Σημερά, Κυριακή, το Αυτολεξεί πάει Πειραιά σε μία συζήτηση-εκδήλωση για την προοπτική της οικολογίας και της δημοκρατιας μέσα στο αστικό πεδίο. Διαλέξαμε και ανεβάζουμε μία ενδιαφέρουσα σχετική μπροσούρα του 2006 που μας έστειλαν φίλοι. Εκδόθηκε από την τότε Πρωτοβουλία αναρχικών Πειραιά, Πόλη: Πειραιάς, Χρονολογία έκδοσης: 2006
Αυτή η μπροσούρα κυκλοφόρησε σε πολύ μικρό αριθμό αντιτύπων με αφορμή τις δημοτικές εκλογές του 2006, ασκώντας παράλληλα και μια κριτική στον “Καποδίστρια 1”. Στην παρούσα μορφή έχουν προστεθεί κάποιες σημειώσεις και δύο προσθήκες.
Περιεχόμενα:
ΠΡΟΛΟΓΟΣ (πέντε σημεία ) …5 | ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ… 8 | Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΣΗΜΕΡΑ | ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ…12 | ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ…18 | ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ…22 ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΑΣ…29 | ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ…36 | ΕΠΙΛΟΓΟΣ – ΔΡΑΣΗ…42 |
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι. (Μικρό ιστορικό αφιέρωμα)
1. Αμεσοδημοκρατικές και κοινωνιστικές ρίζες του αναρχισμού …45
2. Αποφάσεις του συνεδρίου της Αναρχικής Λίγκας για τη Δημοκρατία και την Ειρήνη, 1878 (οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης ) … 49
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ.
Αναρχική κοινωνιολογία του φεντεραλισμού … 56
«Οι ψηφοφόροι, αυτή η θλιβερή αφαίρεση του πολίτη, καλούνται κάθε τέσσερα χρόνια να εκλέξουν τα δημοτικά τους συμβούλια, όχι βέβαια για να αυτοδιαχειριστούν τις ανάγκες τους, αλλά για να παραχωρήσουν το δικαίωμα διαχείρισης, για τέσσερα χρόνια, σε κάποιους άλλους εν λευκώ».
…«Η αποξένωση και η αλλοτρίωση αγγίζει τα όρια της τραγωδίας -και δεν είναι μόνο η αλλοτρίωση από την εργασία που μετατράπηκε σε μισθωτή δουλεία και τώρα σε «απασχόληση». Δεν είναι μόνο η αλλοτρίωση από τα παραγόμενα αγαθά, που μετατρέπονται σε εμπορεύματα. Δεν είναι μόνο η αποξένωση από τον ελεύθερο χρόνο, που έχει μετατραπεί σε νέα σκλαβιά, μέσα από την αναγκαστική καταναλωτική μαζική διασκέδαση, εξαιτίας της πλήξης, της ανίας και της κατάθλιψης (απόρροια του τρόπου ζωής που επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστημα). Δεν είναι μόνο η αποξένωση από το ταξίδι και την περιήγηση, που έχει μετατραπεί σε μαζικό τουρισμό. Δεν είναι μόνο η αποξένωση από την πόλη, που μετατρέπεται σε πολεοδομικό σύστημα, ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα και ιδιωτικό χώρο, αλλά είναι κύρια, η αποξένωση από την κοινότητα μέσα από την ιδιώτευση’ από την ίδια μας την εαυτότητα σαν βιωματική κατάσταση, μέσα από τη θεαματοποίηση της πραγματικής ζωής και τη μετατροπή μας σε παθητικούς δέκτες και θεατές’ από την ίδια τη Φύση που μεταβάλλεται σιγά σιγά από το σύστημα, σε τεχνο-φασιστικό περιβάλλον και οικονομικό μέγεθος, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και την έμβια ζωή πάνω στον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου».
…«Αυτές οι Πόλεις οι όμορφες, οι καθαρές, οι ευχάριστες, οι ερωτικές, οι ηλιόλουστες (χωρίς την τρύπα του όζοντος), οι οποίες δεν θα’ χουν δημοτικό άρχοντα, ούτε δημοτικά συμβούλια αλλά κοινωνικά συμβούλια και γενικές συνελεύσεις, όπου θα παίρνονται όλες οι αποφάσεις που αφορούν «τα της Πόλης», από όλους τους πολίτες της που μετέχουν ενεργά και ισότιμα ασκώντας πολιτική (διαχείριση της λειτουργίας της Πόλης)…»
