Σε μια από τις πιο δύσκολες και επισφαλείς περιόδους του Πολιτισμού, λόγω της πανδημίας, οι καλλιτέχνες συνεχίζουν τον αγώνα τους καθώς την Πέμπτη 1η Οκτωβρίου διοργάνωσαν εκ νέου κινητοποίηση στην Πλατεία Συντάγματος. Παρακάτω δημοσιεύουμε ένα κατατοπιστικό κείμενο για την τρέχουσα κατάστασή τους και το τι διεκδικούν:
«Η αντοχή μας εξαντλήθηκε. Είναι πλέον ζήτημα επιβίωσης» – Κείμενο από την ΟΜΑΔΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ-ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ-ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ #SupportArtWorkers:
Το χρονικό του παραλόγου. Τρίτη 15/09-Τρίτη 22/09: Πόσες ανακοινώσεις, πόσα μέτρα, πόσος εμπαιγμός χωράει σε μια εβδομάδα;
•Τρίτη 15/09
Ανακοίνωση μέτρων
1. Αναστολή λειτουργίας κέντρων διασκέδασης με ζωντανή μουσική.
2. Μείωση χωρητικότητας σε συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις (όπου θεατρικές παραστάσεις βλέπε ΚΑΙ παραστάσεις χορού γιατί κανείς σε αυτή την κυβέρνηση δεν γνωρίζει ότι ΔΕΝ είναι το ίδιο!)
•Τετάρτη 16/09
Αιφνίδια ακύρωση φεστιβάλ και άλλων παραστάσεων τις μέρες που ακολούθησαν χωρίς ΚΑΜΙΑ επίσημη ανακοίνωση.
•Παρασκευή 18/09
Ανακοίνωση νέων μέτρων: Αναστέλλονται οι συναυλίες σε ανοιχτούς και κλειστούς χώρους όπως και οι προβολές σε κλειστούς κινηματογράφους.
•Δευτέρα 21/09
Παραίτηση του ΔΣ του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και πάγωμα της εκταμίευσης των χρημάτων που προορίζονταν για τους κινηματογραφιστές.
•Τρίτη 22/09
Ανακοίνωση νέων μέτρων: Αναστέλλονται οι θεατρικές παραστάσεις σε ανοιχτούς χώρους. Στον μοναδικό δηλαδή χώρο, όπου μπορούν να τηρηθούν και να ελεγχθούν με απόλυτη ακρίβεια και προσοχή οι απαραίτητες αποστάσεις ασφαλείας. Γιατί ως γνωστόν: “Στο ανοιχτό θέατρο κολλάει ενώ σε εκκλησίες, μετρό και δημόσιες υπηρεσίες δεν κολλάει”. Α ναι. ΚΑΙ στα αεροπλάνα “δεν κολλάει” αφού έτσι το απαίτησαν οι εταιρείες.
Ανά τρεις περίπου μέρες, λοιπόν, οι υπεύθυνοι, αφού αρχικά ακυρώνουν -κατά περίπτωση και σπασμωδικά- παραστάσεις/φεστιβάλ και ανακοινώνουν μέτρα απαγόρευσης (που προφανώς είχαν μελετήσει πολύ καλά), αποφασίζουν στη συνέχεια ότι αυτά τα μέτρα δεν λειτουργούν και προχωρούν σε ΝΕΑ (!) μέτρα απαγόρευσης, μέχρι που τελικά δεν έμεινε τίποτα όρθιο που να μπορούν να απαγορεύσουν. Κι όλα αυτά, σε πλήρη πανικό, χωρίς κανέναν απολύτως σχεδιασμό και κυρίως χωρίς καμία φροντίδα, καμία ενημέρωση και τελικά κανένα ενδιαφέρον για το μακροπρόθεσμο μέλλον του Πολιτισμού και των εργαζομένων γύρω από αυτόν.
Οι εργαζόμενοι στις τέχνες είναι, για άλλη μια φορά στην παρούσα συγκυρία, ο μοναδικός κλάδος στον οποίο αφαιρείται βίαια το δικαίωμα στην εργασία. Ο καλλιτεχνικός κλάδος είναι ο πρώτος που βάλλεται και ο πρώτος που με χαρακτηριστική πια αδιαφορία και ευκολία από τη μεριά της Κυβέρνησης, καλείται να πληρώσει τα σπασμένα.
Την ίδια ακριβώς στιγμή που η Υπουργός Πολιτισμού δηλώνει ότι “τηρήθηκαν απολύτως τα μέτρα στις παραστάσεις και ότι καμία θεατρική εκδήλωση δεν είναι υπεύθυνη για κανένα κρούσμα”. Την ίδια στιγμή που είμαστε ίσως η τελευταία χώρα στην Ευρώπη όπου δεν έχει ανακοινωθεί κανένα πλάνο για τη λειτουργία για το Φθινόπωρο-Χειμώνα.
Την ίδια στιγμή που σε τόσες αλλεπάλληλες ανακοινώσεις δεν έγινε η παραμικρή αναφορά σε αποζημιώσεις των εργαζομένων στα θεάματα που ακυρώθηκαν ή στους χώρους διεξαγωγής, μετακυλίοντας αυτόματα το βάρος στους διοργανωτές.
Την ίδια στιγμή που δεν υπάρχει απολύτως καμία ενημέρωση για το τι θα γίνει τελικά με τα χρήματα που δικαιούνται οι κινηματογραφιστές.
Την ίδια στιγμή που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε να εργαστούμε από τον Μάρτιο.
Την ίδια στιγμή που οι ΜΕΘ αυξομειώνονται ανά ανακοίνωση, οι συρμοί του μετρό περνούν ανά 6 λεπτά, στα σχολεία οι μαθητές αυξάνονται ανά τάξη, ο έλεγχος στα αεροδρόμια γίνεται με αλγόριθμο και Υφυπουργοί σκοντάφτουν σε ράσα ή μεταλαμβάνουν “άθελά τους”.
Για ΟΛΑ ευθύνεται ο ανυπάκουος νέος, ο ατίθασος ηλικιωμένος, ο αχάριστος πρόσφυγας και φυσικά οι απανταχού καλλιτεχνικοί χώροι.
Απαιτούμε:
1. Eπιτέλους απαντήσεις στα αμέτρητα ερωτήματά μας όπως και συγκεκριμένο σχέδιο για την επόμενη μέρα του Πολιτισμού.
2. Σοβαρά προληπτικά μέτρα πρωτίστως στην Υγεία, την Εκπαίδευση και τις Συγκοινωνίες.
3. Άμεσες αποζημιώσεις για τους εργαζόμενους που έχασαν τις δουλειές τους.
4. Στήριξη όλων των εργαζομένων στον κλάδο των Τεχνών στους οποίους ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΕ η εργασία.
Τα όριά μας έχουν ξεπεραστεί.
Νέο κείμενο από τα καλλιτεχνικά Σωματεία, τα Σωματεία εργαζομένων και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος:
Η δήλωση αυτή της Υπουργού Πολιτισμού αποτελεί μέγιστο ηθικό ατόπημα, τη στιγμή μάλιστα που δεν υφίσταται ΙΧΝΟΣ εργασίας τους τελευταίους μήνες με τα συνεχή μέτρα της κυβέρνησης και των συνεχών αναβολών και ακυρώσεων των πολιτιστικών δράσεων. Με τη δήλωσή της αυτή ενοχοποιεί χιλιάδες οικογένειες εργαζομένων στον πολιτισμό. Ξεχνάει, μάλλον, η Υπουργός πως αυτά συμβαίνουν όταν –όπως η ίδια κυνικά δήλωσε στις 7 Μαΐου– η «αγορά αυτορυθμίζεται» και το Υπουργείο απλά κοιτά αμέτοχο, δηλώνοντας «αναρμόδιο».
Παρά τη σύσσωμη αντίδραση όλου του κλάδου, αλλά και όλης της κοινωνίας, ακόμα και τώρα, στην έναρξη της χειμερινής σαιζόν, δεν έχει υπάρξει κανένας σχεδιασμός. Μετά από μήνες ανεργίας και πενιχρών μέτρων, που κάλυψαν μικρό μόνο μέρος των εργαζομένων, οι χώροι όπου εργαζόμασταν έχουν σφραγιστεί ή θα σφραγιστούν σύντομα. Ο κλάδος μας έχει αυτή τη στιγμή πάνω από 90% ανεργία, ενώ καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει για το μέλλον.
Κι αυτό πρέπει να ανατραπεί! Η αντοχή μας εξαντλήθηκε. Είναι πλέον ζήτημα επιβίωσης.
