Μια συνέντευξη με μέλος της YPJ, που δόθηκε στο ελευθεριακό περιοδικό Freedom. Μετάφραση από το Freedom News, Ευθύμης Χατζηθεοδώρου.
-Πώς θα περιγράφατε την ιδέα του Δημοκρατικού Έθνους σε ανθρώπους που δεν έχουν ξανακούσει για την έννοια αυτή;
Το μοντέλο του Δημοκρατικού Έθνους επιδιώκει τη δημιουργία μιας ελεύθερης ζωής για τους διαφορετικούς λαούς μέσα σε μια δημοκρατική και ηθικοπολιτική κοινωνία με την ίδια πατρίδα. Εκφράζει την ενότητα των ελεύθερων και ίσων ατόμων μέσα σε ένα πολυεθνικό, πολύγλωσσο σύστημα χωρίς περιθώρια για ταξικές διακρίσεις και κρατικούς διαχωρισμούς. Το μοντέλο προέκυψε από την κριτική ενάντια στον χαρακτήρα του έθνους-κράτους που επιδιώκει να εδραιώσει την εχθρότητα μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών, γλωσσών και εθνών. Αντιθέτως, το μοντέλο του Δημοκρατικού Έθνους βασίζεται σε πολλές κοινότητες στις οποίες κάθε κοινότητα έχει το δικαίωμα να εκφράζεται και να οργανώνεται σύμφωνα με την κοινή πολιτιστική, γλωσσική, εθνική ή θρησκευτική της ταυτότητα, αλλά ταυτόχρονα συμμετέχει σε μια κοινή οργανωτική διαδικασία. Ο εμπνευστής του μοντέλου του Δημοκρατικού Έθνους, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, λέει: “Το δημοκρατικό έθνος περιλαμβάνει όχι μόνο λαούς όλων των πολιτισμών, εθνοτήτων και θρησκειών, αλλά και τα άτομα που μοιράζονται θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες”.
Και επίσης: “Για τις κοινωνίες, το μοντέλο του έθνους-κράτους δεν είναι παρά μια παγίδα και ένα δίκτυο καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Η έννοια του Δημοκρατικού Έθνους αντιστρέφει αυτόν τον ορισμό. Ο ορισμός ενός Δημοκρατικού Έθνους που δεν δεσμεύεται από άκαμπτα πολιτικά όρια, μια γλώσσα, έναν πολιτισμό, μια θρησκεία και μια ερμηνεία της ιστορίας σηματοδοτεί την πολλαπλότητα και συνύπαρξη των κοινότητων καθώς και των ελεύθερων και ίσων πολιτών που είναι μαζί και αλληλέγγυοι μεταξύ τους. Το Δημοκρατικό Έθνος επιτρέπει στους ανθρώπους να γίνουν οι ίδιοι έθνος, χωρίς να στηρίζονται στην εξουσία και το κράτος, να γίνουν έθνος μέσω της -τόσο αναγκαίας- πολιτικοποίησης. Στόχος του είναι να αποδείξει ότι όχι μόνο μέσω της πολιτικοποίησης, αλλά και με την απουσία κράτους ή κάποιου είδους ανάληψης εξουσίας, μπορεί να δημιουργηθεί ένα έθνος με αυτόνομους θεσμούς στον κοινωνικό, διπλωματικό και πολιτιστικό τομέα, καθώς και στην οικονομία, το δίκαιο και την αυτοάμυνα, να οικοδομηθεί έτσι ως Δημοκρατικό Έθνος”.
Οι διάφορες κοινότητες στο πλαίσιο του μοντέλου του Δημοκρατικού Έθνους είναι οργανωμένες μεταξύ τους στο πλαίσιο ενός συνομοσπονδιακού συστήματος. Αυτό το συνομοσπονδιακό σύστημα βασίζεται στη συμμετοχή των από τα κάτω, με τη διαδικασία λήψης αποφάσεων στα συμβούλια και τις κομμούνες. Η ισχυρότερη πολιτική οντότητα είναι η μικρότερη μονάδα της κοινωνίας: η κοινότητα. Από τις κομμούνες και μετά, η κοινωνία οργανώνεται από κάτω προς τα πάνω. Οι γενικές συνελεύσεις στην κορυφή δεν κυβερνούν τους ανθρώπους που βρίσκονται από κάτω τους, αλλά εκτελούν διοικητικά καθήκοντα και εφαρμόζουν τη βούληση των κοινοτήτων. Όλοι οι αντιπρόσωποι που αποστέλλονται στα αμέσως ανώτερα πολιτικά όργανα μεταφέρουν επιτακτικές εντολές. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να απομακρυνθούν άμεσα από τις θέσεις τους αν δεν εργάζονται σύμφωνα με τη βούληση των συμβουλίων ή των κοινοτήτων.
Επιπλέον, με το σύστημα των “συμπροέδρων” εγγυάται ότι κάθε πολιτικό όργανο εκπροσωπείται από δύο άτομα, έναν άνδρα και μια γυναίκα. Το ποσοστό των γυναικών 50% σε κάθε πολιτικό όργανο στο πλαίσιο του συστήματος του Δημοκρατικού Έθνους εγγυάται τη συμμετοχή των γυναικών σε όλα τα επίπεδα. Οι θρησκευτικές, εθνικές ή πολιτιστικές μειονότητες, καθώς και τα μέλη της νεολαίας, έχουν ένα ποσοστό που εξασφαλίζει τη συμμετοχή τους σε ανώτερα διοικητικά όργανα και γενικές συνελεύσεις.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι το μοντέλο του Δημοκρατικού Έθνους απαντά στην κρίση που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που ζουν σε μια γη που κυβερνάται και διαιρείται επί χίλια χρόνια από διαφορετικές αυτοκρατορίες και έθνη-κράτη. Η Μέση Ανατολή είναι ένα μοναδικό μωσαϊκό διαφορετικών λαών που όλοι θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να ζουν ειρηνικά και αρμονικά χωρίς να εγκαταλείπουν την πολιτιστική τους ταυτότητα. Το μοντέλο του Δημοκρατικού Έθνους λαμβάνει ως βάση κοινές αξίες, αρχές και δικαιώματα και όχι μια αυστηρή ή εθνικιστική αντίληψη της εθνικής ταυτότητας. Η εθνότητα του μοντέλου του Δημοκρατικού Έθνους δεν κατασκευάζεται με τη βία από τους κυβερνώντες, αλλά δημιουργείται από τη δημοκρατική βούληση των ίδιων των ανθρώπων.
-Τα τελευταία 11 χρόνια, είδαμε την επανάσταση της Ροζάβα να ανθίζει μπροστά σε τεράστιες αντιξοότητες, πρώτα από τον ISIS και τώρα από το τουρκικό κράτος. Πώς η ιδέα του Δημοκρατικού Έθνους ενώνει τους ανθρώπους απέναντι σε τέτοιες αντιξοότητες;
Ο λαός της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας ήταν και είναι εκτεθειμένος στις πιο τρομερές φρικαλεότητες, όπως αυτές που πραγματοποιήθηκαν από το ISIS ή πραγματοποιούνται από το τουρκικό κράτος. Μετά από χρόνια πολέμου, ο λαός κατάλαβε πολύ καλά ότι στοχοποιείται επειδή πιστεύει στο παράδειγμα του Δημοκρατικού Έθνους. Ο λόγος για τον οποίο η Βόρεια και Ανατολική Συρία δέχεται τόσο σφοδρές επιθέσεις είναι επειδή οι άνθρωποι εδώ τόλμησαν να σκεφτούν και να ζήσουν έξω από τα σύνορα που τους επέβαλαν επί αιώνες οι ηγεμονικές δυνάμεις των εθνών-κρατών. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα βασίζεται στη διαίρεση των ανθρώπων. Το ιεραρχικό εκμεταλλευτικό ταξικό σύστημα, ο ρατσισμός και το 5000 ετών σύστημα της πατριαρχίας διαιρούν τους ανθρώπους. Αυτός ο διαχωρισμός είναι απαραίτητος για να μπορούν οι εξουσιαστές να καταπιέζουν, να ελέγχουν και να κυβερνούν. Η έννοια του Δημοκρατικού Έθνους και η εφαρμογή της στην Επανάσταση της Ροζάβα σηματοδοτεί μια ιστορική εναλλακτική λύση σε αυτό το σύστημα. Στη Βόρεια και Ανατολική Συρία, οι γυναίκες έβαλαν τα θεμέλια για μια κοινωνία που επιδιώκει να ζει σε άμεση δημοκρατία, να έχει μια οικονομία βασισμένη σε συνεταιρισμούς και να προσπαθεί να ζει σε αρμονία με τη φύση. Η σχέση μεταξύ του λαού που δεσμεύεται από την ιδέα του Δημοκρατικού Έθνους και των βίαιων επιθέσεων της Τουρκίας και του ISIS πρέπει να γίνει καλά κατανοητή. Οι επιθέσεις συμβαίνουν επειδή οι άνθρωποι πιστεύουν στο παράδειγμα. Επειδή η καπιταλιστική νεωτερικότητα φοβάται τον τρίτο δρόμο, την εναλλακτική λύση που αντιπροσωπεύει αυτό το μοντέλο. Και όσο περισσότερες επιθέσεις συμβαίνουν, τόσο περισσότερο οι άνθρωποι δένονται με το Δημοκρατικό Έθνος, επειδή είναι η μόνη λύση για τη βία που προκαλεί η καπιταλιστική νεωτερικότητα στη Μέση Ανατολή.
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο ο λαός είναι δεμένος είναι οι θυσίες που έχει κάνει για την υπεράσπισή του μοντέλου. Οι άνθρωποι εδώ έχουν δεκάδες χιλιάδες μάρτυρες που έδωσαν τη ζωή τους για να τερματίσουν το λεγόμενο χαλιφάτο του ISIS, να πολεμήσουν τη βίαιη τουρκική κατοχή και να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους να αυτοοργανώνουν τις κοινότητές τους. Εδώ, ο λαός μας λέει ότι κάθε μάρτυρας είναι μια υπόσχεση. Αυτό που εννοούν είναι ότι είναι υποχρεωμένοι να συνεχίσουν το δρόμο των μαρτύρων για να προστατεύσουν τις αξίες για τις οποίες αγωνίστηκαν και να αναπτύξουν ακόμη παραπέρα το μοντέλο του Δημοκρατικού Έθνους. Στη Βόρεια και Ανατολική Συρία, συναντάει κανείς πολλές οικογένειες που έχουν χάσει διάφορα μέλη της οικογένειάς τους στον αγώνα για μια ελεύθερη ζωή. Ένα παράδειγμα είναι η οικογένεια του Ferhad Derik, ο οποίος δολοφονήθηκε από τουρκικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος στο σπίτι του μόλις πριν από λίγες ημέρες, στις 27 Οκτωβρίου 2023. Ήταν διοικητής των SDF που είχε ενταχθεί στο YPG στην αρχή της επανάστασης. Είχε πάρει μέρος σχεδόν σε όλες τις μάχες εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και διοικούσε και δίδασκε τις δυνάμεις εδαφικής αυτοάμυνας για πολλά χρόνια. Επτά μέλη της οικογένειάς του έδωσαν τη ζωή τους προστατεύοντας την επανάσταση, όπως ο δίδυμος αδελφός του, ο οποίος μαρτύρησε πολεμώντας το ISIS και ο ξάδελφός του μαρτύρησε προστατεύοντας τον λαό των Γιαζίντι από τη γενοκτονία που πραγματοποίησε το ISIS εναντίον τους στα τέλη του 2014. Ένα άλλο μέλος της οικογένειάς του ήταν ο αναπληρωτής συμπρόεδρος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Αυτόνομης Διοίκησης της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας, ο οποίος δολοφονήθηκε από τουρκικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος ενώ βρισκόταν στη Suleymaniya, στο Νότιο Κουρδιστάν/Βόρειο Ιράκ. Αυτή όμως δεν είναι η μόνη οικογένεια στη Βόρεια και Ανατολική Συρία που έκανε τόσο βαριές θυσίες. Η ύπαρξη δεκάδων χιλιάδων μαρτύρων που όλοι έδωσαν τη ζωή τους για τα πιστεύω τους, κάνει τους ζωντανούς ακόμη πιο δεμένους με τις αρχές που ενσάρκωσαν.
Μια άλλη σημαντική πτυχή για την κατανόηση της δέσμευσης του λαού στην επανάσταση είναι ότι ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν βρισκόταν στη Συρία για σχεδόν 20 χρόνια. Μέχρι το 1998, είχε υποδεχτεί χιλιάδες ανθρώπους – επαναστάτες, διεθνιστές και πολλούς απλούς ανθρώπους, ανάμεσά τους πολλές γυναίκες, μητέρες, ακόμη και παιδιά – στην ακαδημία του. Τους άκουγε, τους δίδασκε πολιτική, ιστορία και κοινωνιολογία και συζητούσε για τις σοσιαλιστικές αρχές, τις μεθόδους αντίστασης στην καταπίεση και τους τρόπους δημιουργίας μιας ελεύθερης ζωής. Η αδιάκοπη προσπάθεια και η αφοσίωσή του έδωσαν ελπίδα στους ανθρώπους και φύτεψαν το πνεύμα της αντίστασης και την επιθυμία για μια τέτοια ζωή. Το έργο και οι προσπάθειές του έθεσαν τα θεμέλια για την επανάσταση της Ροζάβα που θα ξεκινούσε χρόνια αργότερα από τους ανθρώπους που εμπνεύστηκαν από την πρακτική και τη θεωρία του Οτσαλάν. Οι άνθρωποι της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας είναι, επομένως, ιδιαίτερα πολιτικοποιημένοι. Γνωρίζουν γιατί δέχονται επιθέσεις και ποιες είναι οι αξίες και οι αρχές τους. Δεδομένου ότι έχουν κάνει τόσες πολλές θυσίες, οι άνθρωποι εδώ είναι ιδιαίτερα αφοσιωμένοι στο να ακολουθήσουν το δρόμο των μαρτύρων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σε κάθε κηδεία ή διαδήλωση, θα ακούσετε τις φωνές των Αράβων, των Κούρδων, των Ασσυρίων, των Αρμενίων και άλλων ανθρώπων να φωνάζουν ότι δεν θα επιτρέψουν ποτέ να πετύχει η στρατηγική του εχθρού και ότι θα υπερασπιστούν την επανάστασή τους μέχρι την τελευταία σταγόνα του αίματός τους.
-Γνωρίζουμε μέσα από τις ιστορίες συντρόφων όπως ο Sehid Haki Karer και ο Kemal Pir ότι το κουρδικό κίνημα ήταν διεθνιστικό από την αρχή. Πώς ο διεθνισμός/οι διεθνιστές που συνεργάζονται με το YPG/YPJ συμβάλλουν στο Δημοκρατικό Έθνος που οικοδομείται στη Ροζάβα;
Υπήρχε ένα ιδιαίτερα διεθνιστικό πνεύμα από την αρχή του Κινήματος για την Ελευθερία του Κουρδιστάν. Φυσικά, το κίνημα ακολούθησε αρχικά τη γραμμή των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, αλλά το κίνημα δεν είχε ποτέ σκοπό να αναπτύξει την ιδέα μιας ελεύθερης ζωής αποκλειστικά για τους Κούρδους. Με την εμφάνιση του μοντέλου του Δημοκρατικού Έθνους, ο διεθνιστικός χαρακτήρας του κινήματος αυξήθηκε ακόμη περισσότερο και όλο και περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο κατανόησαν την ιστορική σημασία της επαναστατικής διαδικασίας στο Κουρδιστάν. Αυτό το πνεύμα μπορεί επίσης να βρεθεί στην Επανάσταση της Ροζάβα. Από την αρχή, διεθνιστές από πολλές χώρες εντάχθηκαν στις τάξεις της επανάστασης. Στην αρχή, οι περισσότεροι διεθνιστές ερχόντουσαν να ενταχθούν στις δυνάμεις του YPG/YPJ επειδή κατάλαβαν ότι οι αξίες αυτής της επανάστασης δεν ήταν κάτι που ανήκε μόνο στους Κούρδους αλλά σε όλη την ανθρωπότητα. Πήραν την προστασία αυτής της επανάστασης στην πλάτη τους και θυσίασαν τη ζωή τους για να την υπερασπιστούν. Οι διεθνιστές μάρτυρες δημιούργησαν μια τεράστια άυλη αξία όχι μόνο για τους ανθρώπους εδώ στη Βόρεια και Ανατολική Συρία αλλά για όλους τους καταπιεσμένους και ελευθερόφιλους ανθρώπους του κόσμου. Ακόμα και σήμερα, οι διεθνιστές αποτελούν ενεργό μέρος της επανάστασης. Εκτός από τη συμμετοχή τους στις μονάδες αυτοάμυνας, συμμετέχουν σε διάφορα έργα στην κοινωνία, μεταφράζοντας και διαδίδοντας το παράδειγμα ή βοηθώντας στη δημιουργία δημοκρατικών συμμαχιών παγκοσμίως. Η πιο κρίσιμη πτυχή της συμμετοχής των διεθνιστών στην Επανάσταση της Ροζάβα είναι η ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ των επαναστατικών κινημάτων και η διάδοση όσων γίνονται στο Κουρδιστάν. Πιστεύουμε ότι ο Δημοκρατικός Συνομοσπονδισμός δεν είναι μόνο ένα μοντέλο για τη Μέση Ανατολή, αλλά μια εναλλακτική λύση στο ιμπεριαλιστικό, καπιταλιστικό και πατριαρχικό σύστημα που μπορεί να εφαρμοστεί παντού.
-Από τις αρχές Οκτωβρίου, το φασιστικό τουρκικό κράτος έχει προχωρήσει σε μεγάλης κλίμακας βομβαρδισμούς των υποδομών της Ροζάβα. Ποιος ήταν ο αντίκτυπος αυτών των βομβαρδισμών; Πώς μοιάζει η αυτοάμυνα όταν δέχεσαι επίθεση από τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ;
Από τις 4 Οκτωβρίου και έπειτα, η Τουρκία πραγματοποίησε αεροπορικούς βομβαρδισμούς μεγάλης κλίμακας εναντίον υποδομών ζωτικής σημασίας στη Βόρεια και Ανατολική Συρία. Οι κυριότεροι στόχοι κατά τη διάρκεια αυτών των επιθέσεων ήταν 11 εγκαταστάσεις ηλεκτρικής ενέργειας, πολυάριθμες εγκαταστάσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου, τρία εργοστάσια, σταθμοί ύδρευσης κ.λπ. Τα χτυπήματα συνέβησαν επίσης ακριβώς δίπλα στον καταυλισμό προσφύγων Washokani, όπου ζουν εκτοπισμένοι από τη Serekaniye. Οι επιθέσεις αυτές, για παράδειγμα, προκάλεσαν πανικό στον προσφυγικό καταυλισμό. Σε γενικές γραμμές, περίπου 5 εκατομμύρια άνθρωποι πλήττονται δραστικά από τα χτυπήματα κατά των υποδομών. Ολόκληρες πόλεις έμειναν χωρίς ρεύμα. Αυτό συμβαίνει σε μια περιοχή που ήδη υποφέρει από την έλλειψη των αναγκαίων για την καθημερινή ζωή αγαθών. Οι πρώτες εκτιμήσεις για τις υλικές ζημιές μιλούν για κόστος 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων των καμένων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αλλά αυτή είναι μόνο μια πτυχή της καταστροφής για έναν λαό που ήδη ζει με πολύ λίγα. Οι επιθέσεις προκάλεσαν επίσης τον τραυματισμό πολλών αμάχων και τον θάνατο 10 ανθρώπων, εκ των οποίων τα δύο ήταν παιδιά ηλικίας εννέα και δέκα ετών. Η Τουρκία σφαγίασε επίσης σε ένα περιστατικό 6 και, σε ένα άλλο, 29 μέλη των Δυνάμεων Εσωτερικής Ασφάλειας. Στις 8 Οκτωβρίου, η Τουρκία χτύπησε την ακαδημία των δυνάμεων καταπολέμησης των ναρκωτικών στο Hamza Beg, Dêrîk, με σειρά αεροπορικών επιδρομών, προκαλώντας 29 θανάτους και πολλούς βαριά τραυματίες. Η ακαδημία αναγκάστηκε να σταματήσει τις εργασίες της. Οι επιθέσεις έχουν επίσης τεράστια ψυχολογική επίδραση στον πληθυσμό, επειδή στοχεύουν κυρίως αμάχους και, επίσης, αποτελούν τη συνέχιση πολυετών επιθέσεων. Μπορούμε να πούμε ότι από τις 21 Ιουνίου του 2020, όπου η Τουρκία στοχοποίησε τρεις γυναίκες που εργάζονταν για το γυναικείο κίνημα Kongra Star, χωρίς καμία διακοπή, οι επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και οι αεροπορικές επιδρομές στη περιοχή συνεχίζονται. Αυτές οι επιθέσεις παραβιάζουν πολυάριθμους διεθνείς νόμους. Περιλαμβάνουν τις λεγόμενες “διπλές επιθέσεις”, όπου στοχοποιούνται και τα άτομα που έρχονται να βοηθήσουν τους τραυματίες μετά την επίθεση (βομβαρδίζουν το ίδιο σημείο δύο φορές δηλαδή), ενώ έχουν πολλές φορές στοχοποιήσει πολίτες και πολιτικούς από τις δυνάμεις αυτοάμυνας που έσωσαν τον κόσμο από το ISIS (YPJ, YPG, SDF). Η επίθεση κατά των υποδομών δεν ήταν επίσης η πρώτη αυτού του είδους- τον περασμένο Νοέμβριο είχε συμβεί μια παρόμοια αλλά μικρότερη επίθεση. Η Τουρκία επιχειρεί να καταλάβει μεγάλης κλίμακας περιοχές της βόρειας Συρίας και του βόρειου Ιράκ, συμπεριλαμβανομένης της Ροζάβα και του Νότιου Κουρδιστάν. Για να το επιτύχει αυτό, η Τουρκία χρησιμοποιεί διάφορα μέσα. Η Τουρκία προσπαθεί να κάνει σιγά σιγά την καθημερινή ζωή αφόρητη, επιτιθέμενη στις υποδομές, εκτοπίζοντας με τη βία ή σφαγιάζοντας τον πληθυσμό και δολοφονώντας τους πρωτοπόρους αυτής της επανάστασης, είτε εργάζονται στον πολιτικό τομέα είτε στην αυτοάμυνα.
Οι επιθέσεις αυτές δεν έγιναν χωρίς τη σιωπηρή συναίνεση άλλων δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Αυτό είναι προφανές διότι ο Διεθνής Συνασπισμός για την καταπολέμηση του ISIS εξακολουθεί να είναι παρών στην περιοχή και καμία κίνηση της Τουρκίας δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς να το γνωρίζουν. Σίγουρα, όλοι γνωρίζουμε ότι ήταν ο λαός της Ροζάβα και οι δυνάμεις αυτοάμυνας που αγωνίστηκαν με επιτυχία κατά του ISIS εδώ και επίσης ήρθαν να βοηθήσουν το Σενγκάλ όταν αντιμετώπιζε γενοκτονία από το ISIS το 2014. Αλλά το είδος της φρίκης που έφερε το ISIS εναντίον του λαού και οι μέθοδοι πολέμου του δεν είναι το μόνο πράγμα που έχει να αντιμετωπίσει ο λαός: Το ΝΑΤΟ διεξάγει πόλεμο υψηλής τεχνολογίας εναντίον της περιοχής. Είναι πρόκληση να υπερασπιστείς τον εαυτό σου απέναντι σε έναν στρατό μη επανδρωμένων αεροσκαφών τουρκικής κατασκευής και διεθνούς υποστήριξης. Η Τουρκία έχει καταστρέψει τη δική της οικονομία επενδύοντας σε αυτόν τον πόλεμο υψηλής τεχνολογίας.
Η οργάνωση των ανθρώπων αυτής της περιοχής ενάντια σε αυτόν τον πόλεμο σημαίνει οργάνωση ενάντια σε αυτού του είδους τις επιθέσεις. Σημαίνει επίσης να οργανώσουμε και να εκπαιδεύσουμε πρώτα ολόκληρη την κοινωνία. Σημαίνει ότι κάθε φυσιολογικός άνθρωπος πρέπει να προσαρμόσει τη ζωή του ώστε να σταθεί απέναντι σε αυτές τις επιθέσεις και να αντισταθεί ενώ οι συνθήκες της ζωής είναι δύσκολες. Η προοπτική γι’ αυτό έχει δημιουργηθεί εδώ και πολλά χρόνια από τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν και έχει ονομαστεί Επαναστατικός Λαϊκός Πόλεμος. Μιλάει για έναν πόλεμο στα πλαίσια της νόμιμης αυτοάμυνας. Οι γυναίκες και η νεολαία παίζουν τον κεντρικό ρόλο της αυτοάμυνας γιατί αποτελούν τον πυρήνα της κοινωνίας. Αλλά περιλαμβάνει επίσης πολλές διαφορετικές πτυχές, όπως η ανάγκη να επιδιώξουμε τελικά πολιτικές λύσεις, ενώ πρέπει να υπάρχει αυτοάμυνα μπροστά σε έναν τέτοιο πόλεμο.
Το πιο σημαντικό είναι ότι η υπεράσπιση αυτής της επανάστασης επικεντρώνεται γύρω από τις δημοκρατικές δυνάμεις. Η διπλωματία μεταξύ των δημοκρατικών ή αντικαπιταλιστικών δυνάμεων και κινημάτων είναι επίσης μια ουσιαστική πτυχή αυτού. Αλλά το αποφασιστικό σημείο είναι η οργάνωση της αυτοάμυνας της κοινωνίας, που σημαίνει πρώτα απ’ όλα τη δημιουργία και τη διδασκαλία της νοοτροπίας της αυτοάμυνας. Αυτός ο αγώνας δεν περιορίζεται στην παραδοσιακή αντίληψη του στρατού, αλλά μιλάει για την ολότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, με κυριότερο, πρώτο επίκεντρο τη δημιουργία της ελευθερίας των γυναικών και της οικολογικής ζωής. Χρειάζεται πολλή πεποίθηση και δημιουργικότητα για να αντισταθούμε σε έναν στρατό του ΝΑΤΟ. Απαιτεί επίσης την αλληλεγγύη και τη φιλία των δημοκρατικών, αντικαπιταλιστικών, φεμινιστικών, σοσιαλιστικών και αναρχικών δυνάμεων, ατόμων και κινημάτων παγκοσμίως.
-Πώς θα μπορούσαν οι ιδέες του Δημοκρατικού Έθνους να βοηθήσουν στην εύρεση πολιτικών λύσεων για τη Μέση Ανατολή και τον κόσμο; Αναφέρομαι ιδιαίτερα στη παρούσα συγκιρία και τη γενοκτονία των Παλαιστινίων από το ισραηλινό κράτος. Πώς θα μπορούσαν οι ιδέες του Οτσαλάν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν αυτή την κατάσταση;
Για να κατανοήσουμε πώς ο δημοκρατικός συνομοσπονδισμός μπορεί να αποτελέσει λύση για τη Μέση Ανατολή, πρέπει να αναλύσουμε την ιστορία των τελευταίων αιώνων στα εδάφη μας. Η παρουσία διαφορετικών εθνοτικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών ομάδων χαρακτήριζε ανέκαθεν τις περιοχές στις οποίες ζούμε. Πολιτισμοί με εντελώς διαφορετική προέλευση συναντιούνται σε αυτά τα εδάφη εδώ και χιλιάδες χρόνια. Υπήρξαν, βέβαια, συγκρούσεις και αντιθέσεις. Η Κάτω Μεσοποταμία υπήρξε η αφετηρία της σημιτικής γενεαλογίας, η οποία σήμερα εκπροσωπείται στην περιοχή από τους Άραβες, τους Εβραίους και τους Σύριους- η Άνω Μεσοποταμία ήταν η αφετηρία της άριας γενεαλογίας, η οποία περιλαμβάνει τους Κούρδους, τους Πέρσες, τους Αρμένιους κ.λπ. Τον 11ο αιώνα μ.Χ., τουρκικοί πληθυσμοί από την Κεντρική Ασία μετακινήθηκαν προς τη σημερινή Ανατολία, ιδρύοντας γρήγορα την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Όλοι αυτοί οι λαοί συνέχισαν να ζουν σε αυτά τα εδάφη για εκατοντάδες χρόνια- όλοι αυτοί οι λαοί, οι γλώσσες και οι πολιτισμοί συνέβαλαν και συμβάλλουν ακόμη και σήμερα στη ζωντάνια αυτών των εδαφών. Η συνύπαρξη δεν ήταν πάντα αποκλειστικά ειρηνική, αλλά οι γενοκτονικές πολιτικές των σημερινών φασιστικών καθεστώτων είναι κάτι καινούργιο. Η θεμελιώδης αλλαγή επήλθε όταν το έθνος-κράτος έγινε σχεδόν ο μοναδικός τρόπος πολιτικής διοίκησης μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στα εδάφη μας, η πολυεθνική οθωμανική αυτοκρατορία διαλύθηκε και ξεκίνησε η διαδικασία οικοδόμησης του τουρκικού έθνους-κράτους και αυτή η εθνικιστική ή σοβινιστική ιδεολογία εξαπλώθηκε. Εξαιτίας αυτών των ιδεών οι Αρμένιοι, οι Έλληνες και οι Ασσύριοι υπέστησαν εκτοπίσεις και γενοκτονία, και εξαιτίας αυτών των ιδεών οι Λαζ αφομοιώθηκαν- εξαιτίας αυτών των ιδεών οι Κούρδοι υπέστησαν διάφορες γενοκτονίες, βρέθηκαν χωρισμένοι σε τέσσερα κράτη και ενώ και στα τέσσερα αυτά κράτη η κουρδική πολιτιστική ταυτότητα καταπιέστηκε.
Η σιωνιστική ιδεολογία, που γεννήθηκε στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, βασίστηκε στην ιδέα της δημιουργίας ενός εβραϊκού κράτους, επομένως και πάλι ενός εθνοτικά και θρησκευτικά ομοιογενούς κράτους, στη “γη της Σιών”, δηλαδή στο έδαφος που συνήθως προσδιορίζεται ως Παλαιστίνη/Ισραήλ. Η γενοκτονία από το ναζιστικό καθεστώς στη Γερμανία και οι φασιστικές διώξεις ανάγκασαν τον εβραϊκό λαό να μεταναστεύσει. Πολλοί επηρεάστηκαν από τη σιωνιστική ιδεολογία και μετανάστευσαν στο έδαφος της Παλαιστίνης/Ισραήλ. Το κράτος του Ισραήλ γεννήθηκε το 1948. Μέχρι την έλευση του Σιωνισμού, οι αραβικοί, χριστιανικοί και εβραϊκοί πληθυσμοί συνυπήρχαν στα εδάφη αυτά, μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες και ασπάζονταν τη χριστιανική, την εβραϊκή και τη μουσουλμανική θρησκεία. Οι καταλήψεις γης και οι καταχρήσεις που έφερε η άφιξη των εθνικών κρατών στην περιοχή από τον Ιορδάνη ποταμό μέχρι τη Μεσόγειο είναι πρόσφατη και γνωστή ιστορία. Η πρόταση του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού, επομένως, γίνεται μια εναλλακτική λύση σε αντίθεση με εκείνη των κρατών. Μια λύση στην οποία οι διαφορετικού χρώματος άνθρωποι μπορούν να συνυπάρξουν, αυτοκαθοριζόμενοι και επιλέγοντας συλλογικά το μέλλον τους. Μια λύση στην οποία στόχος είναι η οικοδόμηση μιας πολιτικής και ηθικής κοινωνίας, πολιτικής με την έννοια ότι μπορεί να επιλέξει και να καθορίσει το μέλλον της με βάση συλλογικές αποφάσεις, και ηθικής με την έννοια ότι αυτές οι συλλογικές αποφάσεις βασίζονται σε αξίες που υπερασπίζονται τις ανάγκες όλων των σημερινών λαών.
Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν μιλάει για την κατάσταση στη Παλαιστίνη-Ισραήλ, και λέει:
“Ως κάποιος που κατάγεται από την Ούρφα, η ταπεινή μου πρόταση γι’ αυτούς είναι να αναζητήσουν μια λύση στο πλαίσιο του δημοκρατικού εκσυγχρονισμού που προσπαθώ να αναπτύξω στο μανιφέστο μου (το σημερινό έθνος-κράτος του Ισραήλ είχε άμεση εμπλοκή στη σύλληψη, την καταδίκη και την τιμωρία μου- γεγονός που με έκανε να γράψω τα κείμενα υπεράσπισης). Αναμφίβολα, οι διανοούμενοι με εβραϊκές ρίζες έχουν πολύ ανεπτυγμένες ιδέες σχετικά με αυτό. Βέβαια, το όλο ζήτημα δεν μπορεί να λυθεί μόνο με την ανάπτυξη ιδεών. Ο εβραϊκός λαός πρέπει να προσεγγίσει ξανά τη δημοκρατική κουλτούρα της Μέσης Ανατολής με βάση τις αρχές και την ηθική. Σύμφωνα με τη γεωπολιτική ενός έθνους-κράτους της Μέσης Ανατολής, το έθνος-κράτος του Ισραήλ πρέπει πάντα να βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου. Δεν γίνεται να σβήσει όμως η φωτιά με φωτιά. Ακόμη και αν το Ισραήλ αποκτήσει αυτοπεποίθηση γνωρίζοντας ότι οι ηγεμονικές δυνάμεις της καπιταλιστικής νεωτερικότητας είναι με το μέρος του, αυτό δεν θα είναι ποτέ αρκετό για να λύσει το πρόβλημα στη ρίζα του. Κενάνε σύστημα δεν θα μπορέσει ποτέ να προσφέρει μακροχρόνια ασφάλεια αν δεν ξεπεράσει την καπιταλιστική νεωτερικότητα. Χωρίς την εξεύρεση λύσης για την οργάνωση και τη ζωή της εβραϊκής κοινωνίας, και κυρίως για το ζήτημα του Ισραήλ, ούτε οι κοινωνίες της Μέσης Ανατολής ούτε αυτές του κόσμου θα μπορέσουν να λύσουν τα προβλήματά τους. Κανένα παράδειγμα δεν διδάσκει τόσο ξεκάθαρα όσο το Ισραήλ και η Παλαιστίνη ότι η προοπτική των εθνικών κρατών δεν είναι ικανή να λύσει τα προβλήματά τους, αλλά αντίθετα τα επιδεινώνει. Τεράστια χρηματικά ποσά επενδύθηκαν στους πολέμους μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης και χύθηκε πολύ αίμα. Όλα αυτά άφησαν τεράστια προβλήματα που δεν είναι εύκολο να λυθούν.
Στην περίπτωση του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, μπορεί κανείς να δει το ξεπεσμό της καπιταλιστικής νεωτερικότητας και του παραδείγματός της για το έθνος-κράτος. Ο εβραϊκός λαός είναι ένας από τους βασικούς λαούς που συνθέτουν την Μέση Ανατολή. Η άρνησή τους και η γενοκτονία προκαλούν μεγάλη ζημιά σε όλους. Έγινε σαφές ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει μια ζωή ειρήνης και ασφάλειας με τους Λεβιάθαν, οι οποίοι μάλιστα πραγματοποίησαν γενοκτονία στον ίδιο τον εβραϊκό λαό. Ο εβραϊκός λαός, καθώς και ο αρμενικός και ο ασσυριακός λαός, μπορούν να ανασυγκροτηθούν ως Δημοκρατικό Έθνος και να λάβουν εύκολα μέρος στον “Δημοκρατικό Συνομοσπονδισμό της Μέσης Ανατολής”.
Όσον αφορά το θέμα αυτό, η ιδέα ενός “Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού της Ανατολικής Μεσογείου” θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή αρχή. Στο πλαίσιο αυτού του σχεδίου, οι δογματικές αντιλήψεις των θρησκευτικών και εθνικών ταυτοτήτων θα μπορούσαν να μετασχηματιστούν υπέρ μιας πιο ευέλικτης και ανοιχτόμυαλης κατανόησης των ταυτοτήτων και το Ισραήλ θα μπορούσε να μεταμορφωθεί σε ένα δημοκρατικό έθνος που θα ήταν περισσότερο αποδεκτό. Χωρίς καμία αμφιβολία, ο ίδιος μετασχηματισμός θα χρειαζόταν και για τους γείτονες του Ισραήλ. Οι έντονες εντάσεις, οι συγκρούσεις και ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή μεταμορφώνουν τη νεωτερικότητα. Τα βαθιά κοινωνικά και εθνικά προβλήματα δεν μπορούν να επιλυθούν χωρίς μετασχηματισμό της νεωτερικότητας. Και μόνο η ίδια η αραβοϊσραηλινή αντίθεση δείχνει την αναγκαιότητα ενός μετασχηματισμού της νεωτερικότητας. Αν το κυρίαρχο σύστημα δεν μπορεί να λύσει τα βασικά προβλήματα, τότε το ίδιο το σύστημα πρέπει να διαλυθεί. “Η δημοκρατική νεωτερικότητα είναι μια εναλλακτική λύση σε αυτή τη διάλυση”.
Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που καταστρέφει τη Μέση Ανατολή είναι η λανθασμένη ερμηνεία του Ισλάμ, η οποία οδηγεί σε φονταμενταλιστικές ερμηνείες, ενισχύοντας τη βία και την καταπίεση κατά των γυναικών και ολόκληρης της κοινωνίας. Όπως γνωρίζετε, ένα από τα κύρια σημεία εστίασης του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού είναι η απελευθέρωση των γυναικών. Θεωρούμε ότι η απελευθέρωση των γυναικών είναι το κλειδί για την απελευθέρωση της κοινωνίας. Αν καταφέρουμε να απελευθερώσουμε τις γυναίκες, αν οργανώσουμε τις γυναίκες ώστε να είναι σε θέση να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, τότε τους δίνουμε τα εργαλεία για να αποτρέψουμε την εξάπλωση των φονταμενταλιστικών καθεστώτων. Υπό αυτή την έννοια, ο δημοκρατικός συνομοσπονδισμός αποτελεί λύση στα προβλήματα της Μέσης Ανατολής. Περιλαμβάνει επίσης τη στροφή προς ένα δημοκρατικό Ισλάμ που αναγνωρίζει τα δικαιώματα και τις αξίες των γυναικών και οικοδομεί θετικές σχέσεις με άλλες θρησκείες.
Αν κοιτάξουμε ευρύτερα ολόκληρο τον κόσμο, χωρίς να προσπαθήσουμε σε αυτό το πλαίσιο να αναλύσουμε κάθε περιοχή ξεχωριστά, μπορούμε να δούμε μια γενική κατάσταση χάους, και δεν υπάρχει κανένα μέρος στον κόσμο όπου τα έθνη-κράτη φέρνουν πραγματικές λύσεις για τους ανθρώπους. Ο φιλελευθερισμός και ο καπιταλισμός καταστρέφουν τις αξίες που κρατούν την κοινωνία ενωμένη. Μια οικολογική κρίση τεραστίων διαστάσεων έρχεται στο εγγύς μέλλον. Στα μέρη όπου οι γυναίκες δεν κρατούνται στο σπίτι ως υπηρέτριες, τα σώματα και οι ταυτότητές τους πωλούνται ως εμπορεύματα, οι επαναστατικές ομάδες που εξακολουθούν να αντιστέκονται στο σύστημα διαχωρίζονται και κατακερματίζονται. Οι προσωπικότητες γίνονται όλο και πιο αδύναμες μπροστά στο σύστημα, ανίκανες να φέρουν λύση. Αυτή είναι μια κατάσταση στην οποία χρειαζόμαστε απεγνωσμένα και επειγόντως μια ολιστική λύση όπως έχει γίνει απολύτως κατανοητό από τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν.
