμάτων ανοίγει την πόρτα σε ένα εκατομμύριο υπηκόων, για να εξοριστούν στην Τουρκία. Λαέ της Βουλγαρίας, δεν πρέπει να μένεις αδρανής μπροστά στη μοίρα των Τούρκων αδελφών σου από το Ντελιορμάν και τη Ροδόπη! Όχι μόνο επειδή αυτά που κάνουν θα τους γυρίσουν εναντίον τους στην ιστορία! Άλλα και επειδή ένας λαός που δεν στέκεται αλληλέγγυος με αυτούς που η εξουσία τρομοκρατεί, σκοτώνει και διώχνει από τα σπίτια τους, ΔΕΝ ΧΩΡΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ!
Νεολαία, εργάτες, χωριάτες, στρατιώτες, η επιβαλλόμενη από τον κόκκινο στρατό δικτατορία του ΚΚΒ στις 09/09/1944 βρίσκεται στα τελευταία της ένα-δύο χρόνια! Έρχονται πολυτάραχες και αποφασιστικές εποχές. Μην αφήνετε να σας χωρίζουν με την ιστορική ηλιθιότητα και με τις σαχλαμάρες περί “γλυκιάς πατρίδας” -αυτή ανήκει σε αυτούς σαν τον Ζίβκοφ. Δώστε αδελφικό χέρι σε όλες τις καταπιεσμένες μειονότητες. Δημιουργήστε ένα ενιαίο μέτωπο μαζί τους εναντίον της δικτατορίας του κομματικού μηχανισμού και τους καταπιεστικούς θεσμούς του κράτους.
Οργανωθείτε, πάρτε όπλα, ετοιμαστείτε για σύγκρουση με τους καταπιεστές και τους κρατικο-καπιταλιστικούς εκμεταλευτές και παράσιτα!
Πάνω στα συντρίμια της κοινωνικής πυραμίδας, δημιουργήστε την ισότιμη συμμετοχή όλων στην εργασία και στη διανομή των κερδών από τις φάμπρικες, φάρμες, εργαστήρια και υπηρεσίες υπό τον έλεγχο των ενόπλων εργατών. Οργανωθείτε σε ομοσπονδία αυτοδιαχειριζόμενων δήμων.
Δυμιουργήστε επαναστατικά δικαστήρια για τους εξουσιαστές εγκληματίες!
Ζητώ η κοινωνική επανάσταση!
Ζητώ η ελευθερία, η κοινωνική ισότητα και η αδελφοσύνη ανάμεσα στους λαούς!
Ας γίνει ακόμη δυνατότερη η καταιγίδα στα Βαλκάνια!
Φωτογραφία κειμένου: χιλιάδες αμάξια και φορτηγά που μεταφέρουν Βούλγαρους Αραβο-Τούρκους, στοιχισμένα σε σειρές για να περάσουν τα βουλγαρο-τουρκικά σύνορα και να εγκαταλείψουν για πάντα τη γενέτειρά τους.
Περαιτέρω ανάγνωση: Η Αϊσε που έγινε Νίνα – ιστορία μιας εθνοκάθαρσης
