«…δεν υπάρχει τίποτα άλλο εδώ εκτός από τη διάχυτη μυρωδιά του θανάτου». Τον Δεκέμβριο, η Χούντια, πρόσφυγας στη Ράφα, κράτησε ημερολόγιο για τις φρικαλεότητες που ο ισραηλινός στρατός εξαπολύει στη Γάζα από τον Οκτώβριο. Το παρακάτω ημερολόγιο, το οποίο είδε φως της δημοσιότητας πρόσφατα, περιγράφει τις αφόρητες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες της Ράφα.
5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023
Δεν ξέρω αν το μήνυμά μου θα σας φτάσει σήμερα. Έκοψαν τις επικοινωνίες και το διαδίκτυο από τη Γάζα. Η κατάσταση εδώ είναι τώρα ακόμη πιο τρομακτική από τότε που άρχισαν τις επιχειρήσεις στο νότο.
Οι βομβαρδισμοί δεν σταματούν ούτε δευτερόλεπτο. Η εκτόξευση πυραύλων & ρουκετών συμβαίνει όλο το εικοσιτετράωρο. Οι βομβαρδισμοί του πυροβολικού είναι επίσης ατελείωτοι. Ο ήχος τους είναι τρομακτικός. Βρισκόμαστε στη Ράφα, κοντά στα ανατολικά σύνορα της Γάζας. Δεν κοιμόμαστε εξαιτίας της έντασης των βομβαρδισμών. Ο βομβαρδισμός των σπιτιών πάνω από τα κεφάλια αυτών που ζουν μέσα σε αυτά έχει γίνει η προτιμώμενη μέθοδος θανάτου του Ισραήλ. Ο φόβος για τις ζωές όλων έχει εισχωρήσει μέσα μου. Στοιχειώνει όλες τις στιγμές που είμαι ξύπνια.
Ζητούν από τους ανθρώπους να φύγουν, ώστε να πεθάνουν στον δρόμο του εκτοπισμού, κι αν καταφέρουν να φτάσουν, πεθαίνουν στις περιοχές όπου φτάνουν. Η Ράφα έχει πλέον κατακλυστεί από εκτοπισμένους ανθρώπους από το Khan Yunis καθώς και από τον βορρά. Δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτούς στα κέντρα φιλοξενίας. Οι άνθρωποι κοιμούνται στους δρόμους. Κυριολεκτικά, δεν υπάρχει τίποτα εδώ πέρα από τη διάχυτη μυρωδιά του θανάτου. Δεν ξέρω πώς θα καταλήξουμε.
Όχι. Το ξέρω.
Δεν μπορούμε να βρούμε τίποτα πια. Δεν έχει μείνει τίποτα στις αγορές. Δεν μπορώ πλέον να βρω τα φάρμακα για την αρτηριακή μου πίεση στα φαρμακεία. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα στα φαρμακεία, στις αγορές ή στα σούπερ μάρκετ. Η ζωή έχει γίνει δύσκολη πέρα από κάθε περιγραφή. Εδώ, ο αδελφός μου ο Hisham κατάφερε, μετά από μεγάλη προσπάθεια, να βρει ένα φάρμακο παρόμοιο με αυτό που παίρνω, το οποίο ελπίζω να είναι καλύτερο από το τίποτα.
Ειλικρινά, όμως, η διακοπή των επικοινωνιών και του διαδικτύου με πληγώνει περισσότερο από τον ίδιο τον πόλεμο. Δεν μπορώ να επικοινωνήσω με την οικογένειά μου ή τους φίλους μου. Παραμένω σε ένταση κάθε φορά που ακούω τον ήχο των βομβαρδισμών. Δεν ξέρω αν είναι ζωντανοί ή νεκροί. Νιώθω ότι θα χάσω την ισορροπία μου και θα καταρρεύσω ανά πάσα στιγμή. Η κατάσταση είναι απίστευτη.
Κανείς δεν θα πίστευε ότι υποτίθεται ότι ζούμε εδώ. Είναι ένα σφαγείο, η τελευταία στάση του τρένου που μας πηγαίνει στον θάνατο. Ας μας σκοτώσουν όλους μαζί! Αυτό θα ήταν φιλεύσπλαχνο τώρα.
Είμαστε κουρασμένοι. Κουραστήκαμε να χάνουμε όλο και περισσότερους ανθρώπους κάθε μέρα, ώρα και λεπτό. Περπατώντας στη Ράφα βλέπεις τεράστιους κρατήρες βομβών γεμάτους με ανθρώπινα συντρίμμια. Αυτό είναι πραγματικά το σπίτι μου; Ατελείωτη καταστροφή και να βλέπεις παιδιά σε κομμάτια. Είναι ανείπωτο.
Δεν έχει μείνει τίποτα στη βόρεια Γάζα: σπίτια, άνθρωποι ή ζωή.
Οι ασθένειες έχουν αρχίσει να εξαπλώνονται μεταξύ των παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της γαστρεντερίτιδας λόγω της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, του ακατάλληλου νερού και του καταρρεύσαντος συστήματος αποχέτευσης, επειδή δεν υπάρχουν καύσιμα. Δεν θέλετε να φανταστείτε τι σημαίνει αυτό με πραγματικούς όρους εδώ, και για δύο εκατομμύρια ανθρώπους. Οι γραμμές, η βρωμιά, η θλίψη και, ναι, η μυρωδιά.
Τα παιδιά έχουν κίτρινα πρόσωπα – γεμάτα αρρώστια και φόβο. Κλαίνε στην αγκαλιά των μητέρων τους κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών. Φαίνονται αδύνατα και άρρωστα από τον τρόμο και το τραύμα. Καταστρέφοντας το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, το Ισραήλ κατέστρεψε κάθε επιστροφή σε μια επίφαση πραγματικής ζωής.
Ένα θλιβερό αστείο κυκλοφορεί. Μετά την κατοχική επιθετικότητα κατά της Γάζας, όταν ένας βίαιος σεισμός χτυπήσει ένα μέρος, οι δημοσιογράφοι θα λένε: «Είναι σαν να χτύπησε το μέρος ένας ισραηλινός βομβαρδισμός».
Διευθυντής των επιχειρήσεων της UNRWA στη Γάζα:
«Ακόμα και στη Ράφα, όπου οι άνθρωποι αναγκάζονται να φύγουν, οι ήχοι των αεροπορικών επιδρομών διακόπτουν τη μέρα. Οι άνθρωποι ζητούν βοήθεια για να βρουν ένα ασφαλές μέρος. Δεν έχουμε τίποτα να τους πούμε».
6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023
Η πόλη της Γάζας και η βόρεια Γάζα εκμηδενίζονται πλήρως, με σπάνια μόνο κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης. Το κεντρικό τμήμα της Λωρίδας της Γάζας έχει πλέον εκμηδενιστεί από την πείνα και τις υψηλές τιμές- οι προμήθειες λαχανικών και αγαθών διακόπηκαν μετά τον διαχωρισμό του νότου από το κεντρικό κυβερνείο. Επιπλέον, βομβαρδίζεται αμείλικτα μέρα και νύχτα.
Το Khan Yunis -το νότιο τμήμα της Γάζας- καταστρέφεται επίσης από τον εκτοπισμό και τους συνεχείς βομβαρδισμούς. Η Ράφα βομβαρδίζεται όλο το εικοσιτετράωρο (μετράω 8-12 δευτερόλεπτα μεταξύ των βομβαρδισμών) και έχει υποδεχτεί πρόσφατα εκτοπισμένους ανθρώπους από το Khan Yunis, αλλά πού υποτίθεται ότι θα πάνε;
Οι άνθρωποι κοιμούνται σε σκηνές και στους δρόμους ή στις σκιές των κλειστών επιχειρήσεων. Οι ήχοι του πυροβολικού, των αεροπορικών και θαλάσσιων βομβαρδισμών και των βλημάτων των τανκς αντηχούν στη Λωρίδα της Γάζας από τη Ράφα μέχρι το Μπέιτ Χανούν. Είναι ένας συνεχής θόρυβος στα αυτιά σου. Δεν υπάρχει διαφυγή.
Αυτή η κατάσταση δεν απαιτεί πολιτικούς, στρατιωτικούς ή στρατηγικούς αναλυτές. Κανένα κήρυγμα για σταθερότητα από ηγέτες και μέσα ενημέρωσης δεν πρόκειται να μας βοηθήσει αυτή τη στιγμή. Η Γάζα είναι απολύτως ακατάλληλη πλέον για ζωή και αυτό είναι λογικό γιατί δεν νομίζω ότι είμαστε ζωντανοί. Είμαστε φαντάσματα και πρέπει να πάμε να στοιχειώσουμε τον κόσμο, αποκαλύπτοντας τι μας έχει συμβεί.
Ολόκληρες οικογένειες πετάχτηκαν στους δρόμους πενθώντας. Τα κέντρα καταφυγίων και τα σχολεία ξεχειλίζουν από συντετριμμένους, εκτοπισμένους ανθρώπους. Τα περισσότερα καταστήματα έχουν κλείσει τις πόρτες τους επειδή είναι άδεια από προμήθειες. Ό,τι έχει απομείνει είναι μικρό και μη απαραίτητο. Οι τιμές είναι αστρονομικές και τρελές.
Ουρές όπου υπάρχουν ελάχιστα αγαθά – μεγάλες, μεγάλες ουρές όπου κολλάς να περιμένεις για τη μισή μέρα.
Οι εξαντλημένοι πρόσφυγες φορούν βρώμικα ρούχα (πού μπορούμε να πλύνουμε βρώμικα ρούχα;) Οι περισσότερες γυναίκες φορούν τα φορέματα προσευχής τους. Οι ξυλόσομπες γεμίζουν τους κεντρικούς δρόμους. Τα πάντα μαγειρεύονται πλέον σε ξυλόσομπες και γεμίζουν τον αέρα με καπνό. Το έδαφος γύρω τους είναι μαυρισμένο και τα πρόσωπα των ανθρώπων είναι μαυρισμένα.
Αυτή είναι μια προεπισκόπηση της Αποκάλυψης: ναι, ακριβώς εδώ στη Γάζα μπορείτε να παρακολουθήσετε πώς θα μοιάζει το τέλος του κόσμου.
Καθώς περπατάτε, περνάτε μπροστά από τα πρόσωπα εκείνων που κάποτε ήταν περήφανοι και γενναιόδωροι, αλλά τώρα είναι ταπεινωμένοι και προδομένοι. Μισο-ψιθυρίζουν, σπασμένα, στο αυτί σας: «Ορκίζομαι, δεν είμαι ζητιάνος. Αλλά εκδιώχθηκα από το σπίτι μου εδώ και εδώ. Η οικογένειά μου και τα παιδιά μου δεν έχουν τίποτα να φάνε. Αν μου δώσεις πέντε σέκελ…».
Αυτό είναι μόνο ένα μέρος της εικόνας, η οποία γίνεται κάθε μέρα πιο σκοτεινή, πιο αφόρητη και πιο οδυνηρή με την πολιορκία και τον θάνατο. Δεν ξέρω αν ο θάνατος είναι χειρότερος από αυτό που βιώνουν οι άνθρωποι τώρα. Ποια νέα, αδιανόητη περίσταση θα μας επιφυλάξει αύριο; Είναι πολύ φρικτό να το σκέφτεται κανείς. Θέλω να το σκάσω…
