Στις 4 Απριλίου του 2012 αυτοκτονεί στο Σύνταγμα, μπροστά στη Βουλή των 300, ο Δ. Χριστούλας ένας 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός, μπροστά στη λαίλαπα των μέτρων και της κρίσης…
Ο αυτόχειρας είχε επάνω του ένα σημείωμα, όμοιο με άλλο που άφησε στο σπίτι για να το βρει η κόρη του.
Το σημείωμα έλεγε:
«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μία αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι’ αυτή. Επειδή έχω μία ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικοφ, ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για την διατροφή μου. Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι (πίατσα πορέτο του Μιλάνου)».
Αυτά είναι τα γεγονότα. Όλα όσα ακολούθησαν μετά είναι, καλόπιστες ή κακόπιστες, ερμηνείες.
Στο σημείο που έφυγε, υπήρχε το σημείωμα ενός νέου: «To όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία… μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομα μας είναι Αντίσταση».
Ήδη όμως από την πρώτη στιγμή της είδησης της αυτοκτονίας του ξεκίνησε μια εμφανής προσπάθεια “δολοφονίας χαρακτήρα”. Τα ΜΜΕ προσπάθησαν να υποβιβάσουν το γεγονός ψελλίζοντας κάτι για ψυχολογικά προβλήματα, για την ηλικία του, για χρέη. Απάντησαν με τον μόνο τρόπο που ήξεραν, τη συκοφαντία απέναντι στον δράστη.
Από το gerogriniaris.blogspot:
“Ένας συνταξιούχος φαρμακοποιός, ο Δημήτρης Χριστούλας αυτοκτόνησε σήμερα. Σύσσωμη η πολιτική ηγεσία, οι πλασιέ του τρόμου και της ελπίδας δηλαδή, δήλωσε είτε τη λύπη της, είτε τον αποτροπιασμό της. Γιατί όμως; Ποιος δεν το περίμενε;; Είναι ομολογημένο πλέον πως ως λύση για την «οικονομική κρίση» επιλέχθηκε η εσωτερική υποτίμηση. Αυτό όλοι ξέρανε πως σημαίνει την εξαθλίωση ορισμένων πρώην νοικοκυραίων, αξιοπρεπών και υπερήφανων. Γιατί η αυτοκτονία ενός από αυτούς κάνει σήμερα εντύπωση; Μήπως γιατί «φεύγοντας» φρόντισε να δείξει τους αυτουργούς του εγκλήματος;”
Δημοσίευση: Ιωάννα-Μαρία Μαραβελίδη
