Δίνουμε τον λόγο στους άμεσα εμπλεκόμενους. Συνέντευξη του Αυτολεξεί με τον Παλαιστίνιο Mussa’ab Bashir (μεταφραστή, δημοσιογράφο και πρώην πολιτικό κρατούμενο). IN ENGLISH HERE
- Σε ευχαριστούμε που δέχτηκες να μας μιλήσεις. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς να συνομιλούμε με ανθρώπους που έχουν βρεθεί εδώ και χρόνια στο πεδίο του αγώνα για την ελευθερία των Παλαιστινίων από μία προοδευτική σκοπιά. Ακούμε και βλέπουμε καθημερινά το μακελειό που διεξάγεται στη Γάζα. Τι θα ήθελες να μας πεις για την κατάσταση εκεί αυτή τη στιγμή;
Αυτός είναι ο χειρότερος γύρος επιθετικότητας που λαμβάνει χώρα στην Παλαιστίνη μετά τη Νάκμπα [συμφορά/καταστροφή] του 1948 ή την εθνοκάθαρση που πραγματοποίησαν οι σιωνιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις για την εγκαθίδρυση του σιωνιστικού καθεστώτος που ονομάζεται «κράτος του Ισραήλ». Πρόκειται για μια αναπόφευκτη έκρηξη που προκλήθηκε από την πολυετή ερμητική πολιορκία που επιβλήθηκε στη Λωρίδα της Γάζας.
Το 70% των ανθρώπων στη Γάζα είναι πρόσφυγες από τη γη που εκκαθαρίστηκε εθνοτικά από το Ισραήλ, το 90% των παιδιών έχουν διάφορα ψυχολογικά τραύματα. Το 80% των ανθρώπων ζει σε διατροφική ανασφάλεια λόγω της φτώχειας που προκαλείται κυρίως από την πολιορκία, περιττό να πούμε ότι το ποσοστό ανεργίας μεταξύ των νέων έφτασε φέτος το 65%. Ήταν αναπόφευκτο ότι ο λαός θα εκραγεί. Η Χαμάς, μια ισλαμιστική οργάνωση της μπουρζουαζίας που κυβερνά τη Γάζα, το είδε να έρχεται και επιδίωξε να κατευθύνει την έκρηξη προς τα έξω. Αλλά δεν πρέπει να καταλάβει κανείς ότι ο κύριος λόγος δεν είναι η ισραηλινή αποικιοκρατία και η πολιτική του αποκλεισμού.
- Γνωρίζουμε πως πριν από τις 7 Οκτώβρη το Ισραήλ συνταρασσόταν από μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στον Νετανιάχου. Λιγότερο γνωστό, όμως, είναι ότι, πράγματι, και η Γάζα στο εσωτερικό της είχε πολλές εντάσεις. Γνωρίζουμε για απεργίες εργαζομένων Παλαιστινίων και για μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στο καθεστώς της Χαμάς. Πες μας δυο λόγια για τους αγώνες που διεξήγαγαν οι Παλαιστίνιοι από τα κάτω. Πόσο θεωρείς ότι ο παλαιστινιακός λαός εκπροσωπούνταν από την κυβέρνησή του (πράγμα για το οποίο κατηγορείται συλλογικά, συχνά, από τα κυρίαρχα μέσα);
Σίγουρα η 7η Οκτωβρίου ήταν η συνέπεια, όχι η αιτία. Οι διαδηλώσεις κατά του Νετανιάχου έγιναν για να διατηρηθεί το σιωνιστικό καθεστώς βιώσιμο, όχι για λόγους ισότητας με τους γηγενείς Παλαιστίνιους. Όσον αφορά τους αγώνες κατά της Χαμάς, ειλικρινά δεν υπάρχει ακόμη κάποια αντιπροσωπευτική οργάνωση από την πλευρά της εργατικής τάξης. Και λέω “ακόμη”, διότι, πράγματι, έλαβαν χώρα διαδηλώσεις ενάντια στη διαφθορά, την καταστολή και τον παρασιτικό μπουρζουάδικο υπεργολαβικό ρόλο της Χαμάς.
Οι πιο μαζικές συγκεντρώσεις έγιναν το 2019, όταν νέοι άνθρωποι, κυρίως άνεργοι, βγήκαν στους δρόμους με το σύνθημα «Θέλουμε να ζήσουμε!» Η απάντηση της Χαμάς ήταν άγρια, κατασταλτική και βίαιη σε όλες τις περιπτώσεις. Η Χαμάς μέσα σε μια εβδομάδα συνέλαβε περίπου 3.000 ανθρώπους στα στρατόπεδα εκπαίδευσής της, τους βασάνισε και τους κακομεταχειρίστηκε. Φέτος, έλαβε χώρα ακόμη ένα πιο μικρό κύμα διαμαρτυρίας. Όμως η απουσία μιας οργάνωσης ήταν βασικά ένας λόγος για την άκαρπη κατάληξη αυτών των διαδηλώσεων.
Τα λεγόμενα αριστερά κόμματα στην Παλαιστίνη, δεν είναι αυτά που νομίζει ο κόσμος –σαν αυτά που ηγούνταν του αγώνα στις δεκαετίες του 1970 και 1980–, σήμερα αυτά τα κόμματα καθοδηγούνται από μια παρασιτική αστική τάξη που πρέπει να διατηρήσει τα συμφέροντά της μέσω του δικτύου των ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και κάποιους Αμερικανούς δωρητές.
Για να καταλάβουμε πώς η Χαμάς έφτασε στην εξουσία στη Λωρίδα της Γάζας, πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στο σύστημα το πολιτικό της Παλαιστίνης. Με λίγα λόγια: Το “Παλαιστινιακό Κοινοβούλιο” που εκπροσωπεί όλο τον παλαιστινιακό λαό, όπου κι αν βρίσκεται, ονομάζεται “Εθνικό Συμβούλιο”. Το Εθνικό Συμβούλιο είναι το κύριο όργανο της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης [PLO]. Αυτό το όργανο δεν διεξήγαγε ποτέ εκλογές, οπότε ο Γιάσερ Αραφάτ και τώρα ο Μαχμούντ Αμπάς είναι παράνομοι με βάση την παλαιστινιακή νομοθεσία. Η PLO, χωρίς να συμβουλευτεί τον παλαιστινιακό λαό, υπέγραψε τη συμφωνία του Όσλο, αναγνωρίζοντας το Ισραήλ, παραιτούμενη από πάνω από το 70% της Παλαιστίνης και το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστινίων προσφύγων (περίπου το 70% του συνόλου του παλαιστινιακού λαού). Σύμφωνα με τη συμφωνία του Όσλο, η PLO δημιούργησε μια τοπική διοίκηση για τη διαχείριση της ζωής των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας – 2 περιοχές της Παλαιστίνης όπου ζουν οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι που έφυγαν μετά τη Νάκμπα του 1948. Οι υπόλοιποι βρίσκονται εκτός της χώρας, σε προσφυγικούς καταυλισμούς.
Η διοίκηση αυτή ονομάζεται “Παλαιστινιακή Αρχή” [PA]. Η PA διαθέτει μια συνέλευση που ονομάζεται “Νομοθετικό Συμβούλιο”. Μόνο οι κάτοικοι της Λωρίδας της Γάζας και της Δυτικής Όχθης μπορούν να ψηφίσουν για να εκλέξουν τα μέλη του νομοθετικού συμβουλίου, δηλαδή λιγότερο από το 30% όλων των Παλαιστινίων στον κόσμο. Η Χαμάς κέρδισε τις εκλογές αυτού του νομοθετικού συμβουλίου το 2006 με μεγάλο ποσοστό. Ήταν κυρίως μια αντίδραση του κόσμου ενάντια στη διαφθορά του κόμματος του Γιάσερ Αραφάτ και του Μαχμούντ Αμπάς, ακόμη και Παλαιστίνιοι Χριστιανοί και Εβραίοι ψήφισαν τη Χαμάς! Τέτοια πράγματα έχουν συμβεί σε πολλές χώρες, πρόκειται για τη λεγόμενη τιμωρητική ψήφο.
Έτσι, η Χαμάς και το κόμμα του Αμπάς δεν έχουν εξαρχής το δικαίωμα να εκπροσωπούν ολόκληρο τον παλαιστινιακό λαό. Εξάλλου, οι επόμενες εκλογές του Νομοθετικού Συμβουλίου θα έπρεπε να είχαν γίνει το 2010.
Αυτό σημαίνει ότι η Χαμάς και το κόμμα του Αμπάς βρίσκονται παράνομα ακόμη και μέσα στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη. Δεν θέλουν πραγματικά να διεξαχθούν εκλογές, ούτε του Εθνικού Συμβουλίου, ούτε του Νομοθετικού Συμβουλίου, επειδή είναι ευχαριστημένοι με τα πραγματικό μοίρασμα της πίτας. Αυτό είναι το στυλ της παλαιστινιακής παρασιτικής αστικής τάξης.
- Στην πρόσφατη εισήγησή σου, στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Διεθνές Βήμα για την ενότητα του εργαζόμενου λαού στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ, ανέφερες ότι έχεις και ο ίδιος διωχθεί για τις ιδέες σου;
Υπήρξα πολιτικός κρατούμενος στις φυλακές του Ισραήλ. Ήμουν μέλος του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης [PFLP] – ένα μαρξιστικό παναραβικό κόμμα και μια από τις συνιστώσες της PLO. Η PLO είναι μια πολιτική ομπρέλα που περιλαμβάνει πολλές παρατάξεις. Αποχώρησα όμως από το PFLP πριν από 10 χρόνια, διότι είναι ένα κόμμα που καθοδηγείται από την αστική τάξη, ένας δορυφόρος της Παλαιστινιακής Αρχής.
- Βλέπουμε, ταυτόχρονα, πως οι εθνικισμοί και η συντήρηση έχουν πάρει το πάνω χέρι αυτή τη στιγμή στην περιοχή, ενώ και σε παγκόσμιο επίπεδο σηκώνουν κεφάλι – πράγμα που πηγαίνει ακόμη πιο πίσω τις προσπάθειες για επίλυση. Όμως θα θέλαμε να προβάλλουμε την άλλη πλευρά των πραγμάτων! Για παράδειγμα, έχεις μιλήσει για τη δραστηριότητά σου σε κάποια από τα κιμπούτς που δέχτηκαν την επίθεση στις 7 Οκτώβρη. Μπορείς να μας πεις περισσότερα για αυτή την προσπάθειά σας εκεί και τι είχατε πετύχει; Ήταν μια σημαντική προσπάθεια συναδέλφωσης των 2 λαών, που πρέπει πάντα να αναδεικνύεται.
Πρόκειται για ένα εγχείρημα με φίλους και συντρόφους που εργάζονται στο “De-colonizer” – ένα εργαστήριο έρευνας και τέχνης που έχει ως στόχο την εξεύρεση τρόπων αποαποικιοποίησης του Ισραήλ. Ιδρύθηκε από αντι-σιωνιστές Ισραηλινούς εβραίους. Έχει από κοινού γηγενείς Παλαιστίνιους και Εβραίους μετανάστες ως μέλη και συνεργάτες. Μέσα από αυτό το εγχείρημα, γράφτηκε το πρώτο βιβλίο στα εβραϊκά για την παλαιστινιακή Νάκμπα στην ισραηλινή συλλογική συνείδηση, το οποίο και μετέφρασα στα αραβικά.
Με το De-colonizer, συγκεντρώσαμε χάρτες, ζητήσαμε από τους πρόσφυγες που είναι ακόμα ζωντανοί να εντοπίσουν πάνω στους χάρτες ό,τι θυμούνται, σπίτια, σχολεία κ.λπ. Στη συνέχεια, οι Ισραηλινοί συνάδελφοι «καρφίτσωσαν» τα διάφορα μέρη πάνω στο έδαφος. Ένα βίντεο καθώς και φωτογραφίες τραβήχτηκαν και από τις δύο πλευρές. Μετά από αυτό, οργανώθηκε μια έκθεση μέσα στην γκαλερύ – στο μοναδικό κτίριο [στην περιοχή al-Ma’in] που δεν καταστράφηκε στη Νάκμπα. [*] Εκεί έγινε μια συζήτηση, ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων του κιμπούτς ήταν με το άνευ όρων δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστινίων προσφύγων, αν και πολλοί από αυτούς είχαν προσβληθεί από τον σιωνισμό και αντιδρούσαν έντονα.
Υπάρχουν και άλλοι «αγώνες». Μικροσκοπικοί, όπως ο δικός μας, αλλά σίγουρα έπειτα από αυτόν τον τρομερό κύκλο της βίας θα αναδυθούν πολλά σοβαρά ερωτήματα, τα οποία θα αποτελούν το πρώτο βήμα για να αναληφθεί δράση από τον καταπιεσμένο λαό. Αυτό βέβαια θα πάρει χρόνο.
- Ποιο είναι το όραμά σου για μία καθολική επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος και την ελευθερία των Παλαιστινίων; Αναφέρθηκες για ένα ομόσπονδο και κοσμικό όραμα στην περιοχή, πράγμα που μας εξέπληξε θετικά.
Όχι ομοσπονδιακό, η πραγματική διαίρεση της γης είναι αποικιοκρατική και απαρτχάιντ. Χρειαζόμαστε ένα κοσμικό και δημοκρατικό σοσιαλιστικό κράτος, όπου οι άνθρωποι ανεξαρτήτως θρησκείας ή γλώσσας θα κυβερνούν με δημοκρατικές εκλογές, όπου οι ελευθερίες θα είναι εγγυημένες μέσα από ένα σοσιαλιστικό Σύνταγμα. Ο σοσιαλισμός είναι μια σωτήρια σωσίβια λέμβος, γιατί η αναδιοργάνωση του χώρου, η επιστροφή των προσφύγων στη γη που παραμορφώθηκε ή αξιοποιήθηκε με καπιταλιστικό τρόπο, η επανακατοίκηση, η ανέγερση νέων σπιτιών, η επίλυση των ιδιοκτησιακών ζητημάτων με δίκαιο τρόπο, η προστασία του περιβάλλοντος, η απόδοση ευθυνών στους εγκληματίες πολέμου και η μεταβατική δικαιοσύνη και πολλά άλλα, χρειάζονται ένα αντιπροσωπευτικό σώμα/κράτος που να εργάζεται για το συμφέρον της νέας κοινωνίας, για το συμφέρον των εργαζομένων και των εκμεταλλευόμενων, ώστε να αποφευχθεί η καταστροφή που συνέβη στη Νότια Αφρική μετά το απαρτχάιντ, όπου ο διαχωρισμός έγινε κοινωνικοοικονομικός.
- Υπάρχουν δυνάμεις στην περιοχή που να συντάσσονται με κάτι τέτοιο;
Όχι. Αυτή είναι η ιδέα ενός μικρού αριθμού ανθρώπων, που όμως αυξάνεται. Είναι θέμα συνειδητοποίησης για την ώρα.
- Ευχαριστούμε από καρδιάς!
————————————————————————
[*] Γίνεται αναφορά ειδικά στo κιμπόυτς Nir Oz. Εκεί έγινε η συζήτηση και η εν λόγω έκθεση στην “White House” γκαλερύ – το μοναδικό κτήριο που δεν καταστράφηκε στην ευρύτερη παλαιστινιακή περιοχή al-Ma’in. Το κιμπούτς δέχτηκε την επίθεση της 7ης Οκτώβρη. Διευθυντής του χώρου και συνοδοιπόρος σύντροφος στο όλο εγχείρημα ήταν ο Haim Perry που σήμερα κρατείται ανάμεσα στους ομήρους στη Γάζα.
