ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΚΑΠΙΤΟΛ ΧΙΛ; Μετά από μέρες διαδηλώσεων και συγκρούσεων με την αστυνομία, οι διαδηλωτές κατέλαβαν την περιοχή γύρω από το αστυνομικό τμήμα Ανατολικής Περιφέρειας τους Σιάτλ στη γειτονιά του Κάπιτολ Χιλ, μετατρέποντάς το στη βάση τους.
Καλώς ήρθατε στο νεοδιαμορφωμένο CHAZ, την Αυτόνομη Ζώνη του Κάπιτολ Χιλ, όπου σχεδόν τα πάντα ήταν ελεύθερα την Τρίτη.
Δωρεάν φαγητό στο No-Cop Co-Op (κοοπερατίβα χωρίς αστυνόμευση). Δωρεάν αντιασφυξιογόνες μάσκες. Ελευθερία του λόγου στον κύκλο των ομιλητών, όπου ο καθένας μπορούσε να μιλήσει. Δωρεάν προβολή ντοκιμαντέρ -το «13η» της Άβα ΝτιΒερνέ- μετά τη δύση του ήλιου.
Είναι το Ελεύθερο Κάπιτολ Χιλ, όπως γράφει και η πληθώρα των γκραφίτι στις προσόψεις των κτηρίων και, ίσως το πιο σημαντικό για τους διαδηλωτές είναι ότι το κέντρο της γειτονιάς ήταν ελεύθερο από την παρουσία αστυνομικών.
Μία καινούρια κοινωνία διαμαρτυρίας –με κέντρο της κάποια οικοδομικά τετράγωνα στο ιδιόρρυθμο, αριστερό Κάπιτολ Χιλ- έχει δημιουργηθεί από τις διαδηλώσεις που έδιωξαν την αστυνομία του Σιάτλ από το κτήριο του Αστυνομικού Τμήματος Ανατολικής Περιφέρειας.
Την Τρίτη, οι διαδηλωτές κρέμασαν ένα πανό στο αστυνομικό τμήμα: «ΑΥΤΟΣ Ο ΧΩΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΣΙΑΤΛ». Έφηβοι μοιράζονταν ένα μπουκάλι στην έξοδο των περιπολικών. Ένας νεαρός άνδρας περπατούσε στο πεζοδρόμιο κρατώντας μία καραμπίνα, παρά την απαγόρευση όπλων στο Κάπιτολ Χιλ από τη δημαρχία, που ξεκάθαρα δεν είχε εφαρμοστεί.
Κάποιος μοίραζε φυλλάδια, καλώντας για συγκέντρωση την Πέμπτη για να απαντηθεί το ερώτημα που κρέμεται πάνω από τους διαδηλωτές.
«Στηρίζω αυτό που γίνεται, αλλά τι θα συμβεί μετά;» είπε ο Μαξ Χόντζις.
Αυτό είναι το συναίσθημα που συνοψίζει τον καταρράκτη των ερωτημάτων που αντιμετωπίζουν τώρα οι διαδηλωτές. Αυτόνομο∙ αλλά από τι ακριβώς; Ποιος ηγείται; Πόσο μπορεί να κρατήσει; Είναι απλά ένας αντιπερισπασμός από το ευρύτερο κίνημα που παλεύει για φυλετική δικαιοσύνη και για την ανάληψη ευθυνών εκ μέρους της αστυνομίας;
Η Σάρα Τορνάι, που πήρε τον λόγο την Τρίτη, κάλεσε για ρεαλιστική αυτοοργάνωση ώστε οι διαδηλωτές να παραμείνουν ασφαλείς και να συνεχίζουν να έχουν τον έλεγχο της περιοχής. «Δεν ξέρουμε πότε η αστυνομία θα έρθει να ανακαταλάβει τον χώρο», είπε στο πλήθος.
Ο μουσικός Ραζ Σιμόν, οικοδεσπότης του κύκλου ομιλητών στη γωνία 12η και Pine, κάλεσε για μακροχρόνια κατάληψη.
«Εδώ δεν είναι Κοατσέλα», είπε, αλλά είναι μία ευκαιρία για τους διαδηλωτές να μεταμορφώσουν τον χώρο σε ό,τι θέλουν. «Φέρτε υπνόσακους και σκηνές. Είμαστε εδώ».
Η Τορνάι δήλωσε ότι σκοπός των διαδηλωτών είναι το τμήμα να γίνει κοινοτικό κέντρο και μια οργανωτική τοποθεσία «πέρα από τις διαμαρτυρίες» και υπέρ των κοινοτικών δράσεων. Οραματίζεται εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες, προγράμματα υπέρ των αστέγων και τη δημιουργία ενός κοινοτικού κινήματος όπου άοπλοι αστυνομικοί χρησιμοποιούνται για την αποκλιμάκωση της βίας. Δήλωσε ότι οι διαδηλωτές είχαν ιδέες για «το πώς μπορούμε να οργανώσουμε την πόλη μας με βάση τη συμπόνια και την αλληλοκατανόηση».
Για την Τορνάι, η φράση Αυτόνομη Ζώνη του Κάπιτολ Χιλ σημαίνει ότι ο κόσμος θέλει να είναι «αυτόνομος από τον τρόπο αστυνόμευσης του Αστυνομικού Τμήματος του Σιάτλ». Για τον Μάικλ Τέιλορ, αντιπροσωπεύει ένα μέλλον με λιγότερους αστυνομικούς. «Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι προσπαθούμε να ανακτήσουμε την κοινότητά μας έτσι ώστε να μπορούμε να ζούμε χωρίς μία τεράστια αστυνομική δύναμη να περιπολεί τους δρόμους», είπε, προσθέτοντας ότι από τότε που έφυγε η αστυνομία, «έχω προσέξει ότι δεν είμαι σε επιφυλακή όπως πριν» (η αστυνομία ακόμα απαντά σε επείγουσες κλήσεις στην περιοχή).
Το κίνημα, προς το παρόν χαλαρό, ισόνομο, και διασκορπισμένο, φαίνεται να αφουγκράζεται τις παλαιότερες προσπάθειες για κοινωνική αλλαγή.
Το απόγευμα της Τρίτης, ένας ομιλητής ανέφερε το κίνημα του Occupy∙ ένα μέρος του πλήθους σήκωσε το χέρι για να δηλώσει ότι ήταν παρόν σ’ εκείνη την προσπάθεια. Ο ομιλητής προειδοποίησε ότι μπορεί η ορμή τους να χαθεί και οι εσωτερικές συγκρούσεις να κυριαρχήσουν. Άλλοι ακτιβιστές ανέφεραν προηγούμενες καταλήψεις που εν τέλει δημιούργησαν νέους χώρους για κοινωνικές ομάδες.
Στις 8 Μαρτίου του 1970, πάνω από 100 μέλη των United Indians of All Tribes (Ενωμένοι Ινδιάνοι όλων των Φυλών) και αλληλέγγυοι κατέλαβαν το Fort Lawton, που αργότερα έγινε κομμάτι του Discovery Park, και δήλωσαν:
«Εμείς, οι γηγενείς Αμερικάνοι, ανακαταλαμβάνουμε τη γη που ήταν γνωστή ως Fort Lawton στο όνομα των Αμερικανών Ινδιάνων σύμφωνα με το δικαίωμα της ανακάλυψης».
Αργότερα, δεκάδες άνθρωποι συνελήφθησαν από τη στρατιωτική αστυνομία. Κάποιοι διαδηλωτές είπαν ότι τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια των συλλήψεων.
Εν τέλει, οι πολύμηνες διαδηλώσεις οδήγησαν στη δημιουργία και ανόρθωση του πολιτιστικού κέντρου Daybreak Indian Center, το 1977. Το κέντρο φιλοξενεί μόνιμη έκθεση τέχνης και αποτελεί έναν χώρο ελεύθερης πολιτιστικής έκφρασης για τους γηγενείς Αμερικανούς.
Τον Οκτώβριο του 1972, Λατίνοι ακτιβιστές κατέλαβαν το κλειστό δημοτικό σχολείο του Beacon Hill, έπειτα από μήνες διαπραγματεύσεων με τις δημοτικές Αρχές του Σιάτλ για να τους διατεθεί κοινοτικό κέντρο. Δεκάδες κοιμήθηκαν μέσα στις τάξεις μετά από έναν γύρο στο εγκαταλελειμμένο κτήριο.
«Προσπαθούμε να δραματοποιήσουμε τις ανάγκες μας ώστε να εισακουστούμε από τις αδρανείς υπηρεσίες», είπε ο Ρομπέρτο Μαέστας, ένας από τους ηγέτες του κινήματος, στους Τάημς του Σιάτλ σχεδόν πριν 50 χρόνια.
Μετά από μερικούς μήνες διαδηλώσεων και καταλήψεων -ακόμα και σε αίθουσες του δημαρχείου- το σχολικό κτήριο ανακαινίστηκε και το κοινοτική ομάδα Ελ Σέντρο ντε λα Ράζα (El Centro de la Raza) απέκτησε το δικό της σπίτι. Η ακτιβιστική οργάνωση υπεύθυνη για τη δημιουργία του ασκεί επιρροή στο Σιάτλ μέχρι και σήμερα.
Τον Νοέμβριο του 1985, μία ομάδα πολιτών κατέλαβε το άδειο σχολείο Κόλμαν (Colman School), στο κέντρο του Σιάτλ, και ανακοίνωσε ότι δεν θα φύγουν μέχρι το σχολείο να γίνει μουσείο και κοινοτικό κέντρο. Οι ακτιβιστές παρέμειναν στο κτήριο για περισσότερο από οχτώ χρόνια. Το σχολείο τελικά έγινε το Αφροαμερικανικό Μουσείο της Βορειοδυτικής περιφέρειας των ΗΠΑ (Northwest African American Museum). Το 2013, μία κατάληψη του κτηρίου Χόρας Μαν (Horace Mann building) των δημοσίων σχολείων του Σιατλ, από ακτιβιστές που συνεργάζονταν με την αφροαμερικανική κοινότητα, κατέληξε στη σύλληψη τεσσάρων πολιτών.
Οι γείτονες στο Κάπιτολ Χιλ είπαν ότι η σχετική ηρεμία της Τρίτης ήταν καλοδεχούμενη.
«Ακουγόταν συνέχεια ο ήχος από σειρήνες και ελικόπτερα», είπε η Σοφία Λι, που ζει περίπου ένα τετράγωνο μακριά από το τμήμα Ανατολικής Περιφέρειας. Πρόσθεσε ότι ήταν «ανακουφιστικό» που η βία είχε σταματήσει, και ότι μπορούσε να περπατήσει σπίτι της χωρίς να φοβάται αντίποινα από την αστυνομία επειδή συμμετείχε στις διαδηλώσεις. Τα δακρυγόνα είχαν εισχωρήσει μέσα σε γειτονικά διαμερίσματα και δήλωσε ότι, ένα βράδυ «καιγόταν ολόκληρο το πρόσωπό της» όσο περπατούσε.
Αλλά οι ερωτήσεις παραμένουν.
«Δεν υπάρχει μία κεντρική οργάνωση ή μόνο ένα άτομο που ηγείται», είπε η Λι, προσθέτοντας ότι η «αυτονομία» στο Κάπιτολ Χιλ «μπορεί να σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα αναλόγως το ποιον θα ρωτήσεις».
Είπε, επίσης, ότι ανάμεσα στους διαδηλωτές κυκλοφορούν ανεπιβεβαίωτες φήμες πως, τώρα που η αστυνομία έχει φύγει, οπαδοί της άριας φυλής σκοπεύουν να στοχοποιήσουν ακτιβιστές, πράγμα που τους ανησυχεί.
Η Λι υποστηρίζει την ανακατανομή των κονδυλίων προς τις κοινωνικές υπηρεσίες και την αλλαγή του ρόλου της αστυνομίας, που δεν εξυπηρετεί ούτε την κοινότητα αλλά ούτε και την αστυνομία. «Αναρωτιέμαι αν όντως αυτό θα λειτουργήσει μακροπρόθεσμα ή όχι», είπε για την αυτόνομη ζώνη. «Αλλά θέλω να είμαι εδώ και να το δω με τα μάτια μου».
Ο Τζο Χέντρικσον, που ζει περίπου μισό τετράγωνο μακριά από το πάρκο του Καλ Άντερσον (Cal Anderson park), είπε ότι υποστηρίζει τους διαδηλωτές που, σύμφωνα με εκείνον, έχουν παραμείνει ειρηνικοί, μη βίαιοι, και ειλικρινείς.
Ο 72χρονος είπε ότι θα ήταν κι εκείνος στο πλευρό τους, αν δεν τον προβλημάτιζε ο κορονοϊός. Βλέποντας το βίντεο της δολοφονίας του Τζορτζ Φλόιντ από την αστυνομία της Μινεάπολης, είπε, «δίνω πολύ περισσότερη βάση στις διαμαρτυρίες για την αστυνομική βία απ’ ότι πρωτύτερα».
Ο Χέντρικσον δήλωσε ότι δεν συμφωνεί με την ιδέα της διάλυσης της αστυνομίας, αλλά συμφώνησε στο θέμα αναδιανομής των δημοσίων πόρων: «έχουμε κόψει πολλά από το δίκτυο κοινωνικής ασφάλισης». Πρότεινε την εγκατάσταση κοινωνικών λειτουργών μέσα στο αστυνομικό τμήμα που θα δουλεύουν μαζί με την αστυνομία.
Στο μεταξύ, εξέφρασε τις ανησυχίες του για τη δημόσια ασφάλεια: «δεν αισθανόμαστε πολύ άνετα με την αυτόνομη ζώνη. Καταλαβαίνω ότι κάνουν περιπολίες και προστατεύουν τον κόσμο, αλλά είναι απλοί πολίτες και κουβαλούν όπλα», είπε, αναφερόμενος στις ειδήσεις για οπλισμένο κόσμο στο Κάπιτολ Χιλ. «Ο δρόμος είναι μπλοκαρισμένος και οχήματα έκτακτης ανάγκης δεν μπορούν να περάσουν» (κατά τη διάρκεια ενός live stream την περασμένη Τετάρτη, οι διαδηλωτές είπαν ότι ανταποκρίνονται στις ανησυχίες της κοινότητας σχετικά με την πρόσβαση οχημάτων και πολιτών).
Η αστυνομία του Σιάτλ είπε την Τετάρτη ότι θέλει να αναγνωρίσει και να ανοίξει διάλογο με τις ηγετικές μορφές των διαδηλωτών σχετικά με την επαναλειτουργία του τμήματος. «Αυτό θα βελτιώσει τον χρόνο ανταπόκρισης και θα επιτρέψει στους ντεντέκτιβ να συνεχίσουν να εργάζονται πάνω στις υποθέσεις τους», δήλωσε η αναπληρώτρια αρχηγός της αστυνομίας του Σιάτλ, η Ντιάννα Νολέτ, σε ενημέρωση στα κεντρικά τους γραφεία. «Πρέπει να έρθουμε σε διάλογο ώστε να μπορέσουμε να αφαιρέσουμε τις οχυρώσεις και να καλωσορίσουμε τον κόσμο στην είσοδο».
Αλλά, για τουλάχιστον μερικές νύχτες ακόμη, ο έλεγχος ανήκει στους διαδηλωτές.
Αργά το απόγευμα της Τρίτης, ένα ζευγάρι περπατούσε στην αυτόνομη ζώνη, κατά μήκος της 11ης λεωφόρου, μαζεύοντας σκουπίδια με εξοπλισμό που είχαν αγοράσει για το φεστιβάλ του Burning Man. Οι δρόμοι μύριζαν όπως κάθε 4η Ιουλίου και ο κόσμος έψηνε χοτ ντογκ σε γκριλ στο πεζοδρόμιο. Ένα πόστερ «ΕΓΓΡΑΨΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ ΕΔΩ» κρεμόταν σε έναν σταθμό εθελοντών. Στις 11 το βράδυ, το πρόσωπο του πρώην προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον μεταδόθηκε από έναν προτζέκτορα στη γωνία 12ης και Pine, καθώς ένα πλήθος 200 περίπου ανθρώπων μαζεύτηκε ήσυχα για να δει την ταινία της ΝτιΒερνέ για τον ρατσισμό και την ανισότητα, μερικά μέτρα μακριά από το τμήμα.
Καμιά δεκαριά σκηνές είχαν στηθεί κοντά στη διασταύρωση, προφυλάσσοντας τους ανθρώπους τη νύχτα και υποσχόμενες ένα ενδιαφέρον καλοκαίρι.
Μετάφραση: Κατερίνα Δασκαλοπούλου
