24 Φεβρουαρίου – 2 χρόνια συμπληρώνονται από το ξεκίνημα του πολέμου & την ολική εισβολή στην Ουκρανία. 2 χρόνια που μία κοινωνία δολοφονείται και αποσυντίθεται από την επιτιθέμενη ρωσική υπερδύναμη. Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί και σακατεμένοι, εκατομμύρια εκτοπισμένοι, εκατοντάδες χωριά και πόλεις ισοπεδωμένες. Εγκλήματα πολέμου, βασανιστήρια και εκτελέσεις, αποδεδειγμένες αναγκαστικές εκτοπίσεις-υιοθεσίες πολλών χιλιάδων παιδιών. Δεν είναι αργά να φωνάξουμε: Σταματήστε τώρα τον πόλεμο στην Ουκρανία – 2 χρόνια ενάντια στην εισβολή και την κατοχή. Διαβάστε τον φάκελο του ΑΥΤΟΛΕΞΕΙ για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Μία συλλογή αρθρών και βίντεο που επιχειρεί να σπάσει διαδεδομένους μύθους, να αναστοχαστεί και να εστιάσει στην ανάδειξη μιας απελευθερωτικής προοπτικής.
Ακολουθεί το κείμενο του Simon Pirani στο People and nature:
Η Ρωσία μετατρέπει τις κατεχόμενες περιοχές της Ουκρανίας σε ένοπλο στρατόπεδο – έπειτα από 10 χρόνια πολέμου και 2 χρόνια ολοκληρωτικής εισβολής. Τα τμήματα της Ουκρανίας που έχει καταλάβει μετατρέπονται σε μια γιγάντια στρατιωτική ζώνη ασφαλείας [buffer zone], από την οποία μπορούν να εξαπολυθούν περαιτέρω επιθέσεις, προειδοποίησε η Ανατολική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (EHRG).
Η επέκταση της στρατιωτικής υποδομής μάχης, εκπαίδευσης και μεταφοράς και η αναγκαστική επιστράτευση ντόπιων ανδρών, τεκμηριώθηκε σε πρόσφατη έκθεση της ομάδας, η οποία υπερασπίζεται τα εργασιακά και τα πολιτικά δικαιώματα στις κατεχόμενες περιοχές.
Ενώ οι στρατιωτικοί θεσμοί πολλαπλασιάζονται, η βιομηχανία στα κατεχόμενα μένει στάσιμη. Τα ρωσικά διαβατήρια επιβάλλονται σε μικρούς και μεγάλους και το αυτοκρατορικό δόγμα διδάσκεται στους μαθητές. Η βασιλεία του τρόμου συνεχίζεται ενάντια σε κάθε μορφή διαμαρτυρίας.
Εδώ προσπαθώ να σκιαγραφήσω την κατάσταση στις κατεχόμενες περιοχές, καθώς η πλήρους κλίμακας ρωσική εισβολή στην Ουκρανία διανύει τον τρίτο χρόνο της, με συνδέσμους σε περισσότερες πηγές. (Βλ. σημείωση στο τέλος για τον προσδιορισμό των κατεχόμενων εδαφών).
Στρατιωτικοποίηση
□ Ίδρυση 4 νέων στρατιωτικών μονάδων στα κατεχόμενα τμήματα των περιοχών Λουχάνσκ, Ντόνετσκ και Ζαπορίζια.
Τα σημάδια της στρατιωτικής συσσώρευσης που σημειώθηκαν στην έκθεση EHRG, που δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα, περιλαμβάνουν:
□Την επέκταση των παραστρατιωτικών ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένης της σύστασης πέρυσι ενός παραρτήματος της Ναυτικής Σχολής Nakhimov στη Μαριούπολη, την πόλη της νότιας Ουκρανίας όπου χιλιάδες άμαχοι σκοτώθηκαν από τις ρωσικές στρατιωτικές ενέργειες το 2022.
□ Το άνοιγμα τεράστιων εγκαταστάσεων εκπαίδευσης αστικού πολέμου: το συνδυασμένο στρατιωτικό πεδίο εκπαίδευσης Zoryanyi 8ο, 27 εκταρίων, στο Ντόνετσκ, με δυνατότητα εκπαίδευσης 3-4.000 στρατιωτών ανά πάσα στιγμή, και μια δεύτερη εγκατάσταση στο Λουχάνσκ. Προγραμματίζονται άλλα τρία.
□ Το άνοιγμα 4 στρατιωτικών επιτροπών που πραγματοποιούν αναγκαστική επιστράτευση ντόπιων ανδρών.
□Η ενσωμάτωση των κατεχόμενων εδαφών στη Νότια Στρατιωτική Περιφέρεια της Ρωσίας και ο σχηματισμός μονάδας της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (FSB) στο Ντόνετσκ και δύο μονάδων της Ρωσικής Εθνοφρουράς. Αυτές οι υπηρεσίες είναι επιφορτισμένες με την παρακολούθηση του τοπικού πληθυσμού. Η EHRG αναφέρει ότι μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως μονάδες αποκλεισμού για τον περιορισμό των λιποταξιών και των υποχωρήσεων από τα ρωσικά στρατεύματα στην πρώτη γραμμή.
□ Η ίδρυση μιας νέας σιδηροδρομικής εταιρείας, της Novorossiya Railways. Οι προτεραιότητές της θα είναι η κατασκευή δύο γραμμών: από το Rostov-on-Don στη νότια Ρωσία, μέσω της κατεχόμενης Ουκρανίας, στην Κριμαία. και από το Ταγκανρόγκ στη Μαριούπολη, τη Βολνοβάκα και το Ντόνετσκ. Αυτά θα βελτιώσουν τη ρωσική στρατιωτική επιμελητεία και θα μειώσουν την εξάρτηση της Κριμαίας από τη γέφυρα του στενού Κερτς, η οποία έχει υποστεί ζημιές από τους ουκρανικούς βομβαρδισμούς.
Η Βέρα Γιαστρεμπόβα του EHRG αναφέρει στον ιστότοπο NV.Ua: «Δεν είναι η βιομηχανική ανάπτυξη των κατεχόμενων περιοχών που είναι σημαντική για το Κρεμλίνο, αλλά μάλλον η στρατηγική, στρατιωτική ανάπτυξη: η εκπαίδευση στρατιωτών και η άμεση ρίψη τους στη μάχη κατά της Ουκρανίας».
Ο Pavlo Lysyansky του EHRG είπε: «Πρόκειται για συστηματική εργασία των εισβολέων ώστε να μετατρέψουν τις κατεχόμενες περιοχές της Ουκρανίας σε στρατιωτικοποιημένη ζώνη. Στρατιωτικές μονάδες που εδρεύουν εκεί θα απειλούν συνεχώς την υπόλοιπη επικράτεια της Ουκρανίας. Δεν θα υπάρχει κανονική ζωή στα κατεχόμενα».
Αναγκαστική ρωσοποίηση
Αυξάνονται οι πιέσεις στους Ουκρανούς πολίτες των κατεχόμενων περιοχών να αποδεχθούν τη ρωσική υπηκοότητα. Από την 1η Ιανουαρίου 2024, απαγορεύεται η υγειονομική περίθαλψη σε όσους δεν έχουν ρωσικά διαβατήρια. Οι Αρχές σχεδιάζουν επίσης να απαιτήσουν ρωσικά διαβατήρια για να κάνει κάποιος χρήση του Διαδικτύου και για όσους δεν διαθέτουν θέρμανση και χρειάζονται θερμάστρες αερίου.
Τα αφεντικά των τοπικών εταιρειών έχουν ξεκινήσει μια νέα προσπάθεια για να υποχρεώσουν τους υπαλλήλους να αποδεχτούν ρωσικά διαβατήρια, ανέφερε η EHRG. «Για παράδειγμα, σε ένα ορυχείο, το τμήμα προσωπικού θα γράψει μαζικές δηλώσεις για λογαριασμό των εργαζομένων και θα τις στείλει στο υπουργείο Εσωτερικών. Οι διοικήσεις των σχολείων, τα πανεπιστήμια και τα ιδρύματα για παιδιά τις συντάσσουν για λογαριασμό των γονέων».
Η εκστρατεία εξαναγκασμού των ανθρώπων να εγκαταλείψουν την ουκρανική υπηκοότητά τους ξεκίνησε στο Ντόνετσκ και το Λουχάνσκ το 2019 και στη Ζαπορίζια και τη Χερσώνα μετά την εισβολή του 2022. Σύντομα οι απειλές πολλαπλασιάστηκαν εναντίον όσων αρνήθηκαν. Τον Μάιο του περασμένου έτους, ο Ρώσος πρωθυπουργός Μιχαήλ Μισούστιν είπε ότι είχαν δοθεί 1,5 εκατομμύριο διαβατήρια και το σύνολο συνεχίζει να αυξάνεται από τότε.
Η ρωσοποίηση παρέχει τροφή για τα κανόνια. Η συμπερίληψη των κατεχόμενων εδαφών στην ετήσια κλήση της Ρωσίας τον Οκτώβριο του περασμένου έτους σήμαινε ότι οι άνδρες ηλικίας μεταξύ 18 και 27 ετών «υποβάλλονταν σε επιστράτευση […] στις ένοπλες δυνάμεις σε πόλεμο με τη χώρα τους», αναφέρει μια έκθεση του ΟΗΕ του γραφείου του Ύπατου Αρμοστή για τα Δικαιώματα – μία από τις πολυάριθμες παραβιάσεις των Συμβάσεων της Γενεύης από τη Ρωσία.
Ούτε τα παιδιά ξεφεύγουν. Από τον Σεπτέμβριο, οι νέοι 14-18 ετών θα πρέπει να παρακολουθήσουν ένα μάθημα για την «ασφάλεια και την υπεράσπιση της πατρίδας», συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής εκπαίδευσης. Και οι ληστές μετατρέπονται σε ήρωες: στον «στρατό της νεολαίας» (Yunarmia), ένα κίνημα 29.000 ανδρών που μεταδίδει στρατιωτική εκπαίδευση και αυτοκρατορική ιδεολογία στους εφήβους, προστέθηκε τον Δεκέμβριο μια μονάδα με το όνομα Kirill Stremousov, αξιωματούχο στη Χερσώνα που συνεργάστηκε με ενθουσιασμό με την κατοχή πριν από το θάνατό του τον Νοέμβριο του 2022.
Και φυσικά, η αναγκαστική απέλαση παιδιών από την Ουκρανία στη Ρωσία συνεχίζεται. Ο Σεργκέι Μιρόνοφ, ηγέτης ενός από τα ελεγχόμενα «αντιπολιτευόμενα» κόμματα στο ρωσικό κοινοβούλιο, υιοθέτησε παράνομα ένα από αυτά.
Τα διαβατήρια αποτελούν επίσης ένα μέσο ελέγχου της διαφωνίας. Οι κατοχικές αρχές έχουν προετοιμάσει μία έγγραφη φόρμα την οποία αν δεν συμπληρώσει κάποιος, θα στερείται την ιθαγένεια και θα καθίσταται άπατρις, έπειτα από σύσταση της FSB. Αυτό θα χρησιμοποιηθεί ενάντια στην «ανερχόμενη διάθεση διαμαρτυρίας υπό την κατοχή, που προκαλείται από τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα», προειδοποίησε το EHRG.
Η επίσημη θέση της Ουκρανίας είναι να υποστηρίζει όσους προέρχονται ή βρίσκονται στα κατεχόμενα εδάφη που θέλουν να διατηρήσουν την ουκρανική υπηκοότητα. Αλλά μια μάζα γραφειοκρατίας απειλεί να στραγγαλίσει όποιου η υπόθεση είναι λιγότερο απλή. Μια αναφορά στο Commons, το σοσιαλιστικό περιοδικό, ανέφερε πώς άνθρωποι που έφυγαν από το Ντονμπάς ως παιδιά και τώρα είναι ενήλικες, αναγκάστηκαν σε έναν φαύλο κύκλο χωρίς ιθαγένεια, κυρίως εξαιτίας της Κρατικής Υπηρεσίας Μετανάστευσης της Ουκρανίας.
Βιομηχανικό ερείπιο
Η έλλειψη νερού και η επικίνδυνη ρύπανση σε ταμιευτήρες και ποτάμια είναι ένα αυξανόμενο πρόβλημα στα κατεχόμενα. Η κύρια πηγή ρύπανσης, προειδοποιεί το EHRG, είναι η παράνομη εξόρυξη – κυρίως μικρής κλίμακας υπαίθριες δραστηριότητες, 900 στον αριθμό (συμπεριλαμβανομένων εγκαταλελειμμένων τοποθεσιών) σε πρόσφατη καταμέτρηση. Η οργάνωση κατηγορεί τους παράνομους ιδιοκτήτες ορυχείων με ευθύνη για 64 θανάτους το 2023, κυρίως εργαζομένων που απασχολούνται με ελάχιστες ή καθόλου διαδικασίες ασφαλείας.
Τα παράνομα ορυχεία έχουν αναπτυχθεί στα ερείπια του ανθρακωρυχείου του Donbass – πριν από λίγο καιρό ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος το 2014, υπήρχαν περισσότερα από 100 ορυχεία στις υποστηριζόμενες από τη Ρωσία «δημοκρατίες» του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ. Τουλάχιστον 49 από αυτά έχουν κλείσει λόγω πλημμύρας, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα.
Το 2022, οι «δημοκρατίες» έστειλαν ανθρακωρύχους στο μέτωπο σε μεγάλους αριθμούς: το 58% του υπόγειου εργατικού δυναμικού στο Λουχάνσκ, σύμφωνα με τις αρχές κατοχής εκεί. Αυτό το χειμώνα, οι αρχές του Ντόνετσκ παρακάλεσαν τη Ρωσία να στείλει εργάτες για να κρατήσουν ανοιχτά τα ορυχεία – ενώ τα σπίτια σε χωριά που τροφοδοτούνταν με θερμότητα από τα ορυχεία κρύωσαν όταν σταμάτησαν οι εργασίες.
Δεδομένης της έλλειψης προτύπων ασφαλείας, οι περιβαλλοντολόγοι ανησυχούν ιδιαίτερα για τη ρύπανση από δύο ορυχεία που έκλεισαν εδώ και καιρό: το ορυχείο Oleksandr-Zakhid, το οποίο αποθηκεύει επικίνδυνα απόβλητα από το 1989 και το ορυχείο Yunyi Komunar, στο οποίο οι σοβιετικές αρχές χρησιμοποίησαν πυρηνική έκρηξη για να διευκολύνουν την απελευθέρωση μεθανίου το 1979, και το οποίο έχει κλείσει από το 2002.
Η βιομηχανία χάλυβα, άλλοτε η κύρια εξαγωγική δραστηριότητα της Ουκρανίας, έχει επίσης διαλυθεί. Από τα μεγάλα χαλυβουργεία σε ρωσικά ελεγχόμενα εδάφη, το εργοστάσιο Azovstal στη Μαριούπολη, άλλοτε το μεγαλύτερο της Ευρώπης, καταστράφηκε από τους ρωσικούς βομβαρδισμούς. Το εργοστάσιο στο Alchevsk, που παρήγαγε τακτικά 4 εκατομμύρια τόνους ετησίως, τώρα παράγει περίπου το ήμισυ αυτής της ποσότητας.
Η βιομηχανία χάλυβα σε εδάφη που ελέγχονται από την κυβέρνηση, της οποίας οι εξαγωγές παρεμποδίστηκαν από τους ρωσικούς βομβαρδισμούς στη Μαύρη Θάλασσα, αντιμετωπίζει επίσης προβλήματα. Μετά την οικονομική κρίση του 2008-09, η ετήσια παραγωγή χάλυβα της Ουκρανίας μειώθηκε από περίπου 40 εκατομμύρια τόνους σε περίπου 30 εκατομμύρια. Το ξέσπασμα του πολέμου το 2014 το μείωσε σε περίπου 20 εκατομμύρια. Πέρυσι ήταν περίπου 6 εκατομμύρια.
Τρόμος και καταστολή
Καθώς οι ρωσικές δυνάμεις εισήλθαν στη νότια Ουκρανία το 2022, οι πολίτες τρομοκρατούνταν από σφοδρούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Η κλίμακα της καταστροφής, την οποία η Ρωσία έκανε ό,τι μπορούσε για να κρύψει, γίνεται πιο ξεκάθαρη: στη Μαριούπολη, οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των νεκρών αμάχων κυμαίνονται από 8.000 έως 25.000 ή περισσότερο.
Μια έκθεση που δημοσιεύθηκε αυτόν τον μήνα από το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και άλλες αναφέρει λεπτομερώς τις ζημιές σε αρκετές εκατοντάδες πολυκατοικίες, νοσοκομεία, σχολεία και υποδομές ηλεκτρισμού και ύδρευσης. Δείχνει πώς οι δυνάμεις κατοχής παρεμπόδισαν τις προσπάθειες εκκένωσης και την παράδοση βοήθειας.
Μια έρευνα από τους Financial Times δείχνει ότι η ταινία των ρωσικών μέσων ενημέρωσης για την ανοικοδόμηση της πόλης είναι μια παραποιημένη βιτρίνα. Πολλοί από τους 100.000 ανθρώπους που παραμένουν στη Μαριούπολη – λιγότερο από το 1/4 του πληθυσμού πριν από την εισβολή – βρίσκονται σε ερειπωμένα διαμερίσματα χωρίς θερμότητα, νερό και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.
Οι βομβαρδισμοί άνοιξαν τον δρόμο σε βάναυσες δομές καταστολής. Εκλεγμένοι τοπικοί αξιωματούχοι και δημοσιογράφοι έγιναν στόχος σύλληψης καθώς έφτασε ο ρωσικός στρατός: ορισμένοι, συμπεριλαμβανομένου του Ihor Kolykhaev, του δημάρχου της Χερσώνας, κρατούνται ακόμη. Οι περισσότεροι από αυτούς που αφέθηκαν ελεύθεροι είχαν υποστεί βασανιστήρια ή κακομεταχείριση, αναφέρει το γραφείο του Επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.
Οι επιθέσεις στα πολιτικά δικαιώματα είναι ανελέητες. Ρωσικά δικαστήρια στελεχωμένα από Ρώσους δικαστές έχουν συσταθεί, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Οι υποθέσεις που αφορούσαν τον ΟΗΕ περιελάμβαναν την καταδίκη μιας γυναίκας για δημοσίευση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βίντεο με δημοφιλή ουκρανικά τραγούδια και την αναδρομική καταδίκη ενός άνδρα για μια διαδήλωση που έγινε σε ουκρανικό έδαφος το 2016.
Στα εδάφη που κατέλαβαν το 2014, η καταστολή πολιτικών ακτιβιστών είναι ιδιαίτερα σοβαρή στην Κριμαία. Δεκάδες έχουν φυλακιστεί με πλαστές κατηγορίες, με τρόπο που θυμίζει τον κατασταλτικό μηχανισμό στην ίδια τη Ρωσία.
Με κλασικό αποικιακό στυλ, οι ρωσικές αρχές επιχειρούν –ενάντια στην τοπική αντίσταση– να διώξουν την ουκρανική γλώσσα από τα σχολεία. Όλες οι θρησκείες εκτός από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία αντιμετωπίζουν διώξεις: όχι μόνο έχουν στοχοποιηθεί οι μάρτυρες του Ιεχωβά, διάφορες προτεσταντικές και ισλαμικές κοινότητες, αλλά και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, εξήγησαν οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε συνέντευξη Τύπου τον περασμένο μήνα.
Η αντίσταση στην εισβολή συνεχίζεται. Η πιο πρόσφατη έκθεση του Περιφερειακού Κέντρου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Λουχάνσκ, Alternative, περιλαμβάνει δεκάδες παραδείγματα μικρής κλίμακας, ατομικών διαμαρτυριών. Μόνο στην Κριμαία, μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο υπήρχαν 590 διώξεις για «απαξίωση» των δυνάμεων κατοχής. Στη Ζαπορίζια, η FSB ισχυρίστηκε ότι συνέλαβε τρεις έφηβους μέλη μιας ομάδας με το όνομα «Black Sabotage» για επίθεση στις δυνάμεις κατοχής.
Σχόλιο
Η ρωσική κατοχή ουκρανικών εδαφών έχει πολλά κοινά με άλλες ιμπεριαλιστικές κατοχές ανά τους αιώνες. Συνοδεύεται από έντονη ρωσική εθνικιστική ρητορική και από προσπάθειες διαγραφής της γλώσσας, της θρησκείας και του πολιτισμού της Ουκρανίας – ιστορικά, της μεγαλύτερης αποικίας της Ρωσίας.
Η κατοχή υποστηρίζεται από τον τρόμο, ξεκινώντας με τον εναέριο πόλεμο κατά των ανυπεράσπιστων αμάχων – πολλοί από αυτούς, βρίσκονται στα νότια και ανατολικά της χώρας, είναι εκείνοι οι Ρωσόφωνοι που οι εισβολείς υποτίθεται ότι προστάτευαν.
Ακόμη και τώρα, δύο χρόνια μετά την εισβολή, εμείς στο ευρωπαϊκό εργατικό κίνημα που υποστηρίζουμε το δικαίωμα των Ουκρανών να αμυνθούν ενάντια σε αυτήν την επίθεση συχνά επιπληττόμαστε, όχι μόνο από τους απολογητές του Πούτιν αλλά και από τους «ειρηνιστές», που ισχυρίζονται ότι ο πρωταρχικός σκοπός της δράσης της Ρωσίας είναι να αμυνθεί από την επίθεση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ.
Ο χαρακτήρας της κατοχής και η στρατιωτικοποίηση των κατεχόμενων εδαφών με σκοπό τις περαιτέρω επιθέσεις στην Ουκρανία, διαψεύδουν ακόμη παραπάνω αυτή τη βαθιά λανθασμένη λογική.
———————————-
Σημείωση: Τα ρωσικά κατεχόμενα εδάφη
Περίπου το 18% του ουκρανικού εδάφους είναι κατεχόμενο από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων:
(i) την αυτόνομη δημοκρατία της Κριμαίας, που προσαρτήθηκε από τη Ρωσική Ομοσπονδία το 2014.
(ii) τμήματα της περιοχής του Ντόνετσκ και το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής του Λουχάνσκ, που ελέγχονται από το 2014 από υποστηριζόμενους από τη Ρωσία αυτονομιστές που ίδρυσαν μη αναγνωρισμένες «λαϊκές δημοκρατίες». Αυτές περιελάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανικής περιοχής του Ντονμπάς που παράγει άνθρακα και σίδηρο. Το 2014-17 ο πληθυσμός εκτιμάται ότι μειώθηκε στο μισό, κυρίως λόγω της μετανάστευσης σε άλλες περιοχές της Ουκρανίας και στη Ρωσία. Τον Φεβρουάριο του 2022, δύο ημέρες πριν από την ολοκληρωτική εισβολή, αυτές οι «δημοκρατίες» αναγνωρίστηκαν από τη Ρωσία.
(iii) τμήματα των περιοχών Kherson, Mykolayiv και Zaporizhzhya που εισέβαλαν το 2022.
Τον Σεπτέμβριο του 2022 η ρωσική κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι προσάρτησε ολόκληρο το Ντόνετσκ, το Λουχάνσκ, τη Χερσώνα και τη Ζαπορίζια, συμπεριλαμβανομένων των πρώην «δημοκρατιών» και των περιοχών που εξακολουθούν να βρίσκονται υπό ουκρανικό έλεγχο.
– Φωτογραφία κειμένου: «Επιστράτευση» στο κατεχόμενο Donbass, 2023. Φωτογραφία: Kharkiv Human Rights Protection Group / YouTube
— Το People & Nature έχει δημοσιεύσει άρθρα σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη ρωσική κυριαρχία στα κατεχόμενα εδάφη, από το 2014, συμπεριλαμβανομένων:
Το τέλος του Γιανούκοβιτς είναι μια αρχή (Μάρτιος 2014)
Ουκρανοί, Ρώσοι και Ευρωπαίοι ενάντια στον πόλεμο του Πούτιν (Μάρτιος 2014)
Ανατολική Ουκρανία: πέρα από τα θραύσματα (Μάιος 2014)
Ουκρανία: ο πόλεμος ως μέσο κοινωνικού ελέγχου (Οκτώβριος 2014)
Ουκρανία: τα αφεντικά σφίγγουν τη βίδα, αλλά τελικά το σπείρωμα της βίδας θα σπάσει (Σεπτέμβριος 2015)
Εργασία σκλάβων στο Λούγκανσκ: τι «πέτυχε» ο πόλεμος (Οκτώβριος 2016)
Ουκρανία: «Χρειαζόμαστε νέους τρόπους οργάνωσης» (Αύγουστος 2017)
Ουκρανία: οι γυναίκες οργανώνονται στην εμπόλεμη ζώνη (Μάρτιος 2018)
Οι ανθρακωρύχοι του Λουγκάνσκ αψηφούν τις αρχές (Ιούνιος 2020)
Οι μικροί βοηθοί του Πούτιν υπονομεύουν την αλληλεγγύη (Δεκέμβριος 2021)
Οι «δημοκρατίες» για τις οποίες αγωνίζεται ο Πούτιν (Μάρτιος 2022)
Ουκρανία: οι πηγές κινδύνου ενός ευρύτερου πολέμου (Μάρτιος 2022)
Η Δυτική πρωτεύουσα, ο πολεμοχαρής Πούτιν και η καταστροφή της κλιματικής πολιτικής (Μάιος 2023)
Ο πολιτικός κρατούμενος της Κριμαίας Bohdan Ziza: «Η αντιπολεμική μου δράση ήταν μια κραυγή από καρδιάς» (Ιανουάριος 2024)
