Δημοσίευση: Αλέξανδρος Σχισμένος | Ακολουθούν μικρά αποσπάσματα από το Μανιφέστο της Ομοσπονδίας Καλλιτεχνών του Παρισιού (15 Απριλίου 1871).
Η τέχνη πάντα υπήρξε πολιτική. Στην Κομμούνα του Παρισιού του 1871 καλλιτέχνες όλων των κλάδων και τεχνίτες, χωρίς διακρίσεις φύλου ή καταγωγής, έφτιαξαν το δικό τους Μανιφέστο.
Δείτε λίγα αποσπάσματα και προσέξτε, αν γνωρίζετε Ιστορία της Τέχνης –που είναι χρήσιμο αλλά όχι αναγκαίο–, προσέξτε τα ονόματα που υπογράφουν και σκεφτείτε ότι οι διώκτες τους (εκτός του αρχιφονιά Θιέρσου) ξεχάστηκαν:
«Οι καλλιτέχνες του Παρισιού, ακολουθώντας τις αρχές της Δημοκρατίας της Κομμούνας, δημιούργησαν μια Ομοσπονδία. Αυτή η ένωση όλων των καλλιτεχνικών διανοιών έχει ως βάση:
– την ελεύθερη ανάπτυξη της τέχνης, απαλλαγμένη από κάθε κυβερνητική εποπτεία και από όλα τα προνόμια
– την ισότητα των δικαιωμάτων μεταξύ όλων των μελών της ομοσπονδίας
– την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια κάθε καλλιτέχνη που τίθεται υπό την προστασία όλων μέσω της δημιουργίας μιας επιτροπής που εκλέγεται από την καθολική ψηφοφορία των καλλιτεχνών.
[….] Αυτή η κυβέρνηση του κόσμου των τεχνών από τους καλλιτέχνες έχει ως αποστολή της:
– τη διατήρηση των θησαυρών του παρελθόντος,
– την εφαρμογή και τον φωτισμό όλων των στοιχείων του παρόντος,
– την αναγέννηση του μέλλοντος μέσω της παιδείας
[…] Τα μνημεία, από καλλιτεχνικής άποψης, μουσεία και ιδρύματα του Παρισιού που περιέχουν πινακοθήκες, συλλογές και βιβλιοθήκες έργων τέχνης που δεν ανήκουν σε ιδιώτες, ανατίθενται στη φύλαξη και τη διοικητική εποπτεία της επιτροπής. Θα τα ανεγείρει, θα τα συντηρεί και θα τα ρυθμίζει, θα συμπληρώνει σχέδια, απογραφές, ευρετήρια και καταλόγους, θα τα θέτει στη διάθεση του κοινού για να ενθαρρύνει τις μελέτες και να ικανοποιεί την περιέργεια των επισκεπτών, θα διαπιστώνει την κατάσταση διατήρησης των κτιρίων, θα υποδεικνύει τις επείγουσες επισκευές και θα υποβάλλει συχνά στην Κομμούνα απολογισμό των εργασιών της.
Η επιτροπή καλεί όλους τους πολίτες να της στέλνουν όλες τις προτάσεις, τα σχέδια, τις εκθέσεις και τις γνώμες που έχουν ως στόχο την πρόοδο της τέχνης, την ηθική ή πνευματική χειραφέτηση των καλλιτεχνών ή την υλική βελτίωση της τύχης τους.
Τέλος, με τον λόγο, με την πένα, με το μολύβι, με τη λαϊκή αναπαραγωγή αριστουργημάτων και με έξυπνες και εποικοδομητικές εικόνες που μπορούν να διαδοθούν σε αφθονία και να εκτεθούν στα δημαρχεία των πιο ταπεινών χωριών της Γαλλίας, η επιτροπή θα εργαστεί για την αναγέννησή μας, τη γέννηση της κοινοτικής πολυτέλειας, τη μελλοντική λαμπρότητα και την Παγκόσμια Δημοκρατία».
Υπογράφουν:
GUSTAVE COURBET, MOULINET, STEPHEN MARTIN, ALEXANDRE JOUSSE, ROSZEZENCH, TRICHON, DALOU, JULES HÉREAU, C. CHABERT, H. DUBOIS, A. FALEYNIÈRE, EUGÈNE POTTIER, PERRIN, A. MOUILLIARD.
ΒΛ. ΕΠΙΣΗΣ
Κοινοτική πολυτέλεια σημαίνει ότι η καθεμιά και ο καθένας δεν έχουν δικαίωμα απλώς στο μερίδιό τους, αλλά στο μερίδιό τους από τα καλύτερα.
Το πολιτικό φαντασιακό της Παρισινής Κομμούνας μέσα από το νέο βιβλίο της Κριστίν Ρος
