Συνεχίζεται για 4η μέρα η άγρια καταστολή στη Λευκορωσία με αναφορές για 1 τουλάχιστον νεκρό, εκατοντάδες τραυματίες και χιλιάδες συλληφθέντες. Το κύμα διαδηλώσεων σε όλη τη χώρα ξέσπασε έπειτα από τα αποτελέσματα των εκλογών που θέλουν για 26η συνεχόμενη χρονιά τον Λουκασένκο στην εξουσία. Ο ίδιος κυβερνά συνεχώς από το ’94, με εκλογικά ποσοστά πάντα πάνω από 80%. Κι αν κάποιος αναρωτιέται τι μπορεί να σημαίνει μία σύλληψη στη Λευκορωσία, διαβάζουμε τη συνέντευξη του πρώην πολιτικού κρατούμενου Ίγκορ Αλίνεβιτς για τις σωφρονιστικές αποικίες στη χώρα και τον σοβιετικό απολυταρχισμό. Το κόμμα της αντιπολίτευσης προσπαθεί να κερδίσει από όλον αυτόν τον ξεσηκωμό, αλλά πέρα από τη μικροπολιτική, ο κόσμος έχει βγει μαζικά στον δρόμο οργισμένος από τον διάχυτο αυταρχισμό στη χώρα. Παρακάτω διαβάζουμε την ανάλυση των γεγονότων από την ελευθεριακή συλλογικότητα “Pramen” στη Λευκορωσία:
Εάν ρωτούσατε τους ανθρώπους στη Λευκορωσία πόσος καιρός έμεινε στη δικτατορία του Λουκασένκο στις αρχές του 2020, θα σας κοίταζαν σαν ανόητους. Σε μια σεβαστή δικτατορία, τέτοιες ερωτήσεις δεν τίθενται, γιατί γνωρίζετε τι μπορεί να συμβεί. Και έτσι συμβαίνει, που η βασιλεία του μεγάλου ηγέτη είναι διαχρονική. Αλλά η κατάσταση έχει αλλάξει τόσο ριζικά τους τελευταίους 8 μήνες που οι Λευκορώσοι κατέβηκαν στους δρόμους και για πρώτη φορά στη ιστορία της νέας Λευκορωσίας [μετά την πτώση της ΕΣΣΔ] συγκρούστηκαν με την αστυνομία σε τουλάχιστον 33 διαφορετικές πόλεις της χώρας.
Σήμερα, οι Λευκορώσοι έχουν ξυπνήσει σε μια νέα χώρα. Σε αυτή, οι άνθρωποι μιλούν ανοιχτά για το μίσος για την κυβέρνηση και προετοιμάζονται για μια βίαιη αντιπαράθεση με την αστυνομία και το κράτος. Συζητούν στο διαδίκτυο και σχεδιάζουν αποτελεσματικές μεθόδους αγώνα. Αρκετά εργοστάσια απεργούν την ημέρα μετά τις εκλογές.
Και παρότι η εκλογική επιτροπή ανακοινώνει τη νίκη του δικτάτορα για άλλη μια φορά, αντικειμενικά, ο Λουκασένκο έχασε τις εκλογές. Έχασε τις εκλογές όχι από κάποιον υποψήφιο, αλλά μάλλον από τον λαό της Λευκορωσίας, που είπε ότι 26 χρόνια ήταν αρκετά.
Πώς γίνεται να έχει μετατραπεί η Λευκορωσία, από μια σταθερή δικτατορία όπου ζούσαν οι πιο ειρηνικοί άνθρωποι, σε κέντρο διαδηλώσεων της Ευρώπης;
Οικονομική και πολιτική κρίση
Οικονομικά, η Λευκορωσία δεν είναι ανεξάρτητη χώρα. Εδώ και πολλά χρόνια, το οικονομικό θαύμα της Λευκορωσίας κατάφερνε να επιβιώσει μόνο λόγω του φτηνού πετρελαίου από τον Πούτιν και των άμεσων μεταφορών χρημάτων από το Κρεμλίνο. Σε αντίθεση με το γεγονός ότι ο Λουκασένκο και ο Πούτιν δεν είναι φίλοι, αυτό το σχέδιο λειτούργησε για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ η ρωσική κυβέρνηση επέπλεε στα χρήματα του πετρελαίου.
Με τις τιμές του μαύρου χρυσού να πέφτουν, η ρωσική κυβέρνηση αντιμετώπισε το ζήτημα της ανακατανομής των πόρων. Οι αξιωματούχοι της άρχισαν να εξετάζουν σε ποιες περιοχές απέδιδαν κάποιο αποτέλεσμα τα χρήματα που επενδύθηκαν. Η Λευκορωσία δεν έδειξε κάποια ιδιαίτερα αποτελέσματα. Αντίθετα προς όλες τις επενδύσεις, ο Λουκασένκο επέκτεινε την εξουσία του και εμπόδισε την ένταξη της Λευκορωσίας στη Ρωσία -μια διαδικασία που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’90 κατά τη διάρκεια του Γέλτσιν.
Η αστάθεια του Λουκασένκο τα τελευταία 10 χρόνια έδειξε ότι οι ρωσικές αρχές δεν μπορούν να βασίζονται πολύ σε αυτόν. Η στροφή στη Δύση το 2015 πρόσθεσε λάδι στη φωτιά της διαφωνίας μεταξύ της Μόσχας και του Μινσκ. Στις αρχές του 2020, ο Λουκασένκο βρέθηκε σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Οι νέες συμβάσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου έχουν γίνει πολύ πιο δύσκολο να συναφθούν. Οι αρχές της Λευκορωσίας ήθελαν τουλάχιστον κάποιες ελάχιστες παραχωρήσεις, αλλά η Ρωσία ήταν έτοιμη να δώσει αυτές τις παραχωρήσεις μόνο αφού ενεργοποιούσε το σχέδιο της ένωσης των κρατών, με κοινό νόμισμα και άλλα σημεία για την απορρόφηση της Λευκορωσίας από τη Ρωσία.
Οι πολιτικές δυσκολίες με τη Ρωσία οδηγούν παραδοσιακά σε οικονομικά προβλήματα στη χώρα. Κατά τα τελευταία 5 χρόνια ο Λουκασένκο προσπάθησε να εξουδετερώσει αυτή την εξάρτηση συνεργαζόμενος με τη Δύση, αλλά οι δυτικές επιχορηγήσεις και τα δάνεια δεν μπορούν από μόνα τους να σπρώξουν τη λευκορωσική οικονομία. Στις αρχές του 2020, το ρούβλι της Λευκορωσίας άρχισε να πέφτει έντονα έναντι άλλων νομισμάτων. Κατά τα τελευταία 20 χρόνια, οι Λευκορώσοι κατάφεραν να επιβιώσουν από πολλά κύματα αυτής της πτώσης, με το μεγαλύτερο να είναι το 2011. Η πτώση του λευκορωσικού ρουβλιού σημαίνει για πολλούς Λευκορώσους, την πτώση των πραγματικών εισοδημάτων τους. Επιπλέον, άρχισαν να προκύπτουν προβλήματα στην καταβολή μισθών σε κρατικές επιχειρήσεις.
Καταπολέμηση του κορονοϊού με τρακτέρ
Ο Λουκασένκο εξήγησε ότι λόγω των οικονομικών προβλημάτων η Λευκορωσία δεν μπορεί να αντέξει κανένα μέτρο καραντίνας κατά του κορονοϊού. Κι αν στην αρχή της επιδημίας ο δικτάτορας εξακολουθούσε να φωνάζει ότι οι Λευκορώσοι θα μπορούσαν να αποφύγουν να μολυνθούν από την εργασία στο χωράφι επισκεπτόμενοι τη σάουνα, ένα μήνα αργότερα έπρεπε να παραδεχτεί τους πραγματικούς λόγους για την έλλειψη καραντίνας.
Ο κορονοϊός αποδείχθηκε μια από τις πιο σοβαρές προκλήσεις για τη δικτατορία της Λευκορωσίας, η οποία απέτυχε. Αντί για τον τυπικό λαϊκισμό και τη φροντίδα του λαού τους, οι αρχές άφησαν τον πληθυσμό μόνο του να φροντίσει για τον εαυτό του.
Η ιατρική περίθαλψη στη Λευκορωσία είναι κατ’ όνομα δωρεάν, αλλά για πολλές υπηρεσίες πρέπει να πληρώσει κανείς, καθώς δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα από τον προϋπολογισμό για τα φάρμακα και τον ιατρικό εξοπλισμό. Ήταν αδύνατο να γίνουν τεστ για κορονοϊό σε πολλές περιπτώσεις. Πολλοί δεν μπορούσαν να μείνουν σπίτι και να εργαστούν. Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η πραγματική κλίμακα της επιδημίας του κορονοϊού στη Λευκορωσία. Το κράτος είναι το μόνο θεσμικό όργανο που έχει πραγματικούς αριθμούς και αυτά τα στοιχεία διατηρούνται μυστικά. Επιπλέον, πολλές περιπτώσεις κορωνοϊού έχουν καταχωρηθεί ως πνευμονία, συμπεριλαμβανομένων και των θανατηφόρων.
Προκειμένου να διατηρηθεί η ιατρική περίθαλψη, οι μικρές επιχειρήσεις και ένας μεγάλος αριθμός απλών ανθρώπων έχουν, πράγματι, ασχοληθεί με την αποκεντρωμένη υποστήριξη του ιατρικού προσωπικού. Ορισμένα εστιατόρια και μπαρ ετοίμασαν φαγητό για το ιατρικό προσωπικό από τις δωρεές των κατοίκων της πόλης. Όπως και σε άλλες χώρες, οι λαϊκές πρωτοβουλίες παρήγαγαν προστατευτικές μάσκες. Οι οδηγοί ταξί μετέφεραν ιατρικό προσωπικό χωρίς πληρωμή.
Λίγους μήνες αργότερα, πολλοί άνθρωποι είχαν την αίσθηση ότι το κράτος τούς είχε εγκαταλείψει. Όμως, από την άλλη πλευρά, υπήρχε μια αίσθηση αλληλεγγύης, η βεβαιότητα ότι οι γείτονες, οι φίλοι και ακόμη και οι ξένοι από το διαδίκτυο δεν θα τους εγκατέλειπαν. Αυτό το συναίσθημα έχει αποκαταστήσει στους Λευκορώσους τη σημασία του δημόσιου σε αντίθεση με το κρατικό. Η αλληλεγγύη δεν έγινε μόνο μια λέξη, αλλά μια άμεση πρακτική.
Κι αν σε πολλές χώρες που έζησαν την επιδημία του κορονοϊού, καθώς μειώθηκε ο αριθμός των μολυσμένων η αλληλεγγύη άρχισε να πέφτει, στη Λευκορωσία οι δομές αλληλεγγύης συνέχισαν να λειτουργούν και σε άλλους τομείς. Για παράδειγμα, τον Ιούνιο, η μισή πόλη του Μινσκ έχασε την πρόσβαση σε καθαρό νερό. Και ενώ οι αξιωματούχοι επέμεναν ότι δεν υπήρχε πρόβλημα με το νερό, οι κάτοικοι των περιοχών με νερό οργάνωναν και παρέδιδαν νερό στα σημεία της πόλης με μεγαλύτερη ανάγκη.
Έτσι, ένα από τα πιο σημαντικά αποτελέσματα του κορονοϊού (η επιδημία δεν τελείωσε στη χώρα) ήταν η αυξανόμενη συνειδητοποίηση της συλλογικής δύναμης και των αποτελεσμάτων που μπορούν να επιτευχθούν μέσω των κοινών δράσεων.
Εκλογές κατά τη διάρκεια του ιού
Ήταν λάθος για τον Λουκασένκο να αποφασίσει να ανακοινώσει τις εκλογές εν μέσω του κορονοϊού: στις αρχές Μαΐου, ανακοίνωσε ότι οι εκλογές θα διεξαχθούν τον Αύγουστο. Επιλέχθηκε η στιγμή με τη μεγαλύτερη δυσαρέσκεια προς τις αρχές. Χάρη σε αυτό, οι εκλογικές εκστρατείες των αντιπάλων του άρχισαν κυριολεκτικά να κερδίζουν τεράστια υποστήριξη από τις πρώτες μέρες. Ένας από τους υποψηφίους για την προεδρία, ο blogger Sergei Tikhanovsky, άρχισε να διοργανώνει συγκεντρώσεις με ανοιχτό μικρόφωνο σε τόπο με ταυτόχρονη συλλογή υπογραφών. Αυτή η μορφή προσέλκυσε έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων από ολόκληρη τη χώρα, στους οποίους δόθηκε μια πλατφόρμα για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους. Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο ίδιος ο Tikhanovsky και πολλοί άλλοι μεγάλοι πολιτικοί της αντιπολίτευσης, συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν για παράνομες ποινικές υποθέσεις.
Αντί να σβήσει τη διαμαρτυρία και τη δυσαρέσκεια προς τις αρχές, η καταστολή προκάλεσε ακόμη περισσότερη οργάνωση γύρω από έναν άλλο υποψήφιο -τον τραπεζίτη της Belgazprombank (θυγατρική της Gazprom) Victor Babariko. Σε αντίθεση με άλλους υποψηφίους, ο Babariko δεν συμμετείχε σε πολιτικούς αγώνες και για πολλούς έμοιαζε με «μετριοπαθή» υποψήφιο που ζητούσε δίκαιες εκλογές και δεν σχεδίαζε παράνομες διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα. Η δημοτικότητα του Babariko αυξανόταν, επίσης, στο πιο μετριοπαθές τμήμα του πληθυσμού.
Ως αποτέλεσμα, οι αρχές αποφάσισαν να συλλάβουν τον Babariko και τους συνεργάτες του για κατηγορίες διαφθοράς. Αυτό το βήμα προκάλεσε άλλο ένα κύμα δυσαρέσκειας, το τελευταίο στάδιο της οποίας ήταν η ανακοίνωση ότι οι δύο μεγαλύτεροι υποψήφιοι της αντιπολίτευσης δεν θα εγγραφούν στον αγώνα για την προεδρία. Η απόφαση αυτή οδήγησε σε μεγάλες διαμαρτυρίες σε ολόκληρη τη χώρα με τις πρώτες συγκρούσεις με την αστυνομία στο Μινσκ: οι διαδηλωτές απέκρουσαν τους αστυνομικούς και είδαν ότι οι δυνάμεις της ΟΜΟΝ [αστυνομικές δυνάμεις καταστολής] δεν ήταν καθόλου προετοιμασμένες για μία βίαιη αντιπαράθεση με τον λαό.
Οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής φέτος τον Ιούλιο ήταν ένα σημείο καμπής για πολλούς στην κοινωνία. Η δικτατορία, η οποία εδώ και 26 χρόνια χτίστηκε εν μέρει στην άφθαρτη υποστήριξη των δυνάμεων ασφαλείας, φάνηκε ξαφνικά εξαιρετικά εύθραυστη. Βίντεο των συγχυσμένων αστυνομικών της OMON διαδόθηκαν γρήγορα στο διαδίκτυο και έδειξαν ότι δεν χρειάζεται κανείς να εκπαιδεύεται για 3 χρόνια σε στρατόπεδα στη Ρωσία ή την ΕΕ για να καταφέρει να πολεμήσει την αστυνομία.
Ο Λουκασένκο δεν δέχτηκε την υποψηφιότητα παρά μόνο ενός σοβαρού αντιπάλου, της συζύγου του Sergei Tikhanovsky, της Svetlana Tikhanovskaya. Η Tikhanovskaya αρχικά σχεδίαζε να βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος για να δώσει φωνή στον σύζυγό της και σε άλλους αντιπάλους του καθεστώτος. Αλλά μετά τη σύλληψη της πλειοψηφίας των πολιτικών, παρέμεινε ως η μόνη υποψήφια γύρω από την οποία μπορούσαν να ενωθούν οι ψηφοφόροι.
Η Tikhanovskaya δεν είναι πολιτικός και δεν προσπαθεί να γίνει. Το κύριο αίτημα ολόκληρης της προεκλογικής εκστρατείας της είναι νέες εκλογές. Λέει ανοιχτά ότι δεν έχει σχέδια και δεν θέλει να παραμείνει στην εξουσία. Μετά τη νίκη επί του Λουκασένκο, σχεδίαζε να ανακοινώσει νέες δίκαιες εκλογές, οι οποίες θα έπρεπε να έχουν αλλάξει τη χώρα.
Ένα τόσο απλό αίτημα ένωσε πολλές πολιτικές ομάδες. Ακτιβιστές από τα επιτελεία των φυλακισμένων πολιτικών συμμετείχαν στα εκλογικά της γραφεία. Η εκλογική εκστρατεία της Tikhanovskaya βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην αυτοοργάνωση του πληθυσμού σε διάφορα μέρη της χώρας. Συναντήσεις με την υποψήφια διοργανώθηκαν επίσημα σε πολλά μέρη της χώρας όπου η ίδια η υποψήφια δεν είχε επισκεφτεί. Αντ’ αυτού, υπήρχε μια σκηνή για ομιλίες και ένα ανοιχτό μικρόφωνο. Και πάλι, στο μικρόφωνο σπάνια ανέβαινε κάποιος από τους καριερίστες πολιτικούς που φοβόντουσαν τα αντίποινα, αλλά κυρίως μίλησαν άνθρωποι από τον εργαζόμενο πληθυσμό και τις μικρές επιχειρήσεις. Σε μερικές πόλεις, αναρχικοί ανέβηκαν και μίλησαν, επίσης, στη σκηνή.
Η δημοτικότητα της Tikhanovskaya αυξήθηκε σε λίγες μόνο εβδομάδες. Τον Ιούλιο, κατάφερε να οργανώσει μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στην ιστορία της χώρας -50.000 άτομα στο Μινσκ. Σε άλλες πόλεις, συγκεντρώθηκαν από αρκετές εκατοντάδες έως 8.000 άτομα. Για μεγάλο χρονικό διάστημα οι αρχές δεν έλαβαν μέτρα και επέτρεψαν στους ανθρώπους να συγκεντρωθούν. Ίσως έπαιξε ρόλο ο σεξισμός του Λουκασένκο, ο οποίος δεν θεώρησε ποτέ τις γυναίκες σοβαρούς αντιπάλους των αρχών. Η ηγεσία της ομάδας της Tikhanovskaya ήταν γυναίκες. Η Tikhanovskaya εμφανίστηκε στη σκηνή με δύο συντονίστριες της εκστρατείας της.
Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, οι αρχές ξαφνικά το συνειδητοποίησαν. Αντί να απαγορεύσει τις συγκεντρώσεις, η απόφαση ήταν να κάνουν τους χαζούς -σε όλους τους χώρους όπου προετοιμάζονταν ανοιχτές συγκεντρώσεις άρχισαν να διοργανώνονται κυβερνητικές εκδηλώσεις ή έκλειναν για επισκευές. Η απαγόρευση συνάθροισης προκάλεσε το επόμενο κύμα δυσαρέσκειας, αλλά δεν ξέσπασε με ενεργούς τρόπους διαμαρτυρίας, καθώς απέμεναν λίγες μόνο ημέρες από τις εκλογές.
Ταυτόχρονα, την περασμένη εβδομάδα, η αστυνομία της Λευκορωσίας άρχισε να συλλαμβάνει δυναμικά μπλόγκερς. Τέτοιες τακτικές δεν είναι νέες και χρησιμοποιούνται από τις αρχές εδώ και πολλά χρόνια -πριν από από οποιαδήποτε διαμαρτυρία γίνονται συνεχώς κρατήσεις δημοσιογράφων και μπλόγκερ, οι οποίοι ενδέχεται να καλύψουν αυτές τις διαμαρτυρίες στο διαδίκτυο.
Τρομοκρατική οργάνωση οι «Αναρχικοί»
Προτού προχωρήσουμε απευθείας στην ημέρα των εκλογών, θα θέλαμε να κάνουμε μια σύντομη εισαγωγή στο αναρχικό κίνημα στη Λευκορωσία.
Οι αναρχικοί επανεμφανίστηκαν στη χώρα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ορισμένες ομάδες συνέβαλαν σημαντικά στη διαμόρφωση του εργατικού και περιβαλλοντικού κινήματος. Οι αναρχικοί έπαιξαν έναν από τους βασικούς ρόλους στην επέκταση του μορατόριουμ για την κατασκευή του πυρηνικού σταθμού της Λευκορωσίας το 1999 (το 2009 οι αναρχικοί και οι περιβαλλοντολόγοι έχασαν τον αγώνα).
Καθ’ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας, οι αναρχικοί έχουν εμπλακεί σε μεγάλα πολιτικά γεγονότα, είτε πρόκειται για νέες εκλογές, είτε για το κίνημα κατά της κατασκευής του πυρηνικού σταθμού είτε για διαμαρτυρίες κατά των νόμων περί παρασίτων [φόροι που αναγκάζονται να πληρώνουν οι άνεργοι επειδή παρασιτούν]. Και στις περισσότερες περιπτώσεις, ο κόσμος αντιμετώπισε την αναρχική ατζέντα πολύ θετικά. Ίσως, κάποιοι δεν την κατανόησαν πλήρως, αλλά τη δέχτηκαν.
Από το 2013-2014, οι αναρχικοί έχουν γίνει σχεδόν η μόνη πολιτική δύναμη που εξακολουθεί να κατεβαίνει στους δρόμους. Τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν σταματήσει να πολεμούν ενεργά ενάντια στη δικτατορία μετά το Μαϊντάν το 2014, φοβούμενοι μία ρωσική κατοχή. Σήμερα, ορισμένοι πολιτικοί της αντιπολίτευσης εξακολουθούν να υποστηρίζουν τη θέση: «καλύτερα ο Λουκασένκο παρά ο Πούτιν». Μέρος της αντιπολίτευσης έχει πνιγεί στην καταστολή. Ήταν πολύ πιο εύκολο να γίνει έτσι, αφού η καταστολή των ηγετών θα μπορούσε να έχει σταματήσει το κίνημα.
Λόγω του ακτιβισμού τους, οι αναρχικοί προσελκύουν συνεχώς την προσοχή των οργάνων επιβολής του νόμου. Ορισμένοι ακτιβιστές βρίσκονται τώρα στη φυλακή για συμβολικές ενέργειες, άλλοι έγιναν φυγάδες. Υπάρχουν πρωτοβουλίες που βοηθούν τους φτωχούς καθώς και ένα αντικαπιταλιστικό ελεύθερο παζάρι. Η καταστολή ενάντια στους αναρχικούς σπάνια παράγει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Γράφεται για αυτούς στα μέσα ενημέρωσης της αντιπολίτευσης και έτσι προκαλείται και πάλι νέα προσοχή και ενέργεια στο κίνημα.
Σήμερα, η δημοτικότητα των αναρχικών σε ορισμένους κύκλους της νεολαίας είναι αρκετά υψηλή λόγω του γεγονότος ότι, εκτός από αυτούς, δεν έχουν απομείνει πολιτικά κινήματα.
Επανεκλογή
Ακόμη και πριν από την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας, πολλοί άνθρωποι περίμεναν μεγάλες διαμαρτυρίες στη Λευκορωσία ακριβώς λόγω της οικονομικής κρίσης και του κορονοϊού. Ήταν λογικό για πολλούς να επικεντρώσουν τις προσπάθειες διαμαρτυρίας τους στην ημέρα των εκλογών και στις επόμενες ημέρες. Για παράδειγμα, μεγάλες πλατφόρμες μέσων σε κοινωνικά δίκτυα και ομάδες στο telegram καλούσαν σε διαμαρτυρίες την ημέρα των εκλογών, αρκετές εβδομάδες πριν από τις εκλογές.
Τόσο οι διαδηλωτές όσο και οι αρχές προετοιμάζονταν για αυτές τις εκλογές. Υπήρχαν εικόνες στρατιωτικού και αστυνομικού εξοπλισμού στο διαδίκτυο. Ο Λουκασένκο παρακολούθησε την εκπαίδευση των κατασταλτικών δυνάμεων για τη διάλυση των διαμαρτυριών. Ήταν σαφές ότι οι αρχές δεν θα προσπαθούσαν να μειώσουν τον βαθμό της δυσαρέσκειας, αλλά να καταπιέσουν τον πληθυσμό με τη βία.
Δεν είναι περίεργο που το βράδυ της 9ης Αυγούστου χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν σε όλη τη χώρα. Σύμφωνα μόνο με τις εκθέσεις των ίδιων των αρχών, διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα σε 33 πόλεις της χώρας. Περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι συμμετείχαν σε αυτές τις διαμαρτυρίες. Οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στο Brest, το Baranavichy και το Μινσκ. Αρκετές χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους στα άλλα περιφερειακά κέντρα.
Για να απωθηθούν οι διαδηλωτές στο Μινσκ, συγκεντρώθηκαν εκεί στρατεύματα και αστυνομία από όλη τη χώρα. Την ημέρα πριν από τις εκλογές, μηχανοκίνητα τάγματα μετακινήθηκαν από τις γύρω περιοχές στο Μινσκ.
Την ημέρα των εκλογών, η πόλη ήταν εγκλωβισμένη. Λεωφορεία χωρίς πινακίδες κυκλοφορούσαν γύρω από την πόλη και συνελάμβαναν τυχαία πεζούς ή δημοσιογράφους. Η πρόσβαση στο διαδίκτυο απενεργοποιήθηκε ή περιορίστηκε σοβαρά σε ολόκληρη τη χώρα.
Μέχρι το βράδυ, η κατάσταση είχε αλλάξει ριζικά. Πλήθος ανθρώπων άρχισαν να βγαίνουν στους δρόμους και να κινούνται προς το κέντρο. Η ίδια κατάσταση παρατηρήθηκε σε μικρότερες πόλεις της χώρας. Προς το απόγευμα, άρχισαν οι πρώτες συγκρούσεις με την ΟΜΟΝ, καθώς οι άνθρωποι προσπάθησαν να απελευθερώσουν τους κρατούμενους. Οι δυνάμεις καταστολής αναπτύχθηκαν αρχικά γύρω από την πόλη, φορώντας μπλουζάκια και κρατώντας γκλόμπ, χωρίς ειδικές στολές. Οι επιθέσεις εναντίον της ΟΜΟΝ κατέστησαν γρήγορα σαφές ότι η κατάσταση εκείνη την ημέρα δεν θα ήταν φυσιολογική, με ανθρώπους να απομακρύνονται από το πλήθος και απλώς να κρατούνται.
Μόλις μία ώρα μετά τις πρώτες συγκρούσεις, το κέντρο του Μινσκ άρχισε να μοιάζει με ζώνη μάχης. Τσεχικές χειροβομβίδες, καναδικά κανόνια νερού, λευκορωσικά MAZ -όλα χρησιμοποιήθηκαν για να διαλύσουν τους διαδηλωτές. Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, οι άνθρωποι άρχισαν να στήνουν οδοφράγματα, καθώς και να συγκρούονται άμεσα με τις δυνάμεις επιβολής της τάξης. Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων απελευθερώθηκε από τα χέρια των αστυνομικών τη νύχτα σε διάφορα μέρη της χώρας.
Η αλληλεγγύη κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων έδειξε και πάλι την απίστευτη δύναμη της συλλογικής αντίθεσης στη δικτατορία. Τα πλήθη παρέλυσαν κάθε δράση της ΟΜΟΝ και του στρατού, σε αντίθεση με όλες τις προετοιμασίες. Η έλλειψη του διαδικτύου έγινε αρνητικός παράγοντας για το καθεστώς -οι άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να μάθουν τι συνέβαινε.
Για δύο ώρες στο κέντρο του Μινσκ και σε άλλες πόλεις οι άνθρωποι πολεμούσαν ενάντια στις αρχές της Λευκορωσίας. Πολέμησαν με μεγάλη ενέργεια, την οποία είχαν εξοικονομήσει για τόσα χρόνια. Η επιτυχημένη αντιπαράθεση δείχνει και πάλι πόσο εύθραυστη είναι η δικτατορία της Λευκορωσίας.
Το ίδιο το κίνημα σήμερα δεν αποτελείται από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα που θα οδηγούσαν τους Λευκορώσους σε ένα λαμπρό μέλλον. Οι διαμαρτυρίες οργανώνονται μέσω πλατφορμών στα μέσα επικοινωνίας και δεν έχουν σαφείς ηγέτες. Ομάδες ανθρώπων συγκεντρώνονται στους δρόμους και αποφασίζουν για το δρομολόγιο που θα ακολουθήσουν. Η έλλειψη σαφούς σχεδίου μπορεί να εμποδίσει την αποτελεσματικότητα της διαμαρτυρίας, αλλά η έλλειψη σαφών ηγετών καθιστά αδύνατη την εύκολη καταστολή.
Η καταστολή χθες το βράδυ [10 Αυγούστου] ήταν βάναυση. Υπήρχαν τόσα πολλά θύματα. Με οργή, οι δυνάμεις καταστολής έριξαν χειροβομβίδες πάνω στους ανθρώπους. Τουλάχιστον μία φορά ένα όχημα της αστυνομίας έπεσε πάνω στο πλήθος στο κέντρο του Μινσκ και σκότωσε έναν άνδρα. Σύμφωνα με τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τουλάχιστον τρία άτομα έχουν σκοτωθεί από το καθεστώς εκείνο το βράδυ. Το πρώτο αίμα χύθηκε, αλλά οι άνθρωποι δεν σκοπεύουν να σταματήσουν. Το σχέδιο είναι πως θα βγαίνουμε στους δρόμους κάθε μέρα στις 19:00 μέχρι την πτώση της δικτατορίας.
Υπάρχουν εκκλήσεις στο telegram, μέσα σε μεγάλα κανάλια, για άμεση δημοκρατία στη χώρα. Και παρόλο που κάποιοι φοβούνται ότι τέτοιες εκκλήσεις υπάρχουν λόγω παρανόησης της έννοιας, η Λευκορωσία εξεγέρθηκε και πολλοί απαιτούν το τέλος της δικτατορίας και την αρχή της εποχής της άμεσης δημοκρατίας.
Μετάφραση: Αλέξανδρος Σχισμένος
Κάλεσμα στήριξης στον αγώνα κατά του Λουκασένκο | Πρόταση-πρόγραμμα από Λευκορώσους αναρχικούς
